menu

Muziek / Nieuws / Belabberde muziekreviews en -kritiek

zoeken in:
avatar van Jean Renault
3voor12 poste zojuist deze link naar een artikel van The Daily Beast over de kwalitatieve achteruitgang van de reacties en kritiek op nieuwe muziek en artiesten.

Zie hier de link: Music Criticism Has Degenerated Into Lifestyle Reporting - The Daily Beast - thedailybeast.com

Ik vroeg me af of jullie MM'ers het hier mee eens zijn?

ohmusica
Ja. Ik lees bijna geen kritiek meer. Vroeger... wel. Toen deed een kritiek er nog toe, dat nam je serieus daar ging je op af. Laats las ik nog eem kritiek in OOR over de nieuwe Blaudzun, ik heb de recensie twee keer doorgelezen, iets inhoudelijks over deze plaat kwam ik niet tegen. Ik denk dat dit ook komt doordat de hele muziekbeleving veel vluchtiger aan het worden is, tenzij je echt iets bij een artiest of muziekstroming voelt. Wat daar ook aan heeft bijgewerkt is het internet, en dat geldt dus ook voor de (beroeps)critici. En wie betaald er nog voor deze muziekjournalistiek, als jongere generaties geen bladen of krant meer kopen? Ik denk popmuziek meer via mode en lyfestyle bekeken en besproken wordt; omdat het meer draait om het plaatje, het instant succes in de media,. Alles is vluchtiger geworden. Slechts weinigen weten echt iets toe te voegen aan wat ertoe doet en wat blijft hangen.

avatar van Don Cappuccino
Op het internet lees ik recensies uit de OOR van albums die ik al heb gehoord, maar ik word er werkelijk waar geen steek wijzer van. Dan heb ik nog liever een droge beschrijving met referenties naar andere bands en hoe de muziek klinkt. Ik lees soms ook recensies waarbij met zinnen wordt gespeeld maar aan het eind denk ik dan: wat voor muziek is het nou eigenlijk? Wat is de mening van de schrijver?

In de muziekwereld waar ik me bevind (metal) is er op dit moment wel een erg sterke groep schrijvers die zowat allemaal voor het Britse Terrorizer schrijven. Informatieve reviews met sterk beargumenteerde meningen en een vleug humor.

avatar van IllumSphere
Zit er eigenlijk wel nog toekomst in het schrijven en publiceren van reviews? Ik bedoel, met al die mogelijkheden om een plaat eerder te horen is het doel van een review (interesse kweken voor een plaat) een beetje komen te vervallen. Dat is dan ook de reden waarom ik amper nog muziek reviews lees. Ik heb het al inmiddels gehoord, waarom zou ik dan nog een recensie lezen als ik al deels mijn mening heb gemaakt?

Het zelf schrijven van een review is uiteraard een ander verhaal. Maar ik schrijf geen reviews om informatie bij te brengen, maar eerder omdat ikzelf graag schrijf. Nu nog eens tijd vinden om dat schrijven opnieuw op te pakken.

avatar van Casartelli
Casartelli (moderator)
Een tijdje terug hadden we ook een dergelijk topic. Mijn mening aldaar is nog onveranderd.

avatar van GrafGantz
Ik raak een beetje in de war van de spaties in de titel hier. Is dit de plek voor het plaatsen van reviews en kritieken aangaande belabberde muziek? Dat is in elk geval wat er in de titel staat.

Stijn_Slayer
Ben er ook niet van onder de indruk, kan ook niemand noemen die er bovenuit springt. Ik ga meestal niet specifiek op zoek naar recensies, maar als ik ze tegenkom, lees ik ze vaak wel. Taalkundig begint de ellende al. De gemiddelde journalist/recensent weet niet waar een komma hoort en voor de laatste keer: kap eens met het omdraaien van die aanhalingstekens!

Recensies van Pierre Oitman (Nu.nl) stralen echt zo'n havo 5 gevoel uit. Heel plichtmatig, totaal geen vloeiende tekst, geen vleugje creativiteit in de zinnen. Zo lees je ze erg vaak. Menno Pot vind ik ook zo'n over het paard getilde recensent. Vaak staan er in recensies van de meest bekende bands nog steeds fouten of er staat bijna een watermark van Wikipedia door de tekst heen. En dan al die standaardformuleringen die constant herhaald worden. Lijkt op 'band 1, band 2, band 3' erbij en huppa, klaar is kees.

