Edgar Froese de oprichter van Tangerine Dream zit ook solo bepaald niet stil. Hij heeft naast zijn werk voor deze Duitse band vele soloalbums uitgebract die kwalitatief goed te noemen zijn. Over de hele linie genomen is goed te horen wie de inspiratie bron is, alleen het solowerk is na mijn mening subtieler. Het zware geschut wordt veelal in de kast gelaten. Mijn vraag aan jullie is: deel je als MusicMeter gebruiker deze stelling?

Wel deze man heeft een aantal goede solo albums gemaakt, maar het moet me van het hart dat hij sterker is binnen de band dan solo. Wel en om positief te eindigen probeer z'n laatste album maar eens Daniletopia wat een goed beeld geeft van zijn huidige solo ontwikkeling.
Groot musicus dat blijft ie.

Het is inderdaad iemand met visie op hoe muziek kan klinken. Je zou hem om dat feit alleen al een Bach of Mozart van deze tijd kunnen noemen. Solo klinkt het wel een tandje minder, maar ook hier laat hij horen zijn vak te verstaan. Het is daarom jammer dat hij qua naam niet een status heeft als een Vangelis die iedereen wel kent.

Volgens mij zijn de albums van Klaus Schulze beter dan van Edgar Froese, de oprichter van TD. Zou het wat voor mij zijn een album van deze man? Zo ja waar te beginnen dan met welk album?

Het album Epsilon in Malaysian Pale is een bijzonder fraai album uit 1975 van de man. Dit zit qua muziek in de buurt van Pheadra en Rubycon. Een ander goed album van hem is Stuntman uit 1979. Hier is al een begin te horen van de meer moderne sound die ook voor Tangerine Dream ging gelden.

Ja, en dan de discussie Klaus Schulze - Edgar Froese. In mijn ogen is Edgar meer een persoon die beter tot zijn recht komt in de functie van bandleider. Klaus Schulze is wat dat betreft meer een solist, die betere muziek maakt in zijn uppie dan als er andere bij betrokken zijn. Wat dat betreft is dt voor mij althans een lastige discussie, omdat ik kijk wat er uiteindelijk op de plaat terecht komt. In het geval van Tangerine Dream - Klaus Schulze is het voor mijn 1 - 0. Daarentegen is de stand tussen Edgar Froese en Klaus Schulze als solisten 0 - 1 grofweg.

Vreemd om Edgar Froese te vergelijken met Klaus Schulze. Daar zit een hemelsbreed verschil in. Kijk alleen maar naar de composities.

Jij bent nu eenmaal een groot kenner van deze stroming maar voor andere nog niet zo ingelezen muziekfanaten is deze vergeljking toch nog wel enigszins logisch?? Als het nou vergelijken wordt met de Foo Fighters....

Dat krijg je toch als twee artiesten in hetzelfde genre zitten, dan worden ze op een gegeven moment met elkaar vergeleken. Ook hier dus, al zijn de verschillen groot.

Tja, als ik naar beide luister, dus Edgar solo tegenover Schulze dan kan ik het niet met elkaar vergelijken. Beide hebben een andere kijk op de electronische muziek, waar Schulze nogal van dezelfde structuren houd, kan Edgar veel meer variaties aanbrengen. Nee dit zij kompleet andere persoonlijkheden. De enige vergelijking die op gat is dat ze Electronische muziek maken. Je zou bijv. Ages van Froese eens naast Timewind moeten zetten, dat is HEMELSBREED ver van elkaar verwijderd. Muzikaal wel te verstaan. Vind beide goed maar als ik een winnaar zou moeten kiezen dan is dat Edgar Froese. Dus Froese-Schulze 5-1

Daarbij is het ook nog zo dat de composities van Edgar Froese overzichtelijker in elkaar zitten. Bij Klaus Schulze moet ik althans denken aan lange uitgesponnen lijnen waar je echt in moet zitten. Een niesbui hebben bij een stuk muziek van Froese is niet zo erg, want snel genoeg pak je de compositie weer op. Bij Klaus Schulze is dit totaal anders als je daar niesbui hebt kan het zijn dat je de draad van de compositie kwijt bent.

Omdit verschil te horen is het wellicht een idee om de volgende albums achter elkaar te draaien om te horen wat ik met het bovenstaande bedoel.

