Zo, m'n eerste "ervaring" hier:
Ik stond nogal argwanend tegenover een eels-album met allerlei illustere b-kantjes, live-versies,... maar nieuwsgierig als ik ben heb ik toch de dubbelaar gekocht. Met de positieve ingesteldheid van "wie weet ontdek ik hier nog enkele pareltjes" heb ik de CD's eens in m'n CD speler gestoken, en ik werd werkelijk omvergeblazen! Aan de tracklist meende ik enkele nummers wel te kennen, maar niets is minder waar, werkelijk 95% van de gekende nummers (Novocaine for the soul, My Beloved Monster,...) kwamen verpakt in een alternatieve/live arrangement, die een frisse wind door het eels-landschap doet waaien. Tussen al dit bekende geweld staan er ook prachtige, spijtiggenoeg onbekende nummers, die werkelijk een enorme indruk op me achtergelaten hebben. De versie van "Flower" live op de BBC, met alleen maar een banjo, een tamboerijn & een celeste gaat werkelijk door merg & been, ik zou zelfs durven stellen dat het een betere versie is als het origineel (een vergelijking die opgaat voor wel meer nummers op de plaat). Ook "Animal", louter op piano is een tranentrekker van jewelste (en spijtiggenoeg wel toepasbaar in m'n leven). Ondertussen ben ik al danig onder de indruk van dit meesterwerkje (ik ben nog maar op 1/5e van de totale nummers op de plaat) dat het avondeten koud begint te worden. Ieder nummer is een uitnodiging om om verder te luisteren. Jammer dat de plaat nu pas uitgegeven werd, en niet begin december, want "Everything's gonna be cool this Christmas" is een stevig rockende remedie tegen al die kleffe "jingle-bells"-melodietjes van de Kerstperiode (Baby Jesus, BORN TO ROCK!!!). Na dit nummer gaat het voort, over een grappige versie van "Novocaine..." (Moog Cookbook Remix) naar een volgend mooi nummer, "Bad News". Zelden wist een nummer me zo te raken als dit... Als dit je onberoerd laat, ben je gewoon een totaal ongevoelig mens... Na dit nummer keer op keer beluisterd te hebben, blijft de tekst je bij de keel grijpen. Omdat het leven toch voort moet, neem ik afscheid van dit nummer, en glij ik voort in de WWE (de Wondere Wereld van Everett) om dan aan te komen bij een volgend hoogtepuntje, nl: "Birdgirl on a Cell Phone", een opvallend vrolijk Mellotron-melodietje, die je zo in een zwoele zomerdag doet wanen. Een vrolijke afwisseling, vooral als je nog aan het bekomen bent van "Animal" of "Bad News". Ook hier geld het spreekwoord "Mooie liedjes duren nooit lang", en we komen weer terecht in het ietwat meer deprimerende tekstenvat van E. De live-versie van "Dark End of the Street " (met duidelijk een knipoog naar de versie van The Commitments) is zo mooi, dat ik hier de CD-speler op repeat heb gezet. De live-versie van "Cheaters Guide to your Heart" is ook enorm beklijvend, maar de strijkers mollen het nummer een beetje vind ik. Als afsluiter van de CD1 vinden we het titelnummer "Useless Trinkets", een waardige afsluiter van de 1e CD, die me uitnodigt om de 2e te verkennen. De tweede CD opent met een aparte versie van "Mr. E's Beautful Blues", een pak rauwer dan de albumversie, met een slide-gitaar, pompende drumlijn... Het slaat aan, en de toon is blijkbaar gezet voor een ietwat meer opgewekte CD als de eerste. Een beetje verder vinden we een erg geslaagde cover van The Hollies, nl "Jennifer Eccles", met een E. die met zoveel hartstocht om een verloren liefde zingt, een eerste kippenvelmomentje op de CD2. Na "Rotten World Blues" komen we bij een magistrale cover van Elvis' "Can't help falling in love", E, louter met piano, en meer moet dat eigenlijk niet zijn. Hierna komen "Christmas is going to the dogs", met een zeer grappige tekst over hoe een hond kerstmis zou vieren, ook weer in een rockversie, een remedie tegen al die djingehell-meuk van de kerstperiode. Na al deze vrolijkheid werd ik teruggekatapulteerd in de deprimerende krochten van het menselijk bestaan door "Skywriting", een kort & eenvoudig liedje dat een enorme impact op me heeft. We blijven in de sombere sector met "Taking a Bath in Rust", "Her", "Estranged Friends" & "Waltz of the Naked Clowns". Verder een minder geslaagde liveversie van "I like birds", die een beetje verloren gaat een een zware gitarenbrij en geschreeuwde lyrics, om dan bij "Sad Foot Sign" uit te komen, of "hoe maak ik een liedje over een bord bij een ziekenhuis", ook een klein meesterwerkje van E. Na het al gekende "Living Life" & "The Bright Side" komen we bij het 2e mooiste liedje van de plaat, nl: "After the Operation", over de revalidatie van E. na een operatie. Mooie tekst, een akoestische gitaar en een Hammond, meer heeft een sterk nummer niet nodig om er te staan. Vervolgens is het einde van de CD reeds in zicht, na een Oosters getinte "Jelly Dancers" komt men uit bij 2 !!TWEE!! "nieuwe" nummers die noch op de CD als DVD van "Eels with Strings: Live @ Town Hall" (een CD/DVD die je trouwens al lang gekocht zou moeten hebben, op youtube staan smaakmakertjes), nl een geslaagde cover van Prince "I could never take the place of your man", en een instrumentale (en met The Chet als southern rockin' guitar hero) versie van "Mr E.'s Beautiful Blues", die spontaan een glimlach op je gelaat toveren. Na het prachtige "I want to protect you", en een iets mindere versie van "I put a spell on you", is het laatste liedje aangebroken, en tevens het (voor mij toch) prachtigste van heel de plaat, het magistrale "Saw a UFO", een meesterlijk nummer, een zeer sterke tekst, op een op The Beach Boys geënte melodie (je krijgt de waan dat Brian Wilson plots komt meespelen)... Ook dit nummer blijft op repeat staan...
Conclusie (voor de mensen die in de helft reeds afgehaakt hebben):
Laat je niet leiden door vooroordelen van "de helft ken ik al", "bah, B-sides", "Ze zijn eels aan het uitmelken"... De nieuwe nummers alleen al zijn een reden om de CD te kopen, laat staan de aparte/live versies van gekende hits... Objectief gezien geef ik deze CD een 4.75/5.
Leuke extra's zijn het boekje, met kanttekeningen van E. zelf bij de nummers, met leuke anekdotes, foto's van het eels-fotoalbum, schetsen,... De begeleidende DVD met 6 livenummers op het Loolapalooza-festival had er niet bijgemoeten, het is een beetje een overkill, vandaar de 0.25 punt die eraf gaat.
Rest mij nog 1 ding te zeggen: "Gaat heen, en koop deze CD, je zult er geen spijt van hebben!!!"