Soen - Memorial (2023)

Ik kan me niet voorstellen dat jullie deze release zullen gaan missen, maar voor de zekerheid hier toch nog even een reminder voor legian, ProGNerD, namsaap, mulver64, Aproxis, Rick53 en anderen.

Benieuwd wat we hiervan horen tijdens The Night Of The Prog op Loreley deze zomer: kijk er naar uit...

Heb hem al in pre-order staan.

Heb Unbreakable vandaag al een paar keer de revue laten passeren. LP al besteld

Ik heb de kaarten voor oktober al binnen, maar deze aankondiging is langs mij heen gegaan. Ik ben benieuwd, Lykaia, Lotus en Imperial bevallen hier erg goed. Maar unbreakable weet als single niet direct een sterke indruk achter te laten. Doet me een beetje aan Shinedown denken.

Ik lees dat dit album weer een stapje steviger moet worden zonder de melodieuze aspecten te verliezen. Maar onderhand lijkt het atmosferische van de voorgaande albums hier nauwelijks aanwezig te zijn. Maar goed, dit is ook maar op basis van de eerste single natuurlijk.

Missen? Nee.
Hebben we dit album echt nódig? Als ik Unbreakable hoor denk ik vooralsnog niet.

Wacht het met smart af.

Het album is zeker geen vooruitgang en gaat mijn scores van Imperial en Lotus niet verbeteren. Waar Lotus en Imperial bij vlagen indrukwekkend zijn, blijft die term op dit album achterwege. Eén nummer (Fortress) klinkt zelfs afgeraffeld, of "kom, laten we zoveel mogelijk muziek in vier minuten proppen". Aan de andere kant, Joel Ekelöf heeft nog nooit zo gevarieerd geklonken als op dit album. Op Vitals herkende ik hem helemaal niet zelfs. Nu nog ben ik alle credits aan het checken of hij het wel echt is. Gelijk ook het langste (!) en het beste nummer van het album.

Waar Soen dankzij hun vroege albums nogal eens werd afgeschilderd als een Tool- of Opethkloon, weet de band per album meer een eigen geluid te ontwikkelen en slijgt het niveau van hun albums.

Memorial is het eerste album waarbij deze stijgende lijn wordt onderbroken. Niet dat dit een matig album is -in tegendeel - maar het eigen geluid dat de band heeft ontwikkeld, begint Soen op Memorial een beetje tegen te werken. De songstructuren beginnen een beetje als een herhalingsoefening aan te voelen en sommige ritmepatronen komen wel erg vaak terug.

Tegelijk klinkt de band wel wat agressiever dan op recent werk, waardoor dit album in zekere zin ook weer een eigen gezicht krijgt. De nummers klinken ook wat vlotter. Al met al is Memorial een prima album dat nog wel de nodige rondjes zal draaien hier, maar het is hoorbaar dat het geluid van deze band een nieuwe inpuls kan gebruiken.

Wat ruiger en meer uptempo dan de vorige albums, met compacte songs die reeds bij de eerste luisterbeurt lekker in het gehoor liggen. De verrassing is er inmiddels wel een beetje af en door de identieke opbouw van de meeste tracks valt men regelmatig in herhaling, maar op dit album komt de band er wat mij betreft nog mee weg. Joel Ekelöf heeft zijn best gedaan zijn stem op iets andere wijze te gebruiken, met grotendeels positief resultaat. Alleen met het afsluitende Vitals kan ik niet zoveel. De sfeer van dat nummer ligt me gewoonweg wat minder.

Ik was erg enthousiast over Lotus. En wat minder te spreken over de opvolger. Maar ook dat album kreeg van mij nog een ruime voldoende. En dat prachtige liedje Impermanence op Sky Void of Stars (Katatonia) hield een zekere belofte in.

Maar helaas... Soen beweegt zich op Memorial van mij af. Jammer. Bovendien loopt zanger Joel Ekelöf hier ontegenzeggelijk tegen de grenzen van zijn kunnen aan en is het soms vermoeiend om naar zijn stem te luisteren. De songs mogen daarnaast dan wel compacter en steviger zijn - helemaal niet erg - maar ze ontberen de mooie, onderscheidende melodieën en de sfeer van bijvoorbeeld Lotus.

Ik vind Ekelof juist wel de positieve noot van deze cd...

Soen – Memorial – Progwereld

Helaas. Hij probeert iets - met name in de hogere registers - wat ik niet prettig vind om lang naar te luisteren. Dus houd het hier voor mij op.