Lost in Translation (2003)

Prachtig. Ik ben een fan van The Jesus and Mary Chain, maar dat een track van hen zo mooi kan werken in een film... wauw!

De film is gevoelsmatig de beste die ik ooit heb gezien. Ja, ik ken films met betere verhalen, beter acteerwerk(hoewel...?) en noem maar op. Maar deze film brengt mij in een bepaalde gemoedstoestand. Een soort "Ik weet bij God niet waar ik heen wil" gevoel. Een diep verlangen naar pure schoonheid.

Dit heeft allemaal niets met de soundtrack te maken. Dat komt omdat ik die nog niet geluisterd heb. Ik heb hem net binnen en zal hem spoedig proberen.

Prachtige soundtrack! Uitstekende songkeuzes die de briljante film weer doen herleven in mijn gedachten. Waarom duurt Tommib niet langer? Adembenemend mooi, maar na ruim een minuut alweer voorbij.
Verder een hoop heerlijke dreamy pop. My Bloody Valentine lijkt gemaakt voor deze film. Het past zo goed in de atmosfeer van deze film. Ik heb er ook meteen een positiever beeld van het album Loveless door gekregen. Zo zie je maar, associaties doen wonderen.
Mindere nummers zijn er niet. De korte liedjes van Shields zijn ook stuk voor stuk erg mooi.
Ik wordt helemaal rustig bij het luisteren van deze soundtrack. Datzelfde heb ik ook altijd bij de film LiT. Ze zijn als het ware mijn sanctuary waar ik heen vlucht als ik even genoeg het van alles maar dan ook alles.
Blij dat ik deze CD eindelijk heb opgepikt want het is een aanvulling op een glas dat al vol was en ik laat het genietend over mijn kleding spetteren.

Dit is precies wat er gebeurt bij het zien van de film idd. Bij de soundtrack heb ik dat ook, maar ik heb de film eerst gezien, en daarna de soundtrack in huis gehaald. Ik weet dus niet zeker of ik de soundtrack zo mooi vind omdat ik zo onder de indruk was van de film, of dat de soundtrack op zichzelf staand gewoon zo mooi is. Feit is wel, dat ik het graag draai, en het me nog eens in de sfeer van de film brengt. En dat werkt beter dan met dezelfde frequentie als dat ik de soundtrack luister, de film te bekijken.

Ik durf wel te zeggen dat een deel van de waardering van de CD veroorzaakt wordt door de waardering van de film. Ik zie Scarlett weer voor me in die prachtige openingscene als ze met haar handen om haar benen in haar onderbroek voor het raam zit en de immense stad bekijkt.
Of de scene van de kus aan het einde. Of de karaoke scene. Pff, alles is zo goed aan dit project.

Weet je wat het ook is.... (en dit is even off topic, aangezien het over de film gaat) Ik heb zelden een film gezien waarin relatief weinig gebeurt terwijl het tegelijkertijd zo'n intense schoonheid bezit. Ik vond het een prachtige film, maar ik weet niet concreet te vertellen waarom precies. Ik kan het niet uitleggen aan de hand van de verhaallijn, omdat de verhaallijn niet zozeer de reden was dat ik dit zo'n mooie film vond.
In zekere zin doet de muziek dat nu ook een beetje. Komt ook omdat de muziek onlosmakelijk verbonden lijkt te zijn met de film. Onbewust associeer ik het met bepaalde scenes, al is het meer met de sfeer van die scenes dan met wat er daadwerkelijk in gebeurde. Het is bijvoorbeeld niet zoals in -pak em beet- pulp fiction - zovan: en bij dit nummer beroven ze een wegrestaurant, of doen ze mee aan een danswedstrijd. Het is alsof ik elk nummer associeer met elke scene uit de film zegmaar..... oftewel met de hele film. Het is soms alsof ik de soundtrack hoor van een vergeten droom die nog steeds ergens in mijn onderbewuste sluimert. Nouja.... een beetje zweverige uitleg wellicht, maar een betere beschrijving heb ik even niet.
Wat ik maar wil zeggen, is dat de soundtrack ongelooflijk goed past bij de film.

Hmmm... misschien binnenkort de film nog een keer bekijken.