In de Gelderlander had je altijd Maarten-Jan Dongelmans. Werkelijk waar, wat een figuur. Gaf altijd alles 5* en vond alles 'fantastisch'. Ik ging er expres op letten en heb geloof ik één enkel keertje 4* gezien. Dat is toch niet serieus te nemen? Zou hij soms ook op Musicmeter zitten?

Doe mij maar kritieken van auteurs als Susan Sontag. Die schrijven trouwens moeiteloos beter dan de veelgelezen proza-auteurs in dit land.

avatar van tnf
tnf
T'is moeilijk om kritische recensies te plaatsen, als de platenmaatschappij meteen klaar staat om de criticus in kwestie op de vingers te tikken; het album moet tenslotte verkocht worden. Dus dan is 'vlak' een veilige optie. Wordt steeds erger, dit soort praktijken.

Goed stuk iig. Ik ben altijd blij als ik zie dat iemand echt iets zinnigs kan zeggen over muziek, positief of negatief. Hoeft niet eens met allemaal ingewikkelde muziektheorie, je kunt ook gewoon uitleggen wat je erbij voelt - en dan op een doordachte manier.

Een jaar of tien terug heb ik bij een gratis danceblad, de Dj Broadcast, een opmerking gemaild dat bijna elke productie minstens een acht kreeg in hun reviews-rubriek, zeg maar zo'n 95 %. Het antwoord dat ik vervolgens terug kreeg, was iets in de trant van dat de lezer niks heeft aan producties die je de lezer toch niet wilt tippen. *krabt vertwijfeld op het hoofd*

avatar van Mjuman
Bij restaurants komt dit veelvuldiger voor: brave huiselijke Hollandse happers menen dan hun gedachten aan het webvolk toe te moeten vertrouwen, met een informatiegehalte van 0,0 om dan vervolgens een 9 voor eten, een 8 voor de service en een 8 voor de sfeer te geven. Ga je er eten, blijkt het doorsneehap te zijn in een afgetrapt huiskamerrestaurant, waar het eten niveau home cooking niet ontstijgt en de borden op tafel worden gezet door een norse, morsige man met rouwnagels.

Aan de andere kant van het spectrum: de pseudoporno-eetscribenten: "gedrapeerd op een bedje van zeewier, a point gegaarde hutselflutsels, genappeerd met zusenmezovinaigrette die een huwelijk aanging met de semifroid van ..."

Voor mij is een recensie niets meer of minder dan: het album is uit; de artiest is geweest etc. Ooit een recensie gelezen waarin La Badu (op NSJ) door de recensent de hemel in werd geprezen, terwijl ik er stelling van overtuigd was dat ze zo 'zonked out' was dat ze niet eens haar eigen broek had kunnen uittrekken.

Er zijn bladen waarin restaurantrecensies - naar horen zeggen - werden gekoppeld aan adverteren (hint, hint ...); in de muziekwereld schijnt wel te gebeuren dat de sanctie op een minder positieve recensie het niet meer vertrekken van recensie-exemplaren/info is. Te zot voor woorden.

avatar van tnf
tnf
Net zoals bij glossy tijdschriften: schrijf je kritisch over een jurk of cosmetica-product van een bedrijf dat in het blad adverteert, dan is er een aardige kans dat het bedrijf zich terugtrekt. Sterker nog: dat soort bedrijven scannen die bladen door en door, om te kijken of ze in de redactionele gedeeltes wel vaak genoeg genoemd worden (en dan natuurlijk positief).

Zo'n situatie waarin adverteren en journalistiek in elkaar overlopen, ipv naast elkaar te bestaan.

--> Jetsetjournalist - Archief - VK - volkskrant.nl

Verschrikkelijk als je dat leest, mede hierdoor lees ik (van origine een behoorlijke tijdschriftenfreak) veel minder bladen dan wat jaren terug. Toen zulke dingen ook al speelden, maar toch beduidend minder dan nu.

