Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: MJ Lenderman - Manning Fireworks - dekrentenuitdepop.blogspot.com
MJ Lenderman - Manning Fireworks
Na een jaarlijstjes soloalbum en een jaarlijstjes album met zijn band Wednesday keert de Amerikaanse muzikant MJ Lenderman terug met een soloalbum, dat ook zomaar kan opduiken in de jaarlijstjes dit jaar
Op het eerste gehoor hoor je misschien niet eens wat er zo goed is aan Manning Fireworks van MJ Lenderman. De Amerikaanse muzikant maakt door countryrock beïnvloede Amerikaanse rootsmuziek, die de ene keer ingetogen en de volgende keer wat steviger is. In muzikaal opzicht klinkt het allemaal lekker en dat geldt ook voor de zang, maar hoe vaker je dit album hoort, hoe beter het wordt. De songs van de Amerikaanse muzikant dringen zich steeds makkelijker op en het geweldige gitaarwerk springt steeds meer in het oor. MJ Lenderman verdeelt zijn tijd over meerdere projecten, maar dat gaat gelukkig niet ten koste van de kwaliteit. Ook Manning Fireworks is weer een opvallend goed album.
MJ Lenderman is een druk baasje. De Amerikaanse muzikant maakte de afgelopen vijf jaar vijf soloalbums (waaronder een live-album), timmerde stevig aan de weg met de band Wednesday en was de afgelopen maanden te horen op albums van onder andere Horse Jumper Of Love, Waxahatchee en Squirrel Flower.
Al die productiviteit ging niet ten koste van de kwaliteit, want de muzikant uit Asheville, North Carolina, haalde in 2022 mijn jaarlijstje met zijn soloalbum Boat Songs en deed vorig jaar hetzelfde met het geweldige Rat Saw God van Wednesday. Dit jaar kan de Amerikaanse muzikante een nieuwe poging doen om mijn jaarlijstje te halen, want deze week is het vijfde soloalbum van MJ Lenderman verschenen.
Manning Fireworks bevat negen tracks, waaronder de tien minuten durende slottrack. Het album opent uiterst ingetogen met akoestische gitaar en de stem van MJ Lenderman, maar naarmate de track vordert worden steeds meer instrumenten toegevoegd aan het fraaie rootsgeluid van de Amerikaanse muzikant.
MJ Lenderman produceerde zijn nieuwe album samen met de onder andere van Wednesday bekende Alex Farrar en kreeg in de studio gezelschap van een aantal prima gastmuzikanten en zangeressen Indigo de Souza, in wiens band hij vroeger speelde, en Wednesday zangeres Karly Hartzman, die allebei tekenen voor een subtiele maar wonderschone bijdrage.
Manning Fireworks is een heerlijk laidback klinkend album met muziek die zich onder andere heeft laten beïnvloeden door countryrock uit het verleden. Laidback betekent overigens niet dat de muziek op het album ingetogen is, want de gitaren kunnen af en toe flink tekeer gaan en hier en daar zelfs uit de bocht vliegen.
De muziek op het nieuwe album van MJ Lenderman doet wel wat denken aan sommige albums van Neil Young, aan het werk van Jason Molina en zeker ook aan Ryan Adams, die tegenwoordig vooral doodgezwegen wordt en daarom nauwelijks wordt genoemd als vergelijkingsmateriaal. Pitchfork noemt tenslotte Warren Zevon als vergelijkingsmateriaal en ook dat is zeker niet onzinnig.
Manning Fireworks overtuigt in muzikaal opzicht makkelijk. Het rootsgeluid met veel gitaarwerk, de onmisbare pedal steel en hier en daar de viool klinkt erg lekker en ook het ruwe en bij vlagen zeer ruwe karakter van de muziek zal bij veel liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek in de smaak vallen.
De stem van de Amerikaanse muzikant overtuigde tot dusver misschien net wat minder, maar de zang op het nieuwe album van MJ Lenderman is wat mij betreft prima. De muzikant uit North Carolina mist wel eens een noot, maar dat misstaat niet in de muziek die hij maakt en heeft wat mij betreft alleen maar een positief effect op de kwaliteit van de songs.
Manning Fireworks klinkt met name bij eerste beluistering als een degelijk maar niet heel opzienbarend rootsalbum, maar net als bij Boat Songs van twee jaar geleden hoor je pas na een paar keer hoe goed de songs van de Amerikaanse muzikant zijn en hoe genadeloos ze zich opdringen.
Na een paar keer horen ben ik behoorlijk verknocht aan het fraaie gitaargeluid op Manning Fireworks, aan de uitstekende songs en aan de wijze waarop MJ Lenderman ze vertolkt. “Joyously weird alt-Americana” noemt de Britse kwaliteitskrant The Guardian het, maar in een tijd waarin het begrip weird wordt gereserveerd voor een volslagen idioot als Donald Trump noem ik het persoonlijk liever ruwe en eigenzinnige Americana. Het is ruwe en eigenzinnige Americana die me steeds dierbaarder wordt. Erwin Zijleman