Dit is ook precies hoe ik het ervaar. Ik denk bij ieder nummer heel erg aan de film, maar niet zozeer aan bepaalde scenes.
Ik heb wel enig idee waarom ik de film zo geweldig vind. Het komt door de vreemde relatie tussen een adolescente vrouw en een veertiger die normaal gesproken nooit had plaatsgevonden ware het niet dat ze alleen elkaar nog hadden. Je moet ze zien als de laatste mensen op aarde eigenlijk. Ze hebben alle tijd om elkaar te leren kennen. En ze moeten ook wel, want verder is er niemand.
Ook is het leuk dat ze beide in een periode van existentiele crisis zitten. Zowel bij adolescenten als bij veertigers is dit veelvoorkomend.
Daarnaast is de rust. Ondanks dat het is opgenomen in een van de drukste steden ter wereld ademt alles serene rust uit. Alsof ze alle tijd van de wereld hebben doen ze iedere dag nietsbetekenende dingetjes (Zwemmen, bruiloft bezoeken, cafeetje, karaoke etc.) het geeft me een heerlijk gevoel dat ze zich zo vrij en onbezonnen rondbewegen door hun wereldje.
Als laatste zijn het de acteerprestaties. Bill Murray speelt werkelijk een fantastische rol! Johansson heb ik hierna ook nergens meer beter zien spelen.
Dit alles volledig offtopic. Maar ik moest het kwijt en ik heb geen Moviemeter account meer...

Alone in Kyoto is het perfecte nummer voor tijdens een stadsbezoek op een regenachtige dag. Can I get an AMEN?

Best frustrerend ook eigenlijk dat de 3 absolute hoogtepunten op dit album vol hoogtepunten zo ontiegelijk kort duren. (Tommib, Shibuya en On The Subway) met name voor de derde een diepe buiging.

AMEN

geweldig. klinkt wel een beetje als de droom die de film uitbeeld. Zonder deze muziek en zonder de fantastische camerashots en (het moet worden gezegd, mooie acteurs/actrices) was de film namelijk helemaal niets.

De acteurs, muziek en mooie beelden dragen zeker de film. maar tegelijkertijd maken ze samen nog iets, en nu ga ik op zweefmode, namelijk sfeer. Waarin ze mij helemaal opslokken en waarin niets me meer uitmaakt. Echt, dit klinkt overdreven, maar ik ben zo ongelooflijk gek op deze film. Ik ben sindsdien ook fan geworden van Bill Murray, Scarlett Johansson, Tokyo, My Bloody Valentine, alleen door de stad wandelen, onbekende meisjes ontmoeten, en me hulpeloos laten verzuipen in het onbekende. Als klap op de vuurpijl ga ik deze zomer eindelijk (alsof ik 40 jaar heb moeten wachten) naar Tokyo (en ook Kyoto denk ik) dus dan is de cyclus die deze film ooit begon compleet.

Ik begrijp je wel. De film raakt je of totaal wel of totaal niet. Gek hé?

Prachtfilm, maar moet je meerdere keren zien. Telkens zie je weer nieuwe dingen. Hoe eenzaam kun je zijn in een vreemde wereld! De bijbehorende muziek vult de benauwende film prima aan .

Deze soundtrack weet me nog steeds eindeloos te boeien. Inmiddels heb ik me verdiept in bijna alle artiesten op dit album (alleen nog Death in Vegas en Squarepusher). De keuzes voor de nummers zijn gewoon zo ongelooflijk treffend. Hoe verschillend ze soms ook zijn van stijl (vergelijk Phoenix en My Bloody Valentine, of Air en Death in Vegas), ieder nummer heeft dat dromerige, slaperige, hoopvolle gevoel in zich. Inmiddels kan ik eigenlijk ook niets nieuws meer zeggen over hoe goed ik dit album vind. Toch heb ik steeds weer die neiging om het nog even te benadrukken. De beste samengestelde soundtrack die ik ken, zonder twijfel.

We zijn inmiddels zo'n drie jaar later, Dn!s. Is jouw waardering voor dit album nog nimmer gezakt ?

De film vond ik goed, de soundtrack hier in vond ik een goeie overéénkomst met de scene's.
Tegelijk nieuwe artiesten leren kennen zoals, Death in Vegas (erg goed) en The Jezus and Mery Chain (geweldig goed)