Aan de ene kant zit ze zwaar op mijn allergie-grens (je kan ook een beetje té correct willen zijn) en tegelijkertijd vind ik het echt geweldig.
Tweede Kamer kende ik al en daar hoor ik geen Kinderen voor Kinderen in, eerder Doe Maar en dat is niet verkeerd. Volgens mij is dat ook gewoon de bedoeling van dit nummer: een soort eerbetoon.
En verder is het gewoon heerlijk om lekker mee te galmen zoals het met smartlappen ook hoort, maar dit zijn dan wel smartlappen van nu.
Dit zou wel eens heel verslavend kunnen zijn. Moet ik stiekem om me heen kijken of dat kan? Of ben ik juist heel hip nu?
Sophie Straat komt oprecht over en dat mag ik wel. Hadden we in de jaren '80 Danny de Munk, daar hebben we nu Sophie. Beetje grote mond met het hart op de juiste plek: ze doet alles waar ze zin in heeft. In haar dromen is ze Marie Antoinette in de eenentwintigste eeuw.