Mount Kimbie - The Sunset Violent (2024)

Fishbrain

Lekker nummer!

Fishbrain klinkt als Yves Tumor, iig anders dan ik van ze gewend ben. Moet zeggen dat ik ze sinds Love What Survives een beetje uit het oog ben verloren, maar ga ze in april live zien, dus ben ook wel weer benieuwd naar dit album.

Wat een geweldige track is dat met King Krule. Zoals mijn buurman hierboven al vermeld, het heeft wat weg van Yves Tumor.

Ik hoorde Empty and Silent voor het eerst op StuBru en daar zei de presentatrice dat zij het nummer al dagen op repeat had gehad. Het kwartje viel niet gelijk bij mij totdat ik op een rustig moment de het nummer weer opzette.

Ik luister Empty and Silent sinds de release ook dagelijks meerdere keren, geweldige track! De andere nummers die ik heb gehoord variëren van zo-zo tot prima, maar is voor mij duidelijk niet van hetzelfde niveau, hopelijk zit daar nog wat rek in.

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Mount Kimbie - The Sunset Violent - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Mount Kimbie - The Sunset Violent
De Britse band Mount Kimbie gaat op haar albums echt alle kanten op en verrast nu met een behoorlijk toegankelijk maar ook avontuurlijk album vol invloeden uit de shoegaze, Krautrock en vooral postpunk

Ik had tot dusver niet zo heel veel met de muziek van Mount Kimbie, waardoor ik er van uit ging dat ik het nieuwe album van de band wel kon laten liggen. Ik ben blij dat ik dat niet gedaan heb, want The Sunset Violent is niet alleen een verrassend toegankelijk album, maar ook een album dat goed aansluit op mijn muzikale voorkeuren. Mount Kimbie omarmt op haar nieuwe album de postpunk uit het verleden, maar geeft er ook een eigen draai aan. Het is een draai die het experiment niet schuwt, maar de songs op The Sunset Violent dringen zich verrassend makkelijk op. Ik ben vast niet de enige die niet veel had met de Britse band, maar schrijf het nieuwe album van Mount Kimbie niet te makkelijk af.

Er zijn de afgelopen week flink wat albums verschenen die in brede kring zijn bejubeld, maar die op mij bij eerste beluistering een nogal gezapige indruk maakten. Die mening veranderde in de meeste gevallen niet bij de volgende keer luisteren, maar bij mijn eerste oordeel over The Sunset Violent van Mount Kimbie zat ik flink mis.

Mount Kimbie bestaat inmiddels ruim vijftien jaar en was in eerste instantie een duo dat werd gevormd door Kai Campos en Dominic Maker. Het duo maakte in eerste instantie nogal experimentele elektronische muziek, die onder andere werd voorzien van het label ‘post dubstep’, maar er zijn meer hokjes bedacht voor de muziek van het Britse tweetal.

Ik ben er altijd van uit gegaan dat de muziek van Mount Kimbie niets voor mij was en sinds ik een paar dagen geleden de proef op de som heb genomen en in het oeuvre van de band ben gedoken weet ik dit vrij zeker, al kwam ik ook wel wat songs tegen die me wel aanspraken, met name op het uit 2017 stammende Love What Survives, waarna de twee leden van de band leken te kiezen voor hiphop en dance.

Kai Campos en Dominic Maker hebben op het deze week verschenen The Sunset Violent gezelschap gekregen van Andrea Balency-Béarn and Marc Pell en hebben een album gemaakt dat zich veel minder ver buiten mijn comfort zone begeeft. Mount Kimbie maakt nog altijd muziek die het experiment niet schuwt, maar The Sunset Violent is toch ook een behoorlijk toegankelijk album.

Het is een album dat ver verwijderd blijft van de elektronische muziek en dubstep die de band in het verleden maakte en dat flink opschuift richting rock. Synths spelen nog altijd een belangrijke rol in de muziek van Mount Kimbie, maar The Sunset Violent is uiteindelijk toch ook en misschien zelfs wel vooral een gitaaralbum.

Het wat staccato gitaarwerk op het album wordt gecombineerd met een strak spelende ritmesectie en ijle synths, wat een geluid oplevert dat met enige fantasie in het hokje postpunk is te duwen. De associatie met postpunk wordt versterkt door de wat monotoon en onderkoeld klinkende zang die bestaat uit een mannenstem en een vrouwenstem, terwijl in twee tracks King Krule opduikt als gastvocalist.

Het is een genre waarin het de laatste tijd weer erg druk is, maar Mount Kimbie weet zich te onderscheiden van de grauwe middelmaat, door het experiment te zoeken en er onder andere wat invloeden uit de Krautrock bij te slepen en ook uitstapjes richting shoegaze niet uit de weg te gaan. De songs van de band klinken hierdoor deels bekend, maar klinken ook avontuurlijk.

