menu

Wunderhorse - Midas (2024)

mijn stem
3,79 (84)
84 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Communion

  1. Midas (2:18)
  2. Rain (3:16)
  3. Emily (3:03)
  4. Silver (3:16)
  5. Arizona (3:24)
  6. Superman (5:13)
  7. July (4:08)
  8. Cathedrals (3:42)
  9. Girl (3:07)
  10. Aeroplane (8:41)
totale tijdsduur: 40:08
zoeken in:
avatar van JVT
4,5
JVT
geplaatst:
Midas en July zijn heel erg goed! Topband! Zou ze graag eens aan het werk zien

avatar van mlndrpl
Midas en July zijn idd hele leuke nummers.

Ze staan als voorprogramma bij Fontaines DC: Fontaines D.C. op 16 & 17 november naar AFAS Live - afaslive.nl


avatar van deric raven
4,0
Nu Fontaines D.C. zichzelf voor de vierde keer opnieuw uitvindt, en nog steeds hun sound verbreedt, past daar een band als het Britse Wunderhorse als support act perfect bij. Ook deze band rondom voormalig Dead Pretties boegbeeld Jacob Slater wijkt sterk van de postpunk principes af en neigt zelfs naar de voedzame grunge die de jaren negentig zo fraai grijs inkleurt. Logisch dus dat hij naar de Pachyderm Studio in Minnesota uitwijkt, waar Nirvana de lastige Nevermind opvolger In Utero opneemt en PJ Harvey aan het Rid of Me garagegeluid werkt, een album waar ze zich beter dan het debuut mee identificeert. Met Rolling Stones producer Craig Silvey leggen ze de lat op immense hoogte en voldoen ze in ieder geval aan hun eigen verwachtingen.

Wunderhorse is verfijnder dan de funkende swingende Dead Pretties garagepunk, dromeriger en minder rauw. Na de goed ontvangen donkere Cub eersteling waar het gezelschap uit dezelfde inspiratiebron als Nirvana put, en diep in de jeugdige depressies, verslavingen en vernietigingsdrang van Jacob Slater graaft, volgt een onverwachte folkpop soloplaat. Pinky, I Love You zet iedereen op een dwaalspoor en net als bij Dead Pretties, voorspel je bijna onbewust een voortijdig einde van de band. Zeker als je weet dat Jacob Slater moeilijk met succes kan omgaan, en de drang heeft om zich weg te cijferen. Waar Cub nog schittert met toegankelijke popdeuntjes, duikt Midas de diepte in.

Dat het Midas titelstuk verder reikt dan de persoonlijke ellende en vooral een wijzende vinger naar de grootkapitalisten is, geeft min of meer al aan dat de singer-songwriter met zichzelf in het reine is gekomen. Het zijn nog steeds de door Lloyd Cole in de jaren tachtig bezongen ratelslangen die vanuit cleane witte kantoorruimtes de lijnen uitzetten en graaiend het geld binnen harken. Wunderhorse heeft het geluk dat ze bij het redelijk onafhankelijke Communion zijn ondergebracht, al loeren de aasgieren op deze talentvolle jongvolwassen band.

Na de verhalende Midas waterval volgen de melodieuze uptempo Rain hersenspinsel kronkelingen, waar Jacob Slater trouw aan zijn Britse roots blijft, en aansluiting bij romanticus Morrissey zoekt. Het is de angst dat buitenstaanders control freak Jacob Slater in de ontwikkeling afremmen, en hem noodgedwongen een mainstream richting in duwen. Waarschijnlijk verschuilt de zanger zich daarom wel achter de gitarist Harry Fowler, drummer Jamie Staples en bassist Peter Woodin ploegmaten. Als krachtig blok kan je jezelf beter tegen het onrecht bewapenen, anders walst men moeiteloos over je heen.

