Personal Trainer - Still Willing (2024)

Nog helemaal geen berichten voor het nieuwe album van misschien wel Nederlands leukste indie band. Debuut Big Love Blanket was natuurlijk een schot in de roos, en de al drie vrijgegeven singles zetten die lijn makkelijk door. Ik ben erg benieuwd naar de rest.

Inderdaad. Hier wel nieuwsgierig naar.

Zou de geringe aandacht komen door het buitenlandse label, met toch wat minder aandacht voor NL markt?

Ah kijk, helemaal gemist dat deze vandaag uit is gekomen. Ik heb er wel zin in ieder geval! Helemaal naar de fenomenale liveshow vorig jaar in de Effenaar.

Voor degene die het gemist hebben, ze hebben vorig jaar ook nog de hele toffe single/ep The Feeling uitgebracht.

Openingsnummer is in ieder geval vrij obscuur. Muziekblad Oor zegt daarover: "Het nummer luistert weg als een mini-rockopera. Het duurt bijna acht minuten, er zit metal in, moeilijke maatsoorten…"

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Personal Trainer - Still Willing - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Personal Trainer - Still Willing
De Nederlandse band Personal Trainer keert na het zo goed ontvangen debuutalbum terug met een ambitieus tweede album, dat echt alle kanten op schiet, maar tien song lang een hoog niveau weet vast te houden

Personal Trainer, de band rond Willem Smit, kon voor haar debuutalbum rekenen op zeer positieve recensies in binnen- en buitenland. Die moeten er ook gaan komen voor het deze week verschenen Still Willing, want wat is het een knap album. Het is een album vol dynamiek en het is bovendien een album dat keer op keer dingen doet die je niet had verwacht. Personal Trainer kan ook op haar tweede album uit de voeten met lekker in het gehoor liggende gitaarsongs, maar graaft in een aantal andere tracks verrassend diep. Door de grote veelzijdigheid is Still Willing geen heel makkelijk album, maar iedere keer dat je naar het album luistert is het weer een stukje beter.

Big Love Blanket, het debuutalbum van de Nederlandse band Personal Trainer, werd aan het eind van 2022 bedolven onder de positieve recensies en dook niet veel later op in een aantal aansprekende jaarlijstjes. Ik vond het debuutalbum van de Nederlandse band bij vlagen echt geweldig, maar minstens even vaak deed het album me niet zo veel of stond het me zelfs wat tegen, waardoor ik het album uiteindelijk toch liet liggen.

Mede door de lyrische woorden van de Britse muziekpers heeft Personal Trainer een contract in de wacht gesleept bij het aansprekende Bella Union label, waarop deze week het tweede album van de band is verschenen. Ik heb nog steeds niet zo heel veel met Big Love Blanket, dat ik wel iets meer heb leren waarderen, maar desondanks was ik best nieuwsgierig naar het nieuwe werk van de Amsterdamse band, dat moet gaan zorgen voor de definitieve doorbraak van Personal Trainer.

Bij beluistering van de openingstrack is direct duidelijk dat Personal Trainer het zichzelf niet makkelijk heeft gemaakt met haar tweede album. Still Willing opent met het bijna acht minuten durende Upper Ferntree Gull, dat vaker van kleur verschiet dan een hyperactieve kameleon. De track opent ingetogen, schakelt vervolgens over naar uptempo postpunk klanken om te eindigen met een bak gitaargeweld van metal achtige proporties. Het is het verhaal van Upper Ferntree Gull in een notendop, want wanneer je de track uitpluist met de koptelefoon hoor je nog veel meer.

De fascinerende openingstrack zet de toon voor een album dat alle kanten op kan. De bijna acht minuten durende openingstrack die hier en daar een mini rockopera wordt genoemd wordt gevolgd door een bijna lieflijk en bij vlagen Beatlesque popliedje, dat weer een hele andere kant van Personal Trainer laat horen. Het klinkt op het eerste gehoor eenvoudig, maar ook in de tweede track heeft de Amsterdamse band veel moois verstopt, zeker wanneer het tijd is voor het slotakkoord.

Still Willing heeft nog veel meer te bieden, want de Amsterdamse band speelt ook met funky ritmes en blazers en schaamt zich ook niet voor rechttoe rechtaan rocksongs vol hard-zacht dynamiek. De ene keer hoor ik iets van Eels, veel vaker iets van Pavement, maar Personal Trainer komt op Still Willing ook zeker op de proppen met een eigenzinnig en eigen geluid.

Iedereen zal zijn of haar eigen favorieten hebben op het tweede album van Personal Trainer, maar waar het debuutalbum van de band, in ieder geval bij mij, nogal wisselende of zelfs tegengestelde gevoelens opriep, is Still Willing een album dat tien tracks lang een hoog niveau weet vast te houden. Zeker de wat complexere tracks op het album blijven verrassen met subtiele accenten en bijzondere wendingen, maar ook de op het eerste gehoor wat minder complexe songs blijken razend knap in elkaar te zitten.

Ik ben zelf behoorlijk onder de indruk van dit heerlijk wispelturige album, maar de veelzijdigheid kan Personal Trainer ook in de weg zitten. De recensent van de Britse website Far Out liet een huisgenoot het vuile werk opknappen en die kwam met de volgende woorden: “I wish they could decide whether to be happy or sad. One minute, I’m basking in the summer sunshine, and the next, I’m crying in the shower.” Het is wat mij betreft juist de kracht van dit knappe tweede album. Erwin Zijleman

De avontuurlijke creativiteit wint het ruim van de ongemakkelijke atonale details.
Typisch een muzikaal feest dat enige tijd kost om tot acceptatie te komen.

Goed voorbeeld: Hoe mix je een funky gitaar met meerdere bras instrumenten en een
incidentele piano riedel. de titel heet : Intangible

Na een aantal luisterbeurten ben ik nog niet helemaal overtuigd, maar bij vlagen hoor je nog steeds de speelsheid die Personal Trainer zo leuk maakt. Daarbij zitten er ook weer een paar fijne oorwurmen tussen. Toch schuwen ze zeker niet het experiment niet op dit album. Neem alleen al de openingstrack, die gaat als een achtbaan echt alle kanten op en over de kop. En daar wringt het voor mij een beetje. Ik vind het bemoedigend dat ze meer dingen proberen, maar ermee raak schieten doet het bij mij nog niet helemaal.

Pfoe, met die openingstrack maken ze het de luisteraar niet makkelijk. Het toon echter wel het gemak waarmee deze band van genre, snelheid en geluid overspringt. Op sommige momenten hoor ik Wilco, die ik hoog heb zitten, maar die ik niet direct met Personal Trainer wil associëren. Het zal even duren voordat deze indaalt.

Ik vind het toch wel weer erg fijn. Een rijk geschakeerd album, die alle kanten op vliegt, maar dat doet niets af aan het feit dat het catchy liedjes zijn. Die ook allemaal met verve, energie en overtuiging worden gespeeld. En er wordt rijkelijk geciteerd uit de muzikale geschiedenis van meerdere decennia. Tot nu toe wel een blijvertje voor mij, dit Personal Trainer.

Willem Smit pleegt in Upper Ferntree Gully toch op zijn minst een beetje zelfplagiaat mbt de riff van If Kelly Doesn't, Then Who Will van de tweede Canshaker Pi-plaat, toch?

De eerste indruk is heel positief. Big Love Blanket was voor mij een echte groeiplaat. Inmiddels is het een van mijn favorieten van dit decennium. Ik ga de komende weken ontdekken hoe goed ik de plaat echt vind.