Khruangbin - A LA SALA (2024)

Ze flikken het gewoon weer hoor! Subtiele progressie van hun geluid, erg mooi

A Love International kwam voorbij op Pinguin en ik snelde me naar de tuner om te kijken welk lied dit was. Heerlijk!

Ben ik dan de enige die het nog niet hoort? Kabbelt geruisloos voorbij hier. Verwachtingen voor dit album liggen hiermee niet erg hoog - wat vaak wel fijn is bij eerste beluistering van een album.

Nee hoor absoluut niet - idem hier. Al zo vaak geprobeerd; het geluid van een föhn is interessanter en van het gezoem van mijn oven word ik blijer en dan neem ik het geuraspect niet eens mee. Imo is dit de muzikale variant van De nieuwe kleren van de keizer - bedenk wél op MuMe hangen heel wat mupu's rond.

Ik kan je helemaal volgen, behalve die laatste zin. Ik loop toch al 19 jaar rond op MuMe, maar wat een mupu is, ik heb geen idee..!?

Muziekpurist?

Ik word wel blij van een groep die gewoon redelijk simpele muziek maakt, pas op. Als gitarist bewondering ik dat wel. Ik hou van dat gebruik van die neo-R&B akkoorden en tex-mexdingen. Niet zware, moeilijke shizzle waar de helft van Mume op klaarkomt (denk prog, radiohead, the smile of anders gezegd 17 akkoorden met wat dissonanten, veel tegentellen en over ge-voe-hoe -lens).

Kan hier voor een groot deel in meegaan - als voorheen 50% van een ritmesectie - zeker bij ongebreidelde akkoordfietserij (solo) van een gitarist. Daarom ben ik ook een liefhebber van gitaristen als begeleiders, zoals een Johnny Marr of - heel anders - een Terje Rypdal.
Verdiepte me mede in deze band omdat er op de sportschool een type - groot en woest ogend - rondloopt met een shirt van een live tour. Vond dat ik de muziek toch moest kennen. Muziek vond ik totaal niet bij hem passen - maar dat zegt niks; menig plaataankoop van mij leidt ook tot verbazing bij verkopers - maar deze muziek deed me erg weinig en da's wel een essentiële voorwaarde.

Dvd's die een openhaardvuur weergaven, verkochten ook erg goed

Die kennen ook een hele eigengereide akkoordenprogressie

Ik wordt hier wel blij van. Juist dat rustig kabbelen is hetgeen wat me aantrekt in deze band. Er zijn al genoeg artiesten die met bombast de aandacht proberen te grijpen. En hoewel ik het bombast en experiment niet afschuw, kan een voortkabbelend beekje me ook bekoren. Het klinkt altijd als een vrije namiddag op je eentje in één of andere natuursetting en daar ben ik best tevreden mee.

Verder, mogen we het ook even hebben op de prachtig minimalistische artwork? Welke overigens in meerdere uitvoeringen beschikbaar zal zijn. Alleen daarvoor hoop ik dat de lp me muzikaal in het geheel zal bevallen, zodoende de aanschaf te verantwoorden.

Ook gewoon uit vandaag! Bijna gemist, in het geweld van Vampire Weekend, maar deze gaat eerst op. Vampire Weekend komt wel als de plaat binnen is..

Ik blijf toch wat op mijn honger zitten, het kabbelt te hard.

Ik had al niet te veel actie of party verwacht, de zangeres is in blijde verwachting van een baby, er lag een deadline, en nog onuitgewerkte ideeën… en de zaken gaan goed met streams en optredens… stond in de krant. Kruangbin beetje bij beetje leren waarderen en deze kan er ook bij, achtergrondmuziek voor zo nu en dan.

Ideaal om op te zetten als het zonnetje schijnt, en je met wat vrienden op een terras zit. BBQ staat te smeulen. Life is good

Doen ze slim de mannen en vrouw van Khruangbin, de special edition van het album op vinyl is een parel voor het oog. De muziek is echter nogal kabbelend, en heeft weinig om t lijf.
Niet slecht hoor, maar dit is al vaker beter gedaan. Ik zet dan toch liever de broeders Hermanos Gutierrez op of Menahan Street Band. Slecht is dit niet, maar het voegt ook niet zo erg veel toe.