De slapeloze Emily nachtmerries, waar kwellende herinneringen loze ruimtes herhalend invullen, prikken op de gevoelige plek. Zonder nadrukkelijk in details te treden voel je de mistige aura beneveld boven de herfsttrack hangen en zorgt shoegazer noise voor een moerassig verstikkend speelveld. Wat is Jacob Slater toch een heerlijke zanger. Zo mooi hoe hij moeiteloos in het net zo deprimerende Silver naar kopstem overschakelt om vervolgens weer de diepere lagen af te bakenen. Ook hier die zelfdestructieve houding, woede en schaamte omdat het ideaalbeeld niet haalbaar is. Menselijk bijna, kwetsbaar zeker. Het is die antihelden-mentaliteit, de weirdo, de creep, onzeker en gebroken.

Arizona maakt zich voor de overtocht klaar. Amerika wenkt en verwelkomt Wunderhorse. Harry Tristan Fowler laat de gitaar stemmig janken. Het is de triestheid van een vergeten slaapliedje, dat voorheen de demonen buiten de deur houdt. Het zijn de woestijnbloemen welke door waterarmoede een stille dood sterven. Het is de duisternis als een nachtlichtje sussend dooft. Huilen naar de maan, die je minachtend negeert. Het licht optimistische Superman gitaarlidje bezit een magistrale opbouw, waar climaxen elkaar overbluffen en het kloppende dodenmars roesritme het aftellende tempo aangeeft. July heeft zijn oorsprong in de muzikale industriële revolutie, met kwaadaardige gewelderupties en amper aan de geluidsmuur ontsnappende noise explosies. Ze symboliseren de drukkende stilte als telefoongesprekken uitblijven, antwoordapparaten slechts vragen oproepen en de stilte slagvaardig om zich heen mept.

Cathedrals tekent de hardzacht principes van een jaren negentig rocksong verder uit. Tegenstrijdigheden die samen als een chemische oerknal tot ontploffing komen. Wat toen nog vernieuwend was, voelt tegenwoordig wat achterhaald aan, maar het werkt nog steeds. Kolossale bouwwerken die in een klap tot stof vervagen. Het Girl liefdesliedje is onbevangen indiepop met een hoog Pixies gehalte, lief, vrouwvriendelijk, zacht wiegend. Bevredigend, al ontbreekt die luidruchtige gitaartwist niet. Verwacht je vervolgens dan de afsluitende Aeroplane countryrock? Nee, eigenlijk niet. Ergens voelt het vertrouwd aan, al is het tijdens optredens vaak een saai intermezzo dat dient om de glazen nogmaals te vullen. Hopelijk ben je dan op tijd terug om getuige te zijn van de onmisbare Harry Tristan Fowler soleergekte. Wunderhorse bewees zich in het verleden al in de rol van Pixies, Foals en recentelijk Fontaines D.C. voorprogramma. In die hoedanigheid schikken ze zich ook aan de meer folky gerichte Declan McKenna en publiekslieveling Sam Fender. Midas is een goede plaat, eentje die je na een concert blindelings aanschaft. De perfecte opwarmer voor de hoofdact.

Wunderhorse - Midas | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

avatar van mr.Siegal
2,0
Ten tijde van het debuut erg onder de indruk, ook live. De verwachtingen voor Midas waren bij mij dan ook erg hoog. Helaas worden die niet ingelost. De songs voelen in de meeste gevallen te makkelijk. Twee of drie akkoorden, en dan voor zowel verse als chorus. Dat kan heel goed werken voor 1 of 2 nummers, maar eigenlijk doen ze dat hier een heel album lang. Slater kan echt wel een goeie song neerpennen, getuige de vele parels op het debuut. Die waren ook niet overdreven gecompliceerd, maar wel gevarieerder dan wat ons op Midas wordt voorgeschoteld. Live zullen ze het nog steeds fantastisch doen, maar ik vind Midas (helaas) niet zo goed.

avatar van aERodynamIC
4,0
Nee, ik ga niet naar Fontaines D.C. in november. Nee, ik ben niet bekend met debuut Cub.

