menu

Bernard Herrmann - Vertigo (1958)

mijn stem
4,08 (50)
50 stemmen

Verenigde Staten
Score
Label: Mercury

  1. Vertigo Prelude and Rooftop (4:34)
  2. Madeline and Carlotta's Portrait (3:06)
  3. The Beach (3:26)
  4. Farewell and the Tower (6:48)
  5. The Nightmare and Dawn (3:31)
  6. Love Music (5:01)
  7. The Necklace and the Return and Finale (7:04)
totale tijdsduur: 33:30
zoeken in:
5,0
neo
Er zijn nogal wat re-recordings van Vertigo, deze uit 96 van de hand van Joely McNeely, wat tevens de beste is in kwaliteit. Zo deed hij dit eerder ook al met Herrmann's Psycho. Meer dan 30 minuten van onuitgebrachte muziek is te vinde op deze uitgaven! Niks maar dan ook geen enkele toon is veranderd, wat zo nu en dan nog weleens gebeurd bij dit soort uitgaves. De filmstudio had gelukkig nog alle (steeds slechter klinkende) opnames nog in het archief en na alle andere re-recordings mag het een wonder genoemd worden dat eindelijk een scherpe, heldere versie het licht zag. Hitchcock was de ''master of suspense'', Herrmann is de ''master of suspense scores''. Het obsessie thema van het hoofdkarakter is perfect vertaald en verteld door Herrman's psychologische score. ''Prelude/Rooftops'' waarin een angstaanjagende, energieke, suspensevolle opbouw is naar een climax, waarbij het koper van het orkest optimaal krachtig is. Net als de opening van North By Northwest vaak het meest herinnerde stuk muziek. Steeds terugkerend als Stewart weer last krijgt van nachtmerries/hoogtevrees. Bij deze opening speelt Herrmann gelijk een spelletje met de luisteraar, in combinatie met de beelden nog sterker. De violen die je gek maken van paranoide en angst. ''The Dream'' is een angstaanjagend leifdesthema, donker van karakter, maar tevens het liefdesthema. ''The Beach'' laat al horen waar het uiteindelijk naar toe zal gaan in''Scene D'Amour'' is dit nog beter uitgewerkt met een tragedisch karakter. Deze laatste klinkt als de climax, maar niets in minder waar. Ook hier weer Herrmann die je in een enorme mate beinvloed met zijn muziek. Over het geheel te zien hier en daar in toom gehouden uitbarstingen van het orkest, een verleidend geluid van de muziek, steeds maar weer dat suspense gevoel vasthouden, tragisch, dramatisch, spannend... Naar zeggen had Herrmann het totaal niet op geluidseffecten onder zijn muziek. Voor de re-recording werd overwogen om hier en daar zogenoemde wave-effecten toe te voegen, maar daar werd uiteindelijk vanaf gezien nadat Martin Scorsese (die met Herrmann te maken had bij Taxi Driver) de versie hiervan had aanschouwd en het meteen afkeurde. Mijn favoriete Herrmann score, waar ik enorm door geobsedeerd ben. 5 sterren

5,0
Prachtige soundtrack van mijn favoriete film allertijden.
De muziek in echt betoverend.
Hermann's inspiratie voor deze soundtrack was 'Richard Wagner - Tristan & Isolde' voor de mensen die het nog niet wisten.

Van de samenwerkingen tussen Hitchcock en Hermann vind ik dit ook de beste met Psycho als tweede keus.

5,0
neo
Oftewel nog specifieker Liebestod van die opera. Gelijkenissen zijn er alom met een persoon die heimelijk geobsedeerd raakt door liefde. Sommige scores quoten oa. Liebestod van Wagner regelmatig, bv Craig Armstrong voor Romeo + Juliet letterlijk.

avatar van Boermetkiespijn
3,0
Wat een heerlijke soundtrack. Erg veelzijdig, muziek die beter bij de film past is niet denkbaar...

Favoriet is "Farewell and the Tower"

avatar van Thunderball
5,0
Hiervan vorige week de complete score cd gekocht. Hoogstwaarschijnlijk (Ik weet het wel zeker!) een bootleg, want zelfde lay-out als een aantal van mijn James Bond boots (Casino Royale, Quantum of Solace etc...) en geen credits van filmmaatschappij en muziekopnamen te vinden op hoesje, maar... deze heb ik toch liever dan slechts de ca. 33 minuten rechtstreeks van oorspronkelijk Lp over gezet op officiële cd uitgave, of nog erger: een nagespeelde score cd. Ik ga alleen voor originele filmmuziek!

Erg goede score weer van Herrmann, die zowel mysterieus en zelfs hier en daar "spookachtig" is te noemen, als ook hopeloos romantisch.

Heel, heel erg mooi! Eigenlijk gewoon de perfecte score voor een bijna perfecte film.

Perfect, dus vijf sterren!

avatar van frolunda
4,0
Vertigo uit 1958 betekende, na respectievelijk The Man Who Knew Too Much (1956) en The Wrong Man (1956) de derde opeenvolgende samenwerking tussen regisseur Alfred Hitchcock en filmcomponist Bernard Herrmann, en deze film luidde tevens de artistiek meest succesvolle periode ( voor de Master of suspense dacht ik ook commercieel) van hun partnerschap in.
Wat betreft Vertigo levert Herrmann hier met zijn score vrijwel op alle fronten vakwerk af. De muziek is zeer effectief en op prachtige wijze completerend bij de beelden. Bij de meer romantische en spannende/mysterieuze scenes weten de melodieën van Bernard Herrmann de impact van het geheel zelfs te versterken, voorwaar een knappe prestatie.
Maar ook op zichzelf staand is dit een bijzonder fraai stukje muziek waar het fijn naar luisteren is.
Van de hierboven staande plaat verscheen in 1996 een veel uitgebreidere versie op cd.
De film zelf scoorde aanvankelijk niet al te best in de bioscopen maar kreeg later (net als de muziek) alsnog de erkenning die het verdiende.
Bernard Herrmann vervolgde zijn samenwerking met Alfred Hitchcock met North by Northwest (1959) en Psycho (1960), films die het alle twee wel erg goed deden bij het publiek en tevens nieuwe hoogtepunten waren in het oeuvre van beide heren.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:37 uur

geplaatst: vandaag om 11:37 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.