menu

Billy Preston - It's My Pleasure (1975)

mijn stem
3,50 (3)
3 stemmen

Verenigde Staten
Soul
Label: A&M

  1. Fancy Lady (5:40)
  2. Found the Love (3:58)
  3. That's Life (3:36)
  4. Do It While You Can (6:42)
  5. It's My Pleasure (3:51)
  6. Song of Joy (3:22)
  7. I Can't Stand It (6:23)
  8. All of My Life (5:52)
totale tijdsduur: 39:24
zoeken in:
avatar van matthijs
3,5
Swingende pianofunk, vooral track 7 is erg lekker. Veel gasten: Syreeta, Stevie Wonder, George Harrison.

avatar van _Rene
3,0
Prima muziek, maar deed mij nogal aan Stevie Wonder denken en daarvan heb ik al genoeg muziek in huis. Tragisch wel, hoe Preston op het laatst door het leven ging. Hieronder een uitgebreide bespreking zoals ook te lezen op onderdenaald.nl


//

Billy Preston - It's My Pleasure (1975)

Ik had in de jaren zeventig graag door het adresboekje van Billy Preston gebladerd. Eric Clapton bij de C. Stevie Wonder bij de W. J: Mick Jagger. George Harrison: H. Of voor het gemak bij de B, van the Beatles, samen met de telefoonnummers van Paul, John en Ringo. Billy Preston kende iedere belangrijke muzikant en speelde onder andere mee op Let it Be en Sticky Fingers. Stevie Wonder, op zijn beurt, blaast een paar nummers mee op Billy’s soloplaat It’s My Pleasure.

Wanneer je zou beweren dat het hele album door Stevie Wonder is gemaakt, zou ik het ook hebben geloofd. It’s My Pleasure staat vol door hem groot gemaakte swingende, lichte soul met een hoofdrol voor toetsen. Liever te veel dan te weinig. Preston had aan één piano niet genoeg en sleepte tevens een clavinet, elektrische piano en reusachtige T.O.N.T.O. de studio in.


Hierdoor klinkt zijn soloplaat binnen de lijntjes van Wonder-soul redelijk veelzijdig. Dan weer stampt de soul uit zijn synth (titeltrack It’s My Pleasure). Een nummer later begeleidt Billy zichzelf alleen op piano en richt daarmee knap de aandacht op zijn zang. Kant A met uitschieters That’s Life en het funky Found the Love hebben we dan al gehad.

Alles zit keurig in elkaar. Zang, toetsen naar keuze en bas trekken gemoedelijk met elkaar op. Op twee nummers (Do It While You Can en de eerder genoemde titelsong) voorziet collega Wonder op harmonica Billy’s composities van een vrolijke noot.


Op zich prima muziek, maar ik ken soul met meer smoel en Stevie Wonder staat reeds breeduit in mijn kast. Nu is Preston wel iets obscuurder dan ome Stevie. Zo neemt hij op I Can’t Stand It uitgebreid de tijd om instrumentaal te trippen op zijn toetsen. Moet kunnen. Het maakt It’s My Pleasure een beetje avontuurlijk.

Sowieso was Preston een man met verrassende trekjes, zo werd een aantal jaar na de release van deze soloplaat wel duidelijk. Vooral die keer toen hij zijn huis in brand stak, keken zijn muziekvrienden even vreemd op. Toen Billy kort daarna een minderjarige prostituee aanviel, nadat Preston ondekte dat hij zojuist de onderbroek van deze als vrouw verkleedde man had uitgetrokken, is de naam Preston wellicht in een aantal adresboekjes van een vraagteken voorzien. Een wat tragisch eind van een man met kwaliteit. In 2006 overleed hij. Gelukkig heb ik de poster nog, een extraatje bij de promopersing van de beste Stevie Wonder-plaat die niet van Stevie Wonder is.


[René]

avatar van _Rene
3,0
Laatste alinea klopte niet helemaal. Nu is 'ie goed.

//

Billy Preston - It's My Pleasure (1975)

Ik had in de jaren zeventig graag door het adresboekje van Billy Preston gebladerd. Eric Clapton bij de C. Stevie Wonder bij de W. J: Mick Jagger. George Harrison: H. Of voor het gemak bij de B, van the Beatles, samen met de telefoonnummers van Paul, John en Ringo. Billy Preston kende iedere belangrijke muzikant en speelde onder andere mee op Let it Be en Sticky Fingers. Stevie Wonder, op zijn beurt, blaast een paar nummers mee op Billy’s soloplaat It’s My Pleasure.

Wanneer je zou beweren dat het hele album door Stevie Wonder is gemaakt, zou ik het ook hebben geloofd. It’s My Pleasure staat vol door hem groot gemaakte swingende, funky soul met een hoofdrol voor toetsen. Liever te veel dan te weinig. Preston had aan één piano niet genoeg en sleepte tevens een clavinet, elektrische piano en reusachtige T.O.N.T.O. de studio in.

Hierdoor klinkt zijn soloplaat binnen de lijntjes van Wonder-soul redelijk veelzijdig. Dan weer stampt de soul uit zijn synth (titeltrack It’s My Pleasure). Een nummer later begeleidt Billy zichzelf alleen op piano en richt daarmee knap de aandacht op zijn zang. Kant A met uitschieters That’s Life en het funky Found the Love hebben we dan al gehad.

Alles zit keurig in elkaar. Zang, toetsen naar keuze en bas trekken gemoedelijk met elkaar op. Op twee nummers (Do It While You Can en de eerder genoemde titelsong) voorziet collega Wonder op harmonica Billy’s composities van een vrolijke noot.

Op zich prima muziek, maar ik ken soul met meer smoel en Stevie Wonder staat reeds breeduit in mijn kast. Nu is Preston wel iets obscuurder dan ome Stevie. Zo neemt hij op I Can’t Stand It uitgebreid de tijd om instrumentaal te trippen op zijn toetsen. Moet kunnen. Het maakt It’s My Pleasure een beetje avontuurlijk.

Sowieso was Preston een man met verrassende trekjes, zo werd een aantal jaar na de release van deze soloplaat wel duidelijk. Vooral die keer toen hij zijn huis in brand stak, keken zijn muziekvrienden even vreemd op. Toen Billy kort daarna een minderjarige prostituee molesteerde, omdat deze eenmaal zonder onderbroek aan een als vrouw verkleedde man bleek te zijn, is de naam Preston in een aantal adresboekjes wellicht van een vraagteken voorzien. Een wat tragisch eind van een man met kwaliteit. In 2006 overleed hij. Gelukkig heb ik de poster nog, een extraatje bij de promopersing van de beste Stevie Wonder-plaat die niet van Stevie Wonder is.

[René]

Gast
geplaatst: vandaag om 06:42 uur

geplaatst: vandaag om 06:42 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.