Véras - Het Niets (2023)

Tips.... kom maar door. Hey hallo Véras, dat is aangenaam kennismaken. Jazeker heb ik interesse in je nog te verschijnen album. Kom maar door. Inmiddels heb ik ook al door dat ik je wel vaker op het wereldwijde web in allerlei gedaantes ben tegenkomen. Jij was toch die jongen die met kerst wilde worden uitgenodigd? Dat was goedgekomen zag ik. Ik ben er klaar voor. Voor dat album dan (kerst is alweer voorbij).

En hallo daar is Het Niets.

Nederlandstalig is momenteel natuurlijk helemaal heter dan heet. Doet u mij maar Goldband, Froukje, S10. Geen probleem mee, integendeel.

En dan wil Véras bij jullie zijn. Hak-tsjak die komt gelijk al even lekker binnen. Schudt Spinvis de hand en doe het met een knipoog. Het mag van mij. Maar neem me dan nu ook maar verder aan de hand in dit 38 minuten durende verhaal.

Sumbaya met Stefan Keizers leunt lekker op een zwaar ritme en doet me denken aan spanning die ik vind op Marc and the Mambas albums. Is dat gek?! Misschien, maar het liedje is misschien ook wel een beetje gek. Gek, maar wel erg lekker.

Alleen in Bed valt wat mij betreft in de categorie S10 en Froukje. Dat is dus een compliment. Ik kan hier zo blij van worden, vrij zijn en dansen. Dansen in je hoofd of misschien toch onbespied wat huppels door de huiskamer.

Véras doet niet aan langdradig. Kort en bondig is wat de klok slaat, zo ook op Engel in de Zwarte Zee. Een verhaal dat verbindend werkt tussen Alleen in Bed en Stilte en de Storm (met Jeanne Rouwendaal die hier doet denken aan Roosbeef).

Stilte en de Storm valt op door de geweldige instrumentatie. Zo lekker huiselijk en toch hemels. Dat is wat de combinatie tekst en muziek hier bij mij voor elkaar krijgt, en dan heb je gelijk te pakken waar het hele album wel voor staat: het is intiem en groots tegelijk. Kneuterig en ook heel vindingrijk. Ontroerend en nuchter. En dat is helemaal niet verkeerd. Dat is gewoon heel erg fijn!

Elke 'fucking dag' horen we op Iedereen Staart Ons Aan. Jazeker, Spinvis is wederom niet ver weg, maar zo maakt de grote meneer ze ook weer niet en daarmee grijpt Véras toch maar mooi een stukje unieke eigenheid en dat spookt het hele album door mijn hoofd: het voelt vertrouwd omdat het herkenbaar is met dank aan andere artiesten, maar ik ervaar scherpe randjes, randjes die mij telkens weer op het puntje van mijn stoel laten zitten.

Het zijn denk ik de dansritmes en het rauwe randje zoals te horen op Kapot. Véras is geen zanger maar verteller en dat doet ie verdomde goed, want overtuigend. Je wil luisteren, je moet wel luisteren en daar moet je nog je best voor doen ook want op een nummer als dit hoor je zoveel tegelijk. Alsof je te hard aan de caleidoscoop staat te draaien.

Maar wees gerust: De Wereld Zien geeft je even de ruimte om bij te komen. Het licht psychedelische sausje zorgt voor een lieflijk sfeertje. Zo'n liedje dat je nog een keer wil horen als het afgelopen is. En nog een keer, en nog een keer... oh wacht.... ik wil ook nog even door.

Stefano Keizers duikt weer op tijdens Het Niets. Er is hier geen ene liefde en geen ene haat. Maar van mijn kant toch echt wel wat liefde hoor. Alleen al vanwege de tekst (moet je zelf maar naar luisteren).

Spijt is een liedje dat zo door Spinvis geschreven zou kunnen zijn. Ja, hallo, ik weet ook wel dat die naam nu wat te veel valt, maar dat moet niet als ernstig gezien worden, integendeel. De cello, de praatzang die af en toe de hoogte in gaat. Als we dan toch knipogen naar de grote man dan doen we dat hier. Bij deze. Heerlijk!

Slaappillen (moeders die wat inspreekt) is weer zo'n overbrugging. Naar Vier welteverstaan. Luchtige muziek, pittige tekst, je voelt je een beetje een voyeur. Eerlijk en puur. Een open houding die ik wel kan waarderen.

En voor ik het goed en wel besef is Het Alles al weer het einde van dit verhaal. Een verhaal waar ik het fijn vond om in meegenomen te worden.

Véras Fawaz ik maak een buiging vanaf deze plaats. Ik geef nu vier glittertjes, maar de kans bestaat dat ik daar binnenkort nog een beetje aan toevoeg ook (wie weet als de leuke kleurtjes lp binnen is).
En aangezien ik altijd van de fysieke exemplaren ben ook een duimpje omhoog voor Keetje Mans, de ontwerper van de hoes.