Lorde - Virgin (2025)

What Was That is een geweldige comeback!

Man of the Year ook. Dit wordt een onvervalste banger van een album!

Ik ben minder enthousiast. What Was That klinkt teveel als een B kantje van Melodrama, maar had dat album nooit gehaald en Man Of The Year werkt toe naar een hoogtepunt dat nooit komt.

Het is natuurlijk ook nooit goed. Bij Solar Power verlangde iedereen terug naar de sound van Mododrama. Nu doet ze wat iedereen verlangt en dan klinkt het...tja als een mindere versie van Melodrama.

Maargoed het zijn pas twee songs, misschien valt het in binnen het album allemaal wel op z'n plek.

Wat een goede nummers. Ik ben nu echt wel benieuwd.

Na "MDMA in the backgarden" komt toch de man met de "Hammer"
Lorde Shares New Song “Hammer”: Listen | Pitchfork

Volgens Plato komt mijn pre-order vandaag al binnen. Lijkt me sterk, de release is volgende week pas gepland.
Edit: ik denk dat Plato een pre-order heeft omgewisseld, de LP van Loyle Carner zal vandaag binnenkomen gok ik.

What Was That vind ik ijzersterk. Benieuwd naar het geheel.

Ooo. ik hoor een fijne plaat. Valt niet tegen.

Shapeshifter heeft lekkere "Burial" beat
Favourite Daughter: voorlopig minste
Current Affairs: Pure Heroine-achtig, lekker donker, lekkere opbouw
Clearblue: kon een Bon Iver nummer zijn, soort tussendoortje
GRWM en Broken Glass: fijn, classic Lorde
If She could see me now: Gaat heerlijk van start, en werkt weer toe naar fijne climax
David: "O Duct Tape " ,

Ondertussen gaat het in de hele wereld over de spraakmakende hoes. Goede marketing wel. Nu de muziek nog.

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Review: Lorde - Virgin - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Review: Lorde - Virgin
Lorde leverde in 2021 met Solar Power een interessant maar ook net wat minder overtuigend album af, maar revancheert zich razend knap met Virgin, dat vooralsnog met afstand het beste popalbum van 2025 is

De Nieuw-Zeelandse muzikante Lorde is nog altijd pas 28 jaar oud, maar levert deze week met Virgin al haar vierde album af, bijna 12 jaar na het verschijnen van haar debuutalbum. Met Melodrama maakte ze in 2017 een van mijn favoriete popalbums aller tijden, maar dat niveau haalde ze niet op haar vorige album. Het is een niveau dat wel weer wordt gehaald op het deze week verschenen Virgin. Het is een album met de zo herkenbare stem van Lorde en haar al even herkenbare eigenzinnige popsongs. Virgin is ook in productioneel en muzikaal opzicht een hoogstaand album en het is een album dat vooralsnog alleen maar interessanter wordt. Wat een indrukwekkende zet weer van de Nieuw-Zeelandse popster.

Ella Marija Lani Yelich-O'Connor was pas 16 jaar oud toen ze in 2013 haar debuutalbum Pure Heroine uitbracht onder de naam Lorde. De Nieuw-Zeelandse muzikante maakte direct indruk met een aantal geweldige en zeer aanstekelijke popsongs, maar het waren ook popsongs met een duidelijk eigen geluid.

Ik vond Pure Heroine vooral een album met een aantal geweldige singles, maar met het in 2017 verschenen en door geweldenaar Jack Antonoff geproduceerde Melodrama leverde Lorde wat mij betreft een nagenoeg perfect popalbum af. Het is een popalbum dat ik schaar onder de beste popalbums van dit millennium en er verschenen er de afgelopen vijfentwintig jaar nogal wat. Het vervolgens in 2021 verschenen Solar Power was zeker geen slecht album, maar het wat meer ingetogen album was, zeker achteraf bezien, lang niet zo goed als Melodrama en dit ondanks een aantal geweldige muzikanten en wederom Jack Antonoff achter de knoppen.

Sinds de aankondiging van Virgin, het vierde album van Lorde, ging het in eerste instantie alleen maar over de zogenaamd gewaagde of zelfs ongepaste cover van het album, maar ik zie nog steeds niet wat er gewaagd of ongepast is aan een röntgenfoto (de binnenhoes hadden we toen nog niet gezien, maar kom op, het is 2025). Sinds deze week kunnen we het gelukkig over de nieuwe songs van Lorde hebben en die zijn echt geweldig. Of Virgin uiteindelijk Melodrama gaat overtreffen durf ik nog niet te zeggen, maar het vierde album van Lorde komt in ieder geval akelig dicht in de buurt van het album uit 2017 en groeit nog wel even door.

