Die hoesfoto is echt fierce! Dit is haar tweede album voor Motown, en is vernoemd naar haar bijnaam die ze bij dat label verwierf. Dit album is opgedragen aan Minnie Ripterton (toen al overleden), diens dochter Maya Rudolph is trouwens te horen op 'Too many colours'.
Leuk detail is dat men verbaasd was dat het ging om een blanke zangeres, want op haar debuutalbum is geen afbeelding van Teena Marie te vinden, en men ging er indertijd van uit dat het ging om een Afrikaans-Amerikaanse dame. Niets bleek dus minder waar te zijn.
In ieder geval is dit een mooi album van Teena Marie. Het is eigenlijk een blender van R&B, funk en rock. Inhoudelijk steekt dit album bijzonder sterk in elkaar voor een jaren '80 productie. Sommige nummers klinken nog steeds best verfrissend. Floorfillers als 'Behind the groove', 'Young girl in love' en 'You're all the boogie I need' worden afgewisseld met degelijke ballads als 'Now that I have you' en 'Can it be love'. Een knaller als 'Lonely desire' is ook zeker niet misplaatst op dit album. De ballad 'Alladin's lamp' is echt super, alleen tijdens het refrein zakt het nummer jammer genoeg in. De coupletten vind ik dan wel weer erg mooi. Over het algemeen vind ik alle nummers wel sterk.
Haar krachtige stem in combinatie met een sublieme instrumentatie zijn een prachtige combinatie. Tot nu het beste album van Teena Marie die ik ken. Een album dat bij uitstek geschikt is om af te spelen tijdens een feestje, al is deze plaat voor een gewone luisterbeurt ook zeer genietbaar. Aanrader!