Ja, dit gaat over modebladen, maar paralellen met hoe je als journalist over muziek kunt schrijven, zijn wel te trekken. Ook daar is sprake van iets wat een bepaalde groep mensen moet zien te bereiken.

avatar van Mjuman
In de uitgeverij stond zoiets bekend als de scheiding van kerk (redactie) en staat (commercie/marketing). Redactioneel statuut zou journalist onafhankelijkheid moeten garanderen; het is te begrijpen dat je in het geval van specials ("recreatie in Noord-Brabant bijv") bedrijven in die regio benadert om in die special te adverteren, je kan ze niet daartoe verplichten (en het wordt linke soep als je dan stelt helemaal geen aandacht aan hen te besteden). Nog veel irritanter zijn de zgn 'advertorials' - dat lijken redactionele (editorial) stukken, maar ze zijn vanuit een commerciële insteek geschreven, met een redactionele saus eroverheen.

Lux, magazine van NRC, is ook zo'n nietsige prul, geschreven voor een *doelgroep* met 4-5 * modaal minimaal. In dat soort bladen word ook wel eens muziek gepromoot - Afrojack, DJ Chucky en zo - muziek voor mensen die tóch eenvoudig zijn gebleven.

Tijdschriften moeten wel toegeven aan de wens van de adverteerders - app/tablet adverteren biedt veel meer interessante mogelijkheden.

Stijn_Slayer
In muziektijdschriften valt het wel op dat allerlei audioapparatuur nooit onder een 7 scoort. Dat het voor albums ook al geldt, gaat wel erg ver. Kennelijk ben ik nog niet misantropisch genoeg, zucht...

avatar van rafke pafke
Is dat dan niet net de meerwaarde van een website als Mume?
De meesten onder ons zijn dan wel geen top schrijvers, maar je krijgt hier in ieder geval wel diepgaande info over een bepaald album. De discussies en het gezeik moet je er dan maar bijnemen. En soms lees ik hier toch wel prachtige recensies, en dat door mensen die er geen cent voor krijgen.

Opvallend: ik lees op sites van (bekende en onbekende) muziekwinkels en in mindere mate tijdschriften reviews waarin de superlatieven tot in de hemel reiken.
In de recensie van een nieuw album van de betreffende artiest (een paar later), spreekt met van een teleurstellende of zelfs slechte vorige plaat.
1. Men heeft in eerste instantie (vanuit opportunisme) te snel een buitensporig positieve recensie geplaatst en pas later de werkelijke kwaliteit weten te doorgronden 2. Men was in eerste instantie al niet zo enthousiast, maar heeft omwille van de commercie één en ander aangedikt

kistenkuif
rafke pafke schreef:
Is dat dan niet net de meerwaarde van een website als Mume?
De meesten onder ons zijn dan wel geen top schrijvers, maar je krijgt hier in ieder geval wel diepgaande info over een bepaald album. De discussies en het gezeik moet je er dan maar bijnemen. En soms lees ik hier toch wel prachtige recensies, en dat door mensen die er geen cent voor krijgen.


Tuurlijk is dat de meerwaarde, althans voor mij wel. Pas sinds ik lid ben van deze gratis club lees ik weer met plezier over muziek. Voordien scheerde mijn blik wel altijd door summiere krantenrecensies of bladerde ik in de kiosk door engelstalige muziekbladen. Ik zag desondanks na verloop van tijd vanwege het enorme muziekaanbod door de bomen het bos niet meer. Hier op MuMe ervaar ik dat anders door de veelheid aan gerichte reacties, links, clips en vergelijkingen. Bovendien zijn er altijd wel een flink aantal users die veel weten over een bepaalde muzieksoort, artiest, band of album. Vaak meer dan professionele recensenten. Ook vind ik de hier vertoonde schrijfstijlen veel persoonlijker en daarom leuker om te lezen dan die van de broodschrijvers. Door de beperkte redactionele ruimte blijven die laatsten niet zelden steken in algemeenheden en voorspelbaar taalgebruik. Tenslotte vervangt deze site voor mij de uitgedunde kring van muziekvrienden die mij vroeger met suggesties en commentaar bestookten. Het onvermijdelijk gezeik en gebakkelei vind ik eigenlijk wel vermakelijk. Dat hoort erbij.

avatar van itchy
Precies wat ik zei in het eerdere topic.

Mjuman schreef:
Bij restaurants komt dit veelvuldiger voor: brave huiselijke Hollandse happers menen dan hun gedachten aan het webvolk toe te moeten vertrouwen, met een informatiegehalte van 0,0 om dan vervolgens een 9 voor eten, een 8 voor de service en een 8 voor de sfeer te geven. Ga je er eten, blijkt het doorsneehap te zijn in een afgetrapt huiskamerrestaurant, waar het eten niveau home cooking niet ontstijgt en de borden op tafel worden gezet door een norse, morsige man met rouwnagels.