Voor de productie deed Lorde dit keer een beroep op drie producers, onder wie Jim-E Stack, die nog niet de status heeft van Jack Antonoff, maar wel een van de producers was van het briljante Desire, I Want To Turn Into You van Caroline Polachek, en Daniel Nigro, de man achter Chappel Roan en Olivia Rodrigo en ook betrokken bij het genoemde album van Caroline Polachek. Ze tekenen voor een productioneel hoogstandje.

Vergeleken met Solar Power schuift Virgin weer wat op richting elektronisch ingekleurde en soms zwaar aangezette popsongs. Toch blijft Virgin ver weg van de wat eendimensionale popalbums van het moment. Net als bijvoorbeeld Billie Eilish, met wie Lorde bijna de achternaam deelt, schakelt Lorde makkelijk tussen met veel elektronica ingekleurde en uptempo songs en wat subtieler klinkende songs waarin gas wordt teruggenomen.

Net als Billie Eilish slaagt Lorde er bovendien in om een uit duizenden herkenbaar geluid te creëren. Dat doet de Nieuw-Zeelandse muzikante met haar stem, maar ook met haar songs, die zonder uitzondering aanstekelijk zijn, maar ook overlopen van avontuur en verrassing. In muzikaal opzicht staat het allemaal als een huis en slaagt Lorde er in om iedere track weer net wat anders en vaak ook verrassend ruw te klinken, maar ook de karakteristieke zang van Lorde is fantastisch op Virgin en hetzelfde geldt voor haar persoonlijke teksten.

We wisten natuurlijk al dat Lorde in staat is om een kwalitatief hoogstaand popalbum te maken, want dat deed ze op hele jonge leeftijd al eens met Melodrama. Toch ging ik er op voorhand niet van uit dat de Nieuw-Zeelandse muzikante het nog een keer zou flikken, maar na Virgin meerdere keren gehoord te hebben kan ik alleen maar concluderen dat Lorde voorlopig met afstand het beste popalbum van 2025 heeft gemaakt en ik denk eerlijk gezegd niet dat iemand hier in dit genre nog overheen gaat dit jaar. Erwin Zijleman

Voor degenen die ook de cd hebben gekocht: hoe is de kwaliteit van jullie exemplaar? Ik ben blij dat-ie het in elk geval in mijn speler doet, want dat is volgens mij voor niet iedereen zo, afgaande op de rest van de interwebs. Op sommige nummers merk ik wel rare schommelingen in volume (onder meer 'What Was That', waarin het geluid soms even zachter gedraaid lijkt te worden), en ik moest 'm een keertje opnieuw starten omdat-ie begon over te slaan.

ik heb de lp, die klinkt prima

Geen lege doos blijkbaar? Ook al is het deze keer geen 'diskless product', Lorde blijft de liefhebbers van CDs nog even pesten.

Nope, geen lege doos, dat lijkt alleen maar zo. Ik hoop nog wel op een cd-versie van Solar Power, want om milieuoverwegingen geen cd uit te brengen, maar wél een lp, was een merkwaardige keuze. Deze cd schijnt volledig recyclebaar te zijn, dus hopelijk komt er alsnog een keer een cd-versie van Solar Power.

Ah, een transparante drager.
Helemaal jouw ding en dat zie ik in de vensterbank bevestigd

Leuk geprobeerd, maar mijn ogen zijn loeischerp van al die sexy oudere vrouwen nastaren op straat, dus dit is niet mijn foto.

Het weinige aantal stemmen en berichten hier onderschrijft eigenlijk een beetje de populariteit van Lorde. Die lijkt toch tanende.

Nadat ze in 2013 hoge ogen gooide met een prima debuut, deed ze daar in 2017 nog een schepje bovenop met Melodrama. Op Melodrama klonk Lorde gedreven, urgent en scherp. Ze had daar samen met geweldenaar Jack Antonoff een geweldige sound te pakken. Het gevolg was een grandioos sterk popalbum dat van A tot Z spannend bleef en een blauwdruk vormde voor verschillende pop prinsessen die na haar kwamen.
Met Solar Power wilde Lorde naar eigen zeggen meer terugkeren naar de natuur, maar het door acoustische gitaren gedreven album werd niet helemaal begrepen. Naast een aantal sterke singles wist dat album ook niet de volledige lengte boeien.

