Voor wie Kurt Weill (1900 - 1950) niet kent - volgens Willem Breuker de beste componist van de eerste helft van de twintigste eeuw (zie geboorte- en sterfjaar
) - doet er goed aan om deze cd eens te gaan beluisteren, mede omdat de stukken echt in de geest van Weill zijn gemaakt. Hij maakte in de eerste plaats muziek voor het volk - eenvoudig maar doeltreffend. En dat is waar het in de popmuziek ook ooit om begonnen is.
Dat wil overigens niet zeggen dat het hier om doorsnee popmuziek gaat; ook jazz, tango, gospel en het 'klassieke' lied (in de vorm van het tranentrekkend emotionele Lost In The Stars door Elvis Costello) is te beluisteren.
Drie songs die voorbij lijken te gaan aan het typisch 'Berlijnse' Weill-geluid zijn die van Lou Reed, The Persuasions en Betty Carter. Die uitvoeringen vind ik minder goed in het concept passen. Maar op zichzelf zijn dat geweldige vertolkingen, die ik altijd voorprogrammeer.
Al met al dus een plaat vol met juweeltjes, die genoeg eer doet aan Weills werk om een eerbetoon te zijn.