Beirut - Hadsel (2023)

De titeltrack klinkt alvast veelbelovend. Al is het wel jammer dat er geen blazers te horen zijn.

Bedoel je wellicht de leadsingle? De titeltrack kan ik nergens vinden in ieder geval.

Excuses, ik bedoel inderdaad de leadsingle The Tern.

Ik las dat bij dit nummer een kerkorgel is gebruikt in Hadsel, vandaar de verwarring

De leadsingle is So Many Plans overigens

Toch wel een zeer fijn album geworden met dank aan nummers als Arctic Forest bijvoorbeeld.

Heel verrassend vind ik het allemaal niet meer, maar toch pakt deze me net weer wat meer dan de vorige albums.

Helemaal eens met aERo, al ben ik net wat minder gul qua beoordering. Tot nu toe heeft elk album van Beirut me minstens een paar memorabele songs geschonken, dat is ook hier het geval - Arctic Forest, Spillhaugen, Süddeutsches Ton-Bild-Studio en afsluiter Regulatory zijn dat bij deze worp. Maar ook slaat, zeker als het een plaat van ruim drie kwartier betreft, de verveling wel 'ns toe, en vernieuwing en/of verrassing hoef je van Condon en troepen ook niet te verwachten.

Gewoon fraaie, fijne muziek voor deze regenachtige herfstdagen.

3,5 sterren

Prachtig

Vanaf die eerste diepe kerkorgelaanslagen en wat verder dat vertrouwd zuivere trompetgeschal op Beirut's nieuwe, 'Hadsel', voel je het al: de fragiele Zack Condon is weer very alive and kicking. Daarvóór evenwel zat onze muzikale globetrotter al een tijdje heel diep en had ook hij dus nood aan een heus Bon Ivertje. Inderdaad, wat een herbronningstrip uiteindelijk niet kan teweegbrengen. In de kou turen over kabbelende wateren van besneeuwde fjorden, helemaal in een schemerige achterhoek van de Noorse Vesterålen. Precies in Hadsel's oud staafkerkje daar ver boven de poolcirkel onstonden dan ook nog eens verrassend twaalf nieuwe melancholische Beirut-hymnes. Neem nu 'January 18th', gaat over de voorzichtige terugkeer van de noorderzon. Ook tal van andere songs verwijzen in titels en plaatsnamen naar het verblijf in die barre witte omgeving. Dit is een album met de weelderige instrumentatie Beirut eigen: nu met orgels, blazers, synths, piano, akoestisch getokkel op ukelele, Zuid-Amerikaanse toetsen. En vooral over dit alles heen Condon's etherisch hoogcroonende stem. Ja, die stembanden van hem klinken weer volmaakt intact en ook mentaal lijkt hij er weer helemaal bij. Een genezen man die in de afzondering wel niet de zin om te touren maar wel zeker vrolijkheid en spelplezier heeft teruggevonden en meteen de aandacht weer weet vast te grijpen.

'Hadsel' is een minimalistisch gestript album van Beirut, vol met van die klassieke Zack Condon-harmonieën die heerlijk, haast sacraal, in lagen over elkaar heen wentelen.

Een comeback dus van een veelzijdig overlever die met het verstild album 'Hadsel' bewijst dat zijn creativiteit nog verre van opgedroogd is. Zijn zesde is zelfs een van de sterkste geworden uit zijn discografie. In ijzige omstandigheden is een teder en warm album onstaan. Dat al van ver aantrekt als ware het groen dansend noorderlicht.

Hoogtepunten : opener 'Hadsel', het ingetogen 'The Tern', de covid-song 'So Many Plans'.

Prachtige CD. Valt bij mij goed in de smaak.

Geweldige plaat met echte Beirut-sound!

Zang: goed; instrumentarium: goed en origineel; liedjes (op zich zelf): goed; maar het album als geheel is me te eenvormig. Alsof het één langgerekte song is. Dat is jammer. De broodnodige variatie ontbreekt, waardoor je geest langzaam afdwaalt en niet meer geprikkeld wordt. Staat tegenover dat het geluid heerlijk blijft. Beetje moeilijk te waarderen dus, ik houd het op 3,5***

Heerlijke luister cd in deze donkere dagen. En wat een fantastische geluidskwaliteit. Je proeft ook het prachtige Noorwegen , waar dit album is opgenomen.