Nu is Lorde dus terug met Virgin. Een album waarop ze duidelijk terug grijpt naar de sound van Melodrama. De singles What Was That en Man Of The Year vond ik matig, maar vallen beter op z'n plek binnen de context van het album. Ook de opener Hammer is een sterke binnenkomer.
Maar toch knaagt er iets. Lorde kijkt teveel te mikken op de sound van Melodrama, maar zonder er iets nieuws aan toe te voegen. Het album is niet slecht, maar er mist iets. Echt sterke hooks ontbreken en sommige ideën lijken echt gekopieerd van het bejubelde blauwe album. De liedjes blijven niet hangen.

Het is ook tekenend dat bij het verschijnen van het album iedereen het over het artwork had ( Oei...een röntgenfoto waarop een spiraaltje te zien is...dubbel oei...de schaamstreek van Lorde is te zien)....maar nauwelijks over de muziek.

Het is druk in de voorhoede van de popmuziek. De huidige generatie popzangeressen staat te trappelen om steeds maar betere pop albums uit te brengen. Lorde lijkt op links te zijn ingehaald door Chappel en op rechts door Charli.
Haar momentum lijkt voorbij.

Is Virgin dan een slecht album? Nee zeker niet, maar het ontstijgt ook nergens de middelmaat en dat is wel zonder met iemand die zo'n kenmerkende sound en stem heeft. Virgin klinkt eigenlijk gewoon te braaf. Het is te hopen dat Lorde de Melodrama sound nog eens durft te strippen. Ik ben benieuwd wat er gebeurd als ze met een producer zoals Gesaffelstein of A.G Cook gaat samenwerken. Lorde die vol grimy, gritty en dirty electronic gaat, ik kan niet wachten.

Ik vond t echt stoer op Glastonbury. Gewoon haar nieuwe album brengen, geen oude zaken. Neen, de wereld gaat vooruit. Mensen snappen het niet? Nou, dan gaan ze toch naar Rod Steward kijken

Niet haar beste album maar best goed, het album dat haar terugbrengt naar waar ze thuishoort. Ik ben nieuwsgierig naar wat ze nu gaat doen;

Ik vind Shapeshifter echt geweldig! Kwam voorbij in een shuffle en nu maar het album opgezet; ben benieuwd.

*edit: Best positief verrast; vind de eerste 4 nummers ijzersterk, ben verder niet bekend met Lorde haar werk dus kan het vergelijken of langs de meetlat van eerdere albums liggen maar een hele stevige en geslaagde popplaat met mooie elektronische invloeden. Halverwege verliest het mijn aandacht, maar het Bon Iver-coded clearblue vind ik dan weer een mooi intermezzo. Een aantal nummers ga ik zeker vaker opzetten, maar het album als geheel niet denk ik. 3.5*!

Shapeshifter inderdaad.. Kippenvel bij het einde.

Met Solar Power was ik al verrast geen CD dus "striemen" vreselijk. Nu dus weer een "gebrekkige" CD dat wordt voor mij afhaken. Jammer, want ik ben echt een liefhebber van haar muziek maar wil het wel kunnen luisteren op mijn manier.

Lontanovicolo, eigenlijk is mijn cd het steeds beter gaan doen na herhaaldelijk luisteren: niet meer overgeslagen (even afkloppen) en die volumeverschillen zijn ook verdwenen. Is jouw exemplaar wel gebrekkig dan?

Ja, dat is wel een giller. Haar vorige album verscheen in wel tien eco-onvriendelijke vinylvarianten, maar helemaal niet op cd, omdat – zo luidde haar redenering – ze geen product wilde maken dat binnen twee jaar op de vuilnisbelt terecht komt. Nou gaat een goed geperste cd waar je redelijk zuinig mee omgaat wel wat langer mee dan dat, maar vooruit…
Maar nu levert ze dus een schijfje af dat weliswaar volledig recyclebaar is, en ook nog volledig transparant – want dat sluit aan bij hoe ze haar muziek beleeft – maar nu blijkt dat ding volgens veel reacties op het internet helemaal niet of slecht af te spelen. Ja, dan komt het natuurlijk wel heel snel op de vuilnisbelt terecht. Geen idee wat voor punt ze hiermee wil maken, maar volgens mij schiet het allemaal een beetje zijn doel voorbij…