Die Daptone muzikanten (ook El Michael's Affair moet nog genoemd worden) torenen er inderdaad ver bovenuit.

Monahan Street Band en El Michael's Affair vind ik heel ander type bands, meer soul, jazzy, funk en duidelijk ook meer gericht op aanwezige muziek.

De sterkte van Khruangbin ligt in de eenvoud. Een beetje zoals de vroegere Bossa Nova, in mijn ogen, onterecht beschouwd werd als lift-muziek. Zo ook klinkt deze muziek.

Hermanus Gutierrez vind ik dan al snel als een gimmick klinken. Nee, dan schat ik Kruangbin toch een stukje hoger in.

Al moet ik toegeven dat ik voorlopig nog niet heel enthousiast ben over deze nieuwe worp.

Vanochtend voor het eerst in zijn geheel gehoord, toen ik met mijn kinderen in de speeltuin was. Het feit dat ik wist dat ik naar het nieuwe album van Khruangbin luisterde, zonder dat ik het ooit gehoord had, zegt voldoende. Desondanks klonk het allemaal prima, met het zonnetje in mijn nek. Over de eeuwigheidswaarde heb ik mijn twijfels, maar een 3,5* kan ik er wel aan kwijt.

Zoals ik al schreef bij Con Todo El Mundo: de muziek van deze band roept warme gevoelens bij mij op.
Dit album lijkt weer "meer van hetzelfde", maar ik kan dat prima hebben op deze zonnige zondagochtend.

Prima plaatje zo voor op de zonnige zondagochtend. Helemaal family-proof. Als ik de interviews zo lees is de plaat daar ook voor gemaakt, dus wat mij betreft: missie geslaagd.

Er bestaan een paar Khruangbin-nummers die bovengemiddeld vaak op staan, en veel andere die in mijn oren naar muzak neigen.

Helaas valt A Love International in categorie 2. Een trigger om eens te checken of er toch nog wat uit categorie 1 op het album staat, is het iig niet.

Kreeg een flashback van zo'n 50 jaar geleden als mijn vader weer eens album van The Shadows wekenlang achter elkaar draaide Wellicht een vreemde associatie maar moest er aan denken toen ik dit nieuwe album van Khruaganbin probeerde. Gaat 'm niet worden.

Er staan toch wel weer een paar oorwurmen van formaat op. Goed releasemoment zo in het voorjaar. Ergens jammer dat er weinig vernieuwingsdrang bij deze band is, maar aan de andere kant blijven ze gewoon goed in wat ze doen. 53 euro om deze band in de AFAS Live te zien is wel wat lachwekkend. Ik wacht wel weer tot ze een keer op een festival staan.

Daar zeg je wat....ik ga. Veel geld voor een band die je niet perse wil zien. Kijk er niet naar uit op basis van deze laatste plaat. Mijn god wat is dit saai.

Hold Me Up (Thank You) hoort toch wel in het rijtje sterkste songs van Khruangbin. Dit nummer heeft echt alle Khruangbin-ingrediënten, en dat in de juiste hoeveelheid.

Sorry voor de liefhebbers, maar elk volgend album wordt saaier en saaier. Is bijna liftmuziek of achtergrond muziek in een restaurant. Ik heb alle albums in bezit gehad, maar ook weer verkocht. Als je 1 album hebt, dan heb je ze gelijk allemaal. Totaal geen ontwikkeling in sound.
Er is een uitschieter en dat is " Live At Lincoln Hall" (Japanse import cd). Hier durven ze buiten de lijntjes te gaan.

Ik vind het toch echt een heerlijk album! Er zitten best veel mooie subtiliteiten in de muziek. Vanochtend wandelend in het zonnetje aangezet en de plaat ging erin als zoete koek.

Ik heb die vorige platen van Khruangbin ook nooit zoveel geluisterd. Misschien helpt dat, want ik ben nog niet moe van de sound.

Khruangbin dat goeddeels "terug" is bij de minimale en overheersend instrumentale sound, helemaal prima. Kan dit de hele zomer opzetten zonder dat het vervelend wordt.