Het is het gevoel dat gewekt wordt dat we te maken hebben met een band die op doorbreken staat. Er hangt iets in de lucht. Zo af en toe hebben bands dat. Soms komt dat ook uit en soms niet. Hoe dat met Wunderhorse zal gaan moeten we dus nog afwachten, maar dat Midas een meer dan prima album is is wel duidelijk voor mij. Hoe het album zich zal gaan ontwikkelen is ook wel iets waar ik nieuwsgierig ben. Is dit even het snoepje van de week, of gaat dit zich steviger verankeren in mijn muzikale beleving?!

avatar van coldwarkids
3,5
Prima album. De lichtvoetige sound van Cub is hier niet meer op te vinden maar de songs zijn ietwat steviger, sterker en broeieriger. De stem doet me veel aan de Parquet Courts denken btw.

Favorieten: Emily, Silver en Arizona.

avatar van MDekens
4,5
Ik vind het echt meer dan een 'prima' album. AOTY nominatie hier. Misschien flink geromantiseerd door het optreden op Lowlands, maar ik ga hier heel goed op.

4,5
Schitterende plaat, Aeroplane nog niet kunnen luisteren zonder te janken. Potentieel een 5!

avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Wunderhorse - Midas - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Wunderhorse - Midas
De Britse band Wunderhorse debuteerde aardig, maar zet reuzenstappen op het aanstekelijke Midas, dat zich weliswaar stevig heeft laten beïnvloeden door 90s indierock en grunge, maar dat ook verrassend fris klinkt

Er zijn van die gitaarplaten die direct goed zijn voor een glimlach, maar vervolgens al snel hopeloos verslavend blijken. Het zijn gitaarplaten die direct bij eerste beluistering bekend in de oren klinken en geen geheim maken van de bewondering voor grote bands uit het verleden, maar die ook iets toevoegen aan alles dat er al is en op een of andere manier eigentijds klinken. Midas van Wunderhorse is zo’n album. De Britse band neemt je direct bij de eerste noten mee terug naar de jaren 90, maar de tien songs op Midas zijn ook in het hier en nu zeer aansprekend. Midas bevat een serie geweldige songs, die fraai worden vertolkt, met de uitstekende zang van Jacob Slater als kers op de taart.

Leuk, maar niets nieuws onder de zon. Het was mijn conclusie toen ik in de herfst van 2022 het debuutalbum van de Britse band Wunderhorse beluisterde. Daar ben ik later wel wat op terug gekomen. Op Cub klonk Wunderhorse weliswaar als heel veel, met name Amerikaanse bands die de indierock van de jaren 90 kleur gaven, maar de popsongs van de Britse band bleven verrassend makkelijk hangen en waren bovendien aanstekelijk genoeg om keer op keer te vermaken.

De band beschikte in de persoon van Jacob Slater bovendien over een uitstekende maar ook bijzondere zanger, die er voor zorgde dat Wunderhorse een stuk interessanter klonk dan al die andere bands die zich lieten inspireren door de indierock uit de jaren 90. Omdat het debuutalbum van Wunderhorse bij mij uiteindelijk toch wel in de smaak viel, was ik zeer nieuwsgierig naar de volgende stap van de Britse band en die is deze week verschenen.

Voor het opnemen van Midas verruilde Wunderhorse het Verenigd Koninkrijk tijdelijk voor de Verenigde Staten. Midas werd opgenomen in de studio in Minnesota, waar Nirvana ooit haar album In Utero opnam. Wunderhorse werd in de VS bijgestaan door de gerenommeerde producer Craig Silvey, die onder andere albums van The Rolling Stones, R.E.M., Portishead, Florence + The Machine, Julien Baker en Arcade Fire op zijn cv heeft staan. Of het aan de studio ligt weet ik niet, maar Midas laat wat mij betreft flink wat echo’s van Nirvana horen.

