Willie Nelson - Last Leaf on the Tree (2024)

#9 een cover van the Flaming Lips?? Dat zou leuk zijn.

Nelson blijft mooie platen maken diep in de winter van z'n carrière.

Klopt. Muv 12 en 13 allemaal covers.

Laatste blad aan de boom? Wat een mooie titel voor een album van een 91 jarige man.

Over covers gesproken...gave hoes, hoor.

Willie met vlammende lippen:

Do Your Realize??

Dat is een heel behoorlijk album. Alleen de eerste track vind ik wat minder.

Ik zal het gemiddelde maar een beetje opkrikken, want anders lijkt het alsof dit een slecht album is. Samen met Micah weer een mooie plaat gemaakt, waarvan ik al een jaar of 10 denk dat het een zwanenzang kan zijn; maar Willie gaat dapper door. Fijne liedkeuzes met 2 keer Neil Young en Tom Waits; waarbij het titelnummer deze laatst overgebleven Highwayman natuurlijk past als een Italiaans maatpak.

Op naar de 100!

Ik heb dit plaatje nog maar net in huis en er inmiddels al een keer of zes naar geluisterd. De schijf begint steeds beter te bevallen en er vallen ook wat dingetjes op, Zo heb ik Willie dit album voor het eeerst wat lacherig "Fuck You" horen zeggen. Op het laatste nummer van het album "The Ghost".
Mojo Magazine heeft voor The Last Leaf On The Tree een plekje ingeruimd in het jaaroverzicht. Mooi, want Uncut deed hetzelfde maar dan met "The Border". Op dit moment gaat mijn voorkeur uit naar The Border. Ik geef "Last Leaf" 4 sterren.

Klopt en klopt. Dat het de winter van zijn carrière is, dat lijkt me wel een zekerheidje. Toch hoop ik dat ie nog een aantal jaar te gaan heeft, hoor. In 2018 bracht hij reeds het album Last Man Standing (12 jaar nadat Jerry Lee Lewis daarmee kwam aanzetten) en kijk, hij is nog steeds bezig! Productief is de man dan ook nog 'ns, en misschien belangrijker: hij weet, samen met het volk dat hij rondom zich weet te verzamelen, nog altijd kwaliteit te brengen.

Do You Realize is trouwens één van de hoogtepunten van dit album, misschien net doordat het best verrassend is - zoon Micah zal er wel voor iets tussenzitten. Diezelfde Micah heeft dit album geproducet, een rist instrumenten ingespeeld en ook aan enkele songs aan het eind meegeschreven. De afsluiter is een geüpdatete versie van Willie's eigen song uit 1962 (!), met aan het eind nog een geinige hidden track, die Nelson o zo typeert: al te serieus lijkt hij het niet te nemen, en met een flinke dosis zin voor (zelf)relativering staat hij in het leven.

Verder ook nog o.a. twee Waits-covers, twee Young-covers (Broken Arrow, met vooraan een fragmentje uit Mr. Soul, is ook een verrassende keuze maar best geslaagd) en eentje van Beck.

Last Leaf on the Tree wordt tot slot gekenmerkt door de wat minimalistische productie van zoon Micah, wat best smakelijk afsteekt tegenover zijn andere (recente) platen. Naar eigen zeggen (heb het nu over Micah) wilde ie de essentie opzoeken en het podium zoveel mogelijk aan Wlllie en Trigger, diens geliefkoosde gitaar, aanbieden.

Laat ons hopen dat dit niet Willie's laatste is, maar anderzijds zou het een zeer waardig sluitstuk zijn.

3,5 sterren