Ook een eerste luisterbeurt gehad hier en vind het vooral een behoorlijk atypisch Gizz album. Het musical-gehalte van 'Flight b741' is zowat vertienvoudigd. Er zit niet superveel structuur in de nummers, het gaat meer over korte passages die elk hun motiefje krijgen (en vaak ook een andere zanger) dan dat het persé gaat over echt sterke "liedjes". Noemenswaardige refreinen zitten er volgens mij compleet niet in? Echt een typische single-single kan ik er zo niet meteen uithalen. Dat was bij de voorganger al een klein beetje het geval, maar hier smijten ze zich er volledig in.
Niet dat dat slecht is, natuurlijk niet.
ABDrums hierboven noemt het "het meest uitgebalanceerde album", en daar kan ik me wel in vinden. Het is sowieso echt een album dat voelt alsof het geschreven is als album, wat voor King Gizzard toch wel een beetje een nieuwe piste lijkt te zijn. Daarnaast voelt het ook als het meest persoonlijke album aan, met al die passages over ouderschap enzo, maar daar is een eerste luisterbeurt voor niet voldoende voor.
Auditief sowieso supermooi en waanzinnig rijke instrumentering. Als album voor mij toch een beetje een verrassing, maar ik denk op termijn wel een positieve. Sowieso een werkstuk dat vereist dat je er een paar keer goed voor gaat zitten, en ik twijfel er niet aan dat het nog heel veel geheimen gaat blootgeven.