Soms, heel soms overkomt je iets wat je van tevoren niet voor mogelijk had gehouden. Ik ben een longtime adept van de muziek van Hans Theessink. Ooit begonnen toen ik eind jaren 80 als beginnend audiofiel enkele prachtige opnames hoorde van Hans. Tjonge, dat klonk fenomenaal. Ben Hans blijven volgen en veel van zijn albums gekocht en redelijk intensief geluisterd. Voor mij het portie delta blues waar ik verder nooit aan toe kwam cq wilde komen.
Eindelijk kon ik de man eens live meemaken. Met enkele audiovrienden naar een akoestisch optreden in de Verkade fabriek in Den Bosch afgelopen week. De vermaarde Blue Room Sessions stonden deze keer in het teken van de net 70 jaar geworden Hans Theessink. Dat heb ik geweten. Ik heb me de eerste 1,5 uur kostelijk vermaakt. Samen met mondharmonica speler Gait Klein Kromhof zette Hans een show neer van zo’n 3 uur. Dat was voor mij echt (ruim) ‘n uur te lang. Wel smakelijke verhalen maar op ‘n gegeven moment leek elk nummer op elkaar. Kon ze niet meer uit elkaar houden. De baldadigheid nam toe en we hebben overwogen om nogmaals de entreeprijs te lappen en Hans te vragen om te stoppen met spelen. Overdaad schaadt toch blijkbaar. Lesson learned en ik ga weer digitaal naar Hans luisteren. Kan ik iig zelf bepalen wanneer het genoeg is. Keep up the good work Hans