Wunderhorse heeft het indierock geluid van haar debuutalbum verrijkt met flink wat invloeden uit de grunge en is er net als Nirvana aan het begin van de jaren 90 in geslaagd om songs te schrijven die zowel heftig en ruw als aanstekelijk en toegankelijk klinken. Ik denk dat Nirvana er een gevaarlijke concurrent bij had gekregen wanneer Midas in de eerste helft van de jaren 90 was verschenen, maar we zijn inmiddels ruim dertig jaar verder.

Toch vind ik het tweede album van Wunderhorse geen album dat dertig jaar te laat is gemaakt. De Britse band citeert weliswaar veelvuldig uit de indierock en de grunge uit de jaren 90, waarbij zeker niet alleen invloeden van Nirvana te horen zijn, maar de songs op Midas zijn ook tijdloos te noemen.

Vergeleken met het debuutalbum van de band klinkt Midas een stuk beter en volwassener. Het jonge honden geluid van Cub is vervangen door een vaak zorgvuldiger opgebouwd geluid met fraaie spanningsbogen en een goede balans tussen aanstekelijke riffs en meer atmosferische passages. De songs op Midas zijn interessanter en catchier dan de songs op het vorige album van de band en het klinkt allemaal ook een stuk beter, maar de ster van de band blijft Jacob Slater die met veel bravoure maar ook met veel gevoel zingt.

De zang van Jacob Slater voorziet het geluid van de band van net dat beetje extra dat nodig is om op te vallen en van Wunderhorse een interessante band te maken en van Midas een memorabel album. Natuurlijk klinkt Midas van Wunderhorse als een album dat met minstens één been in de jaren 90 is blijven steken en dat schatplichtig is aan meerdere grote bands uit dit decennium, maar wat klinkt het allemaal lekker, zeker wanneer, net als bij mij, 90s indierock en grunge een bijzondere plek in het hart heeft gekregen. Ik hoor de laatste tijd persoonlijk veel te weinig echt goede gitaarplaten, maar Midas van Wunderhorse is er absoluut een en het album wordt vooralsnog alleen maar beter en verslavender. Erwin Zijleman

avatar van Nostak
4,5
Zonder overdrijven de beste plaat die ik de laatste jaren heb gehoord, de laatste paar dagen op repeat!

avatar van MartinoBasso
3,5
De eerste tracks gaan van goed tot zeer goed : fijne ongecompliceerde rocksongs met een goeie dosis melancholie. Daarna gaat het bergaf voor mij. 'July' vind ik niet zo passen tussen de rest en de afsluiter weet me niet te raken.

avatar van jellecomicgek72
4,5
Damn bro wat een plaat is dit zeg. Super catchy songs en een nummer als Rain wat wel heel erg veel new wave vibes heeft. De afsluiter is dan ook wel een echte closer voor een plaat als dit. Meest verslavende album dat ik de laatste tijd gehoord heb. Echt goed dit.

avatar van overmars89
3,5
Een aardig vervolg op het geniale "Cub". Dat voor mij 1 van de beste 90's rock revival platen ooit gemaakt is. Maar als ik eerlijk ben zal ik waarschijnlijk 3 a 4 tracks van deze plaat nog eens opzetten, maar als ik Wunderhorse wil horen zal ik zeer waarschijnlijk gewoon hun debuut opzetten.

3,5
Prima album die wat veilig aanvoelt. Luistert makkelijk weg.

avatar van Denzradio
Eerste indruk...
Een braaf rockertje, als je het niet luistert is het ook prima. Je mist er niets aan.

avatar van ArjenT
Ik vind vooral de tweede helft van de plaat goed! Grappig, dat is anders dan wat anderen hier aangeven zo lijkt het. July en Cathedrals de uitschieters wat mij betreft, en Aeroplane een fijne afsluiter.

avatar van Sven Vermant
4,0
Mijn favoriet is Arizona

Gast
geplaatst: vandaag om 22:42 uur

geplaatst: vandaag om 22:42 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.