Doc schreef:
Weet je wat het ook is.... (en dit is even off topic, aangezien het over de film gaat) Ik heb zelden een film gezien waarin relatief weinig gebeurt terwijl het tegelijkertijd zo'n intense schoonheid bezit. Ik vond het een prachtige film, maar ik weet niet concreet te vertellen waarom precies. Ik kan het niet uitleggen aan de hand van de verhaallijn, omdat de verhaallijn niet zozeer de reden was dat ik dit zo'n mooie film vond.
In zekere zin doet de muziek dat nu ook een beetje. Komt ook omdat de muziek onlosmakelijk verbonden lijkt te zijn met de film. Onbewust associeer ik het met bepaalde scenes, al is het meer met de sfeer van die scenes dan met wat er daadwerkelijk in gebeurde. Het is bijvoorbeeld niet zoals in -pak em beet- pulp fiction - zovan: en bij dit nummer beroven ze een wegrestaurant, of doen ze mee aan een danswedstrijd. Het is alsof ik elk nummer associeer met elke scene uit de film zegmaar..... oftewel met de hele film. Het is soms alsof ik de soundtrack hoor van een vergeten droom die nog steeds ergens in mijn onderbewuste sluimert. Nouja.... een beetje zweverige uitleg wellicht, maar een betere beschrijving heb ik even niet.
Wat ik maar wil zeggen, is dat de soundtrack ongelooflijk goed past bij de film.
Hmmm... misschien binnenkort de film nog een keer bekijken.
Dit is ook precies hoe ik het ervaar. Ik denk bij ieder nummer heel erg aan de film, maar niet zozeer aan bepaalde scenes.
Ik heb wel enig idee waarom ik de film zo geweldig vind. Het komt door de vreemde relatie tussen een adolescente vrouw en een veertiger die normaal gesproken nooit had plaatsgevonden ware het niet dat ze alleen elkaar nog hadden. Je moet ze zien als de laatste mensen op aarde eigenlijk. Ze hebben alle tijd om elkaar te leren kennen. En ze moeten ook wel, want verder is er niemand.
Ook is het leuk dat ze beide in een periode van existentiele crisis zitten. Zowel bij adolescenten als bij veertigers is dit veelvoorkomend.
Daarnaast is de rust. Ondanks dat het is opgenomen in een van de drukste steden ter wereld ademt alles serene rust uit. Alsof ze alle tijd van de wereld hebben doen ze iedere dag nietsbetekenende dingetjes (Zwemmen, bruiloft bezoeken, cafeetje, karaoke etc.) het geeft me een heerlijk gevoel dat ze zich zo vrij en onbezonnen rondbewegen door hun wereldje.
Als laatste zijn het de acteerprestaties. Bill Murray speelt werkelijk een fantastische rol! Johansson heb ik hierna ook nergens meer beter zien spelen.
Dit alles volledig offtopic. Maar ik moest het kwijt en ik heb geen Moviemeter account meer...