Persoonlijk vind ik vooral de vocale bijdragen van Andrea Balency-Béarn een aanwinst voor het geluid van Mount Kimbie, dat door de vrouwenstem wat minder donker en beklemmend klinkt dan het gemiddelde postpunk album en de zang op het album bovendien voorziet van de gewenste variatie.

Bij mijn wat oppervlakkige eerste beluistering was ik nog niet erg onder de indruk van The Sunset Violent en vond ik het album wat voortkabbelen. Dat was een totaal verkeerde inschatting, want inmiddels vind ik The Sunset Violent van Mount Kimbie juist een heel spannend album, waarop aangenaam klinkende songs vol echo’s uit het verleden worden voorzien van bijzondere ingrediënten en subtiele spanningsbogen, met hier en daar een ingehouden uitbarsting. Ik ben blij dat ik even heb doorgezet met de muziek van Mount Kimbie, want inmiddels kan ik niet meer zonder het buitengewoon knappe The Sunset Violent. Erwin Zijleman

Op eerste gehoor een lekker vibeje, maar mist een beetje urgentie. Het doet mij af en toe ook denken aan de praat punk hype van het moment.

Kwam live erg goed uit de verf eerder deze week. Ik twijfelde nog tussen een 3,5* en 4,0*, maar het optreden heeft me toch over de streep getrokken. De singles springen wel duidelijk boven de rest uit, zeker Empty and Silent behoort tot de beste nummers die ik dit jaar heb gehoord.

Deze kan wel eens mijn favoriet album van het jaar worden. Niet-opdringerige muziek die op het eerste zicht wat weinig om het lijf lijkt te hebben tov vb een Love What Survives, maar die daar juist zijn charme in vindt. Het duo Mount Kimbie blijft me verbazen en stijgt nog wat meer op mijn favorietenlijst.

En wat is hun symbiose met King Krule toch geweldig!

Mount Kimbie is een invloedrijk Engels muziekduo bestaande uit Dominic Maker en Kai Campos. Gestart in 2008, ontsproot hun muzikale samenwerking uit de Engelse dubstep-scene, maar al snel ontwikkelde hun stijl zich verder dan de grenzen van een enkel genre. De band staat bekend om hun unieke benadering van elektronische muziek, waarbij ze live instrumentatie vermengen met digitale productie, waardoor een geluid ontstaat dat zowel intiem als expansief is. Hun werk heeft hen aanzienlijke erkenning opgeleverd binnen de elektronische muziekwereld en daarbuiten, waarbij ze uitverkochte shows spelen op locaties zoals The Roundhouse en Brooklyn Steel. Hun muziek heeft ook invloed gehad op een hele reeks post-punk en elektronische artiesten, waarmee ze aanzienlijk hebben bijgedragen aan de evolutie van het genre.

Mount Kimbie's "The Sunset Violent," is een auditief kunstwerkje dat de luisteraar meeneemt op een muzikale rondreis. De openingsact, "The Trail" betovert met zijn quasi-Oosterse allure, een voorbode van het eclectische avontuur dat volgt. "Dumb Guitar" onthult een korrelige textuur in zijn bovenlaag, die een onmiskenbare charme toevoegt aan het totaalbeeld.

Daarentegen vind ik "Shipwreck" enigszins tegenvallen, een zeldzaam moment van verminderde spanning in deze opwindende vlucht. De compositie "Boxing" onderscheidt zich echter opnieuw door zijn melodieuze kwaliteiten, die een onweerstaanbare aantrekkingskracht uitoefenen. "Got Me" valt op met zijn unieke ritmische sectie, die een frisse dynamiek introduceert.

Een bijzondere vermelding verdient "A Figure in the Surf", een track die voortstuwt met een levendige energie. Maar de kroonjuweel van dit auditieve avontuur is ongetwijfeld "Fishbrain", mijn persoonlijke favoriet. Met zijn aangrijpende melodie, textuurrijk gruis en memorabele impact laat deze compositie een blijvende indruk achter.

"Yukka Tree" behoudt de hoge standaard met zijn boeiende klanken, terwijl "Empty and Silent" het album op een hoge noot afsluit, pronkend met een vlot tempo en een aanstekelijke melodie.

Concluderend, "The Sunset Violent" van Mount Kimbie is een auditieve traktatie die ruimschoots een meer dan voldoende beoordeling verdient. Het is een album dat je meeneemt op een onvergetelijke reis door zijn muzikale landschappen, waar elke track een nieuwe ontdekking biedt.

Eerder verschenen op www.jorros-muziekkeuze.nl