Gelukkig is dat niet zo op deze site; maar ik heb me door een ervaren marketeer laten vertellen dat de gemiddelde janboerenlul helemaal geen voldoende durft te geven. Als die iets als heel slecht ervaart geeft hij een vijfeneenhalf, en tienen worden zo uitzonderlijk vaak gegeven dat van een normale gausscurve geen sprake is.
Daarom schermen bedrijven naar de buitenwereld met "dit jaar gaven de klanten ons een 7,6!" terwijl intern alle alarmbellen afgaan omdat er dus wel heel veel zessen (=zwaar onvoldoende) zijn uitgedeeld.

avatar van Casartelli
Casartelli (moderator)
itchy schreef:
Gelukkig is dat niet zo op deze site; maar ik heb me door een ervaren marketeer laten vertellen dat de gemiddelde janboerenlul helemaal geen voldoende durft te geven. Als die iets als heel slecht ervaart geeft hij een vijfeneenhalf, en tienen worden zo uitzonderlijk vaak gegeven dat van een normale gausscurve geen sprake is.
Daarom schermen bedrijven naar de buitenwereld met "dit jaar gaven de klanten ons een 7,6!" terwijl intern alle alarmbellen afgaan omdat er dus wel heel veel zessen (=zwaar onvoldoende) zijn uitgedeeld.

Dat zou fijn zijn, als de alarmbellen wel afgaan. Als gemiddelde janboerenlul ben ik in principe best bereid ergens een onvoldoende voor te geven, maar het enige mogelijke format tot evaluatie is doorgaans een enquête met vragen naar van alles, behalve datgene wat daadwerkelijk niet deugde. Met het invullen van dergelijke enquêtes ben ik dan ook al lang geleden gestopt.

Enfin, we dwalen wat af, maar om even op het voorbeeld van Mjuman in te haken: het beeld dat opstijgt uit een website als Iens bij restaurants met voldoende respondenten is toch niet zo heel veel schraler dan het beeld dat uit MuMe opstijgt bij albums met voldoende respondenten?

Stijn_Slayer
kistenkuif schreef:
Ook vind ik de hier vertoonde schrijfstijlen veel persoonlijker en daarom leuker om te lezen dan die van de broodschrijvers.


Jawel, maar je komt hier ook wel veel onzin tegen en het aantal taalfouten is schrikbarend. Hier worden nog veel meer fouten gemaakt dan in De Gelderlander, dan ben je echt verkeerd bezig.

Zie hier bijvoorbeeld wel eens hele lappen tekst zonder aanhalingstekens en hoofdletters. Daar begin ik gewoon niet aan, onleesbaar.

avatar van Mjuman
Het veelgehoorde argument is dan: "mensen die hier posten krijgen er niet voor betaald". Tja alsof dat wat zou uitmaken. Stel je eens voor wat het zou betekenen als Mozes de stenen tafelen (met de Tien geboden) had ontvangen en ze waren gebeiteld door een dyslectische stenograaf die geen spellchecker tot zijn beschikking had gehad.

Alsof je per se betaald moet krijgen om correct en prettig leesbare teksten te schrijven - lijkt me wel een aardige voor het management hiero om al die facturen te moeten ontvangen en een QA op het geposte proza te moeten doen

Nee nog even over die marketeer van itchy - als een consultant iemand is die je horloge leent om vervolgens tegen betaling je te vertellen hoe laat het is, is een marketeer iemand die je vertelt dat het hoog tijd is om daar (en daar) te gaan eten en wat je ervan moet vinden, resp wat je moet gaan beluisteren en hoe je het moet waarderen. Marketeers laten anderen (ontwikkelaars) de radar uitvinden en vervolgens zeggen zij wat ze erop zien.

Recensies, nogmaals betekenen voor mij niets anders dan: dit bestaat. Nederlanders en culinaire traditie is een heel dun boek. Veel recensieschrijvers - ook hier - verklaren je voor gek als je het niet met hun bevindingen eens bent. Edoch, interpretatie van waarneming is ernstig persoonsgebonden. Loop maar eens met een 12-jarig neefje over de boulevard in Nice

avatar van chevy93
Riddle me this... waarom zou ik betalen voor een muziekkrant/-tijdschrift met veel gerecyclede reviews waarbij ik iedere review af moet wegen tegen de daadwerkelijke (voor mij persoonlijke) waarde, terwijl ik hier op MuMe legio medegebruikers heb die ik 'ken' en waarbij ik direct weet wat een bepaalde review betekent voor mijn kans om het album leuk te vinden?

