Aerosmith - Big Ones (1994)

En wie wil dat nu wel?

Ik denk dat dat er meer zijn dan je denkt, vooral omdat Aerosmith na The Rolling Stones wereldwijd de meeste albums ooit verkocht heeft.

Weet ik ook. Vandaar mijn smiley. Ikzelf heb genoeg aan deze verzamelaar. Ik draai hem vaak (maar zelden in zijn geheel, altijd delen). Maar ik voel geen behoefte naar meer. Iets wat ik bij andere bands wel heb: dan heb ik eerst een verzamelaar, en ga dan toch langzamerhand alle CD's aanschaffen (bv. bij Genesis, maar ook mijn Bowie manie is ooit begonnen met een verzamelaar. Zoals gezegd: ik heb niet het gevoel dat dat bij Aerosmith zo zal gaan.

Zo heb ik dat ook wel hoor, ik ben ook met deze begonnen maar er werd beweerd dat de vroege Aerosmith een stuk beter zou zijn, en toen heb ik Rocks er nog maar bijgekocht. Geen dag spijt van gehad want de oude Aerosmith is nog lekker ongedwongen en rockt zo lekker weg. Maar toen had ik de beste nummers van Toys In The Attic en Dream On nog niet en dat heb ik opgelost door Live Bootleg 1978 te nemen. Voor mijn gevoel is mijn Aerosmith collectie nu wel compleet.

Ik heb ook deze nog: Aerosmith Greatest Hits, en ik heb het gevoel dat ik dan compleet genoeg ben. Heb overigens een lichte voorkeur voor het latere werk (uitgezonderd natuurlijk Dream on).

Het latere werk heeft z'n momenten, maar mijn voorkeur gaat toch uit naar het eerdere werk. Zoals ricardo zegt, een stuk meer ongedwongen en het rockt lekker weg.

Klopt op zich wel, maar die lekkere ordinaire achterbuurtkrijs van Tyler op Livin' on the Edge en Love in an elevator is, hoe fout ook, zo lekker aanstekkelijk.... Maar het grappige is dat het echt totaal verschillende bands lijken op de twee verzamelaars, terwijl toch vrijwel alles door dezelfde Toxic Twins geschreven is.

Ik ken Aerosmith vooral via de hits op dit album. Met de jaren nog wel wat van Aerosmith gehoord, maar buiten Dream on en de latere hits Pink en Jaded had ik niet helemaal het idee iets te missen. Ik denk dat het album Greatest Hits hierbij aanvullend wel een compleet beeld kan geven van de groep, als niet-die-hard-fan. Zelfs tussen de Big Ones zitten er enkele nummers die me niet meteen liggen, dat zegt op zich al genoeg. Tenzij ik vooral moet zoeken naar ouder materiaal, terwijl hier blijkbaar toch meer de focus naar wat recenter (lees begin jaren '90) materiaal verzameld lijkt te zijn.

Een regelrechte singles collectie van de band. De 2 nieuwe songs track 1 en 9 zijn vanaf dit album op single verschenen. Het evenwicht tussen ballad en uptempo rockers slaat een beetje door naar de ballad kant wat het album geen goed doet. Maar ja, het is natuurlijk een hit-collectie, die uitermate goed verkocht.

Een van mijn eerste 5 cd's en compleet grijsgedraaid als zestienjarige. Mijn nostalgie voor dit album is dermate dat ik nauwelijks een onbevooroordeeld stukje kan hopen te schrijven

Pas geleden voor noppes gekregen van een goede vrind. Hij vond er nix meer aan. Ik ook niet.