Edgar Froese - Epsilon in Malaysian Pale
Klaus Schulze - Timewind.

Dit zijn in mijn optiek twee meesterwerken uit de electronische muziek, uit 1975, maar net zoals tangmaster al aangaf, middels een hele andere benadering.

Tja Epsilon en Timewind kun je ook naast elkaar leggen. 2 kompleet verschillende albums die niet te vergelijken zijn. Nee het verschil tussen Edgar Froese en Klaus Schulze is erg groot. Overigens zitten van beide de composities overzichtelijk in elkaar, alleen blijft Schulze hangen in waar hij mee bezig is en dat is weer de klasse van Klaus. Edgar varieert meer en dat is weer zijn klasse. Blijven de 2 grootheden in de electronische muziek.

De opvattingen over muziek zijn bij de beide heren heel anders. Dat is voor mij althans een verklaring waarom Klaus Schulze maar een korte tijd bij Tangerine Dream is aangesloten geweest en solo verder is gegaan.

In het begin zou er voor een ongeoefend oor nauwelijks een verschil zijn geweest. Het was instrumentaal en zwaar om het kort door de bocht te stellen. Maar terug naar Edgar Froese. Inderdaad hij is de man van de variatie. Dit maakt het voor mij althans beter om met hem te beginnen aan het electronische muziek verhaal.

Edgar Froese is een soort moderne Bach en Bruckner.
Klaus Schulze is meer Wagner of Mahler.

Dit lijkt mij een redelijke vertaling naar de klassiek muziek toe om het een plaats te geven.

Klaus is er uit gesmeten door Edgar. Hij gebruikte tegen de zin van Edgar orgel partijen uit de Electronic Meditation tapes vooe zijn solo concerten. Dat was tegen de zin van Edgar. Tja Edgar was bazig in die tijd.

Zoiets heb ik ongemerkt wel zo aangevoelt. Daarnaast heb ik ergens gelezen dat Edgar Froese niet wilde dat hij vergeleken werd met Klaus Schulze. Allemaal zaken die erg gevoelig waren of nog zijn...

Nee Edgar maakt ook heel andere muziek dan Klaus. Het is en blijft een wereld van vershil.

Natuurlijk maakt Edgar Froese andere muziek dan Klaus Schulze. De enige gelijkenis is dat ze beide met electronica werken en daar houdt iedere vergelijking wel mee op. De muziek van Edgar Froese is minder depri van aard. Het is speelser over het algemeen waardoor het heerlijk is om te horen in wat voor stemming je ook bent.

Muziek van Klaus Schulze is heel anders. Veel zwaarder en niet altijd even genietbaar in een sfeer waarin je gevoelsmatig in zit. Als ik een rot dag heb gehad is het verstandig om hem links te laten liggen. Een album van Edgar Froese of Tangerine Dream doet in dat geval wonderen. Dat is het bijzondere ervan. Als ik om welke reden dan ook alle cd's van de twee de deur uit moest doen, grote schulden of zoiets, dan bleef het werk van Edgar Froese in het rek staan, terwijl het werk van Klaus Schulze mee zal gaan om me zo uit de brand te helpen.

Daar zal ik wel een traantje om moeten laten, maar ik denk dat ik daar snel over heen ben en des te meer zal genieten van het werk van Froese.

Zag gisteren avond de DVD Rocking out the Bats. Wat zag Edgar er daar in beeld er slecht uit. Kan me vergissen......

Het wordt een echte oude man getekend door het leven. Al vanaf het moment dat hij zijn snor af had geschoren werd hij al jaren ouder. Daarnaast verloor hij zijn wilde haren. Ja, en zo kan ik nog even een tijdje doorgaan.

En dan ga je denken wat hij voor de muziek wereld heeft betekent en dat is veel. Behoorlijk veel zelfs zonder te hoeven overdrijven. Als je puur gaat kijken na het werk wat van hem op MusicMeter staat solo of met Tangerine Dream dan kan je enkel tot de conclusie komen dat hij tot de absolute top behoord als het om aantallen producties gaat. Tel daar nog eens bij de vele concerten en tournees waar hij betrokken was. Tsja dan kan je enkel concludren dat we te maken hebben gehad met een workaholic waar de batterij nu toch langzaam maar zeker leeg begint te raken.

Even slikken dus, maar tel daar bij op wat we in de kast hebben staan, dan kan ik slechts tot het volgende advies richting Edgar Froese komen. Ga nu lekker van de oude dag genieten, u heeft meer dan genoeg betekent voor de muziek wereld.

Ondanks dat Froese er inderdaad niet jonger op wordt, ben ik van mening dat hij voorlopig niet zal stoppen met het maken van muziek of welke andere vorm van creativiteit dan ook waar hij goed in is, aangezien Edgar niet alleen muziek maakt.
Blijkbaar zit hij nog zo vol ideeën en inspiratie en kan hij een groot deel daarvan nog steeds kwijt binnen Tangerine Dream, ook al vind ik niet alles wat tegenwoordig uitkomt even sterk. Maar dat laatste heeft meer betrekking op de allesomvattende persoonlijke smaak dan op de man zelf natuurlijk...
Sterker nog, waar veel leeftijdgenoten binnen hetzelfde genre daadwerkelijk rustiger aan lijken te doen (wanneer is er bijvoorbeeld voor het laatst een studioplaat van Vangelis uitgebracht...?), lijkt Froese steeds productiever te worden in het componeren en uitbrengen van nieuw en/of bewerkt materiaal van de TD-hoogtijdagen van weleer, live-albums en ga zo maar door...
Alleen in 2011 al zijn er al 2 volledige studioplaten van TD uitgebracht en dan heb ik het niet eens over de rest wat er in hetzelfde jaar uitgebracht is. En nog steeds mag het merendeel van alle composities op het conto van Froese geschreven worden.
Nee, ook al zou ik persoonlijk ook zoiets hebben van: 'goh, Edgar, waarom doe je het niet eens wat rustiger aan...?', denk ik dat we voorlopig nog veel van hem mogen verwachten...

Inderdaad, de man is verslaafd aan het maken van muziek en het werken aan diverse andere producties. Het roept daarmee het beeld of sfeer op uit de klassieke muziek. Componisten als J.S.. Bach en W.A. Mozart konden volgens mij ook niet echt stil zitten en hoorde bijwijze van spreken muziek in van alles en nog wat.

Natuurlijk is niet alles even kwalitaitief te noemen, maar het verdient zeker een pluim ten aanzien van de motivatie van de man voor zijn muziek en de manier van werken. Door de jaren heen wordt steeds duidelijker dat de man één en al muziek is en daar dus niet mee kan stoppen. Zelfs als hij straks tussen zes plankjes beland is zijn ideeën stroom niet te stoppen en voorziet hij het hiernamaals van prachtige klanken lijkt het haast wel.

Het voorafgaande klinkt wellicht wat overdreven, edoch het is wel het beeld wat Edgar Froese door de jaren heen oproept met zijn muziek.

Onderstaande lezend, wat is kwaliteit? Edgar produceert composities en dan komt de bekende vraag vind je het goed of niet. Elk stuk muziek is kwaliteit, dat zal altijd zo blijven, de vraag is dan vindt de persoon die het beluisterd het de moeite waard.

Of anders gezegd ieder stuk muziek is uniek, ontsproten aan het brein van de componist, en dat is wat telt, onze meningen doen daar niets aan af.

Dus in het geval van Edgar blijft alles uniek, alleen hoef je als luisteraar niet alles goed te vinden, en dat is en blijft persoonlijk.

Ik lees net met grote verbijstering en verdriet dat Edgar Froese, oprichter van Tangerine Dream, dinsdag 20 januari 2015 overleden is aan een long-embolie. Hij is 70 jaar geworden.

Een icoon is niet meer.

Rust zacht, Edgar.

RIP Edgar Froese.

Een in memoriam over Edgar Froese:

In memoriam ? Edgar Froese (1944-2015) « Progwereld

Erg mooi artikel wowter. Kreeg het er warm en koud van.

Inderdaad erg mooi artikel wowter. Eén héél klein kritisch nooitje : er staat op een gegeven moment dat Tangerine Dream muziek maakt onder meer bij diverse films van Ridley Scott, zoals 'Thief' en 'The Keep'. Deze genoemde films zijn echter van Michael Mann. Tangerine Dream heeft alleen muziek gemaakt voor Ridley Scott's 'Legend'.
Verder niets dan lof over het bericht. Er staan tevens mooie foto's bij.