Reviews voor tips lees ik eigenlijk zelden. Ik vind het nog wel eens leuk om een review te lezen van een album dat ik al ken. Soms doe ik dan nieuwe inzichten op.

avatar van Tha)Sven
Recensies zijn een stuk beter te waarderen als je de smaak van de recensent kent. Daarom is Mume ook zo fijn. Ik hoef alleen de users in de gaten te houden met eenzelfde smaak als ik en alle hoge scores die zij uitdelen. Meestal lees ik alleen wat voor sfeer de plaat ademt en of het vergeleken wordt met andere bands. Daarna weet ik vaak al voldoende.
Ik lees enkel nog de recensies van Angry Metal Guy, Pitchfork en zwaremetalen.
Soms nog een keertje de releaselijst doornemen voor hoge gemiddeldes en meer heb ik niet nodig om nieuwe muziek te ontdekken.

buizen
Don Cappuccino schreef:


In de muziekwereld waar ik me bevind (metal) is er op dit moment wel een erg sterke groep schrijvers die zowat allemaal voor het Britse Terrorizer schrijven. Informatieve reviews met sterk beargumenteerde meningen en een vleug humor.



Vet. Bedankt voor de tip. Gelukkig kan ik goed Engels.

Stijn_Slayer
Tha)Sven schreef:
Meestal lees ik alleen wat voor sfeer de plaat ademt en of het vergeleken wordt met andere bands.


Twee kritieken die vaak geuit worden op muziekkritieken.

Sfeer is vaak eenvoudig gelul in de ruimte of niet specifiek (genoeg) verwoord. Een pen à la Susan Sontag is in Nederland in ieder geval voor geen enkele recensent weggelegd.

Drie vergelijkbare bandjes noemen, is ook een gemakkelijk trucje om aan het woordenaantal te komen en tevens het onvermogen om de muziek te beschrijven. Waarom zouden we altijd maar op zoek zijn naar iets wat we al kennen? Waarom altijd vergelijken i.p.v. intrinsiek en autonoom beoordelen? Als je erover nadenkt, getuigt het niet van heel veel respect voor de artiest.

Ik ontkom er ook niet altijd aan, maar MuMe is geen serieus recensieplatform waarbij ik (betaald) een uur ga zitten voor mijn berichtjes. Af en toe ben ik ook op zoek naar verdieping in een bepaald genre en vergelijkingen bieden dan handvatten. Nu zijn het echter vaak leidraden. Ik lees liever waarom iemand zo goed is of wat zijn/haar muziek typeert. Dat zijn bovendien de betere (geschreven) recensies.

Heb op de uni eens een gastcollege gehad van een filmrecensent. Hij gaf ook aan dat hij zichzelf wel eens op dezelfde formuleringen en argumenten betrapt. Veel schrijvers hebben daar last van. Een beetje meer muziekinhoudelijk inzicht is ook niet weg, al heb je tevens verbitterde, geflopte muzikanten die dan maar recensent worden.

Ekphrasis is altijd gedoemd te mislukken, maar sommige schrijvers gaan wel in schoonheid ten onder.

avatar van Stalin
Ik lees al jaren nauwelijks nog recensies of kritieken.
Wat mij betreft zijn de bezigheden van de meeste critici en recensenten niet veel meer dan een uit de hand gelopen hobby.
Beetje kritiek uiten is makkelijk, maar probeer datgene waar je je stukje over schrijft zelf maar eens te doen zou ik zeggen.

Doet me denken aan onderstaand filmpje.


Beste stuurlui staan in dit geval in de berm, maar je kunt je afvragen of ze zelf ooit een berg opgefietst hebben.

There will always be people who tell you how to do things. The right way, the wrong way, the way it’s supposed to sound. Who are they to tell you?

You should already have clear goals in mind for your project. It’s fine to take suggestions, but don’t let others second-guessing you affect your decisions. The critics will always be people who aren’t in your shoes, who didn’t put themselves out there to be heard.

Anyone who has the time to criticize what someone else is doing isn’t focused enough on making their own dreams happen.


Link

avatar van mynoseknows
Dit ligt er denk ik ook gewoon aan dat een blad weinig tot niet verkoopt als ze volledig naar hun mening schrijven. Kijk bijvoorbeeld naar youTube reviews van populaire albums als pakweg een AM of Yeezus. Vind een reviewer die onderbouwd kritiek levert op het album, en met goede redenen aangeeft waarom het album hem niet bevalt, en je ziet dat de dislikebar zomaar de 50 procent aan kan tikken, waar die normaliter op enkele procenten blijft steken. Ik merkte het laatst in eigen persoon, toen ik op een forum een amateurreview schreef over de nieuwe plaat van Alt-J, waarin ik die sterk bekritiseerde. Die kritiek was (naar mijn mening althans) volledig onderbouwd op wat uit het album naar voren kwam, en wat dat betekende met betrekking tot voorgaand materiaal. De 'users found-this-useful-rate' bleeft ook hier rond de vijftig procent, in tegenstelling tot andere beoordelingen. 'Toeval' wil dat bands vaak bij het grote 'doorsnee tienervolk' bekend worden omdat ze nou eenmaal wat toegankelijkere muziek maken dan op hun voorgaande plaat. Hierdoor boet een plaat vaak in aan creativiteit en/of originaliteit, waardoor menig reviewer/criticus wel eens van mening zou kunnen zijn dat het een matige plaat is. Nu zijn YouTube en onafhankelijke amateurreviews natuurlijk niet volledig vergelijkbaar met een fysiek tijdschrift, maar ik denk dat als reviewers die verstand hebben van muziek volkomen rationeel en naar hun mening schrijven, dat de verkoop dan terug zou kunnen lopen. Dat is althans waar een muziekblad bang voor is denk ik, en een muziekblad maakt niet graag verlies, zoals niemand dat natuurlijk doet. Let op, ik rechtvaardig hier het populair reviewen zeker niet. Als ik zo eens lees wat de OOR tegenwoordig produceert, dan is het puur tevreden houden van het gemiddelde 3fm publiek.

avatar van Echo01
Wat ik altijd heb gemist in reviews van bladen als Oor is het OOK bespreken van de kwaliteit van de opnamen die op een nieuwe cd of plaat zijn gezet. Hoe vaak komt het niet voor dat een remaster weer eens wordt bejubeld, soms zelfs tot aan De Wereld Draait Door, maar waarom? Een remaster is niet automatisch een verbetering. Sterker nog: een remaster is meestal een sonische achteruitgang! Een remaster is nml meestal (!) niet meer dan een marketing-truc om een album opnieuw in de markt te zetten... En als de oude, originele, cd al goed van kwaliteit is, dan maar de kwaliteit drastisch terugschroeven; horen de luisteraars tenminste dat er 'iets' is gewijzigd...

Voor de meesten hier misschien niet nieuw, niettemin: veel remasters van oudere albums zijn helaas sterk gecomprimeerd en soms zelfs ronduit onluisterbaar ('gebrickwalled' om het in mooi, eh,...Nederlands te stellen). Het komt zelfs vaak voor dat de bron van opnieuw uitgebrachte cds of vinyl een MP 3'tje is!! Echt waar! Sommige keren zelfs eentje van slechts 180 kbps! Hoe erg wil je het hebben in een tijd van Loudness War... Zie hier een mooi voorbeeld waarin een cd-site gelukkig wel werk verricht in het bespreken van een heruitgave (van een cd van de vaak vreselijke Edsel-label) en deze vergelijkt met een eerdere remaster en het origineel:

Expert Witness: Which is the best sounding Robert Palmer remaster? | superdeluxeedition

Maar niet alleen remasters, ook de sonische aspecten van nieuwe uitgaven van jonge bands zouden
best eens besproken mogen worden. Soms hoor je een geweldig album dat toch pijnlijk is om aan te
horen omdat je te maken krijgt met pure pro-tool opnamen (een platenstudio bestaat echt niet voor
niets; ik zie dan ook met angst en beven steeds meer studios failiet gaan), en ook nog zonder enig dynamic range. Als ik mijn speakers eens een beetje open zet, moet ik de cd vaak al na tien minuten
afzetten omdat het geluid me schel overkomt en dus niet prettig is om aan te horen. (snap ik dus echt niet dat musici dit zelf niet horen en erop staan dat hun muziek tenminste een beetje aan te horen is, maar dat terzijde). In de review lees je dan dat een bepaalde band een fantastisch album heeft gemaakt, heel mooi, maar wat heb je eraan als dit album niet eens prettig luisterbaar is? Zou
een reviewer misschien niet ook in moeten gaan op de sonische kwaliteit van de cd of LP, al dan niet met de gevonden dynamic range ervan, zoals bijv. Is terug te vinden op www.dr.loudness-war.info ?

Anders dan bij de cd speelt bij vinyl ook nog iets extra: veel vinyl dat nu uitkomt, is gewoonweg
slecht van kwaliteit. Niet alleen omdat de bron vaak gewoon een cd-master is (dus waar blijft hier het veel geroemde analoge voordeel van vinyl?), maar - erger - ook omdat veel vinyl gewoonweg slecht wordt geperst, gezien de vele 'pops and cracks' en misvormingen die ik bij een platenspeler
van een vriend zo vaak hoor (en soms ook zie). Ik neem toch aan dat een reviewer in bezit is van
minstens een redelijke audioset...Of luistert hij/zij nieuwe, te bespreken, albums inmiddels ook alleen maar af via een MP3-spelertje met goedkope earplugs?

avatar van Broem
Dat klopt. Een behoorlijk onderbelicht onderwerp (geluidskwaliteit van albums) Ik lees relatief veel Duitse en Engelse audiobladen waarin ook nieuwe cd en lp releases worden besproken. Altijd prettig om te lezen hoe een muziekjournalist over de geluidskwaliteit schrijft. Soms ook amusant om te lezen hoe het ene album een audiofiele ster krijgt terwijl een ander blad hetzelfde album magertjes waardeert. Hoe dan ook Loudness War en produktie kwaliteit is wel een onderwerp waar momenteel veel over geschreven wordt en wat mij aardig interesseert. In veel topics al veel over geschreven maar ik blijf extra genieten van een pracht opname waarin alle facetten van de cd, lp of high-res goed naar voren komen. Technisch luisteren doe ik alleen nog maar bij het beoordelen van nieuwe componenten in mijn set. Net een nieuwe draaitafel, dan weet ik de lp's wel te vinden in mijn collectie om te beoordelen of alles goed staat afgesteld.

avatar van Echo01
Technisch luisteren doe ik, net als jij, nauwelijks. Als ik muziek luister, hoor ik nu eenmaal zowel de muziek als de sonische kwaliteiten van de opnamen gelijktijdig... Kan ik niets aan doen. Natuurlijk, als een geweldige album geluidstechnisch niet beter is te krijgen omdat er maar 1 release van bestaat, tja, ... Dan luister je ernaar en neem je de beperkingen (in bijv. DR) maar voor lief.

Bestaat er echter een betere cd-versie (uit bijv. Japan, in jaren '80 kregen originele albums uit de VS of GB vaak een eigen mastering met een betere EQ), dan zoek ik die net zolang totdat ik hem ergens betaalbaar (EBay of Discogs) vind!

Sorry, ik wijk af. We hebben het hier over reviews van cds of vinyl waarin ook het aspect van geluidskwaliteit (en vwb vinyl: ook de technische kwaliteit vd persing) veel vaker meegenomen moet
worden....

Terug naar het onderwerp!

avatar van Broem
Echo01 schreef:

Bestaat er echter een betere cd-versie (uit bijv. Japan, in jaren '80 kregen originele albums uit de VS of GB vaak een eigen mastering met een betere EQ), dan zoek ik die net zolang totdat ik hem ergens betaalbaar (EBay of Discogs) vind!

Sorry, ik wijk af. We hebben het hier over reviews van cds of vinyl waarin ook het aspect van geluidskwaliteit (en vwb vinyl: ook de technische kwaliteit vd persing) veel vaker meegenomen moet
worden....

Terug naar het onderwerp!


Altijd prettig om te lezen dat er meer van dit 'soort' muziekliefhebbers zijn. Was al bang dat ik enig in z'n soort was

avatar van Echo01
Broem schreef:
(quote)


Altijd prettig om te lezen dat er meer van dit 'soort' muziekliefhebbers zijn. Was al bang dat ik enig
in z'n soort was


Een persoonlijke tip: zoek eens stevehoffman.tv op. Zit vol met freaks die geluidsweergave (bijna)
even belangrijk vinden als de muziek zelf. Deze site staat dan ook olv een master engineer. Helaas wel relatief veel ledenbesprekingen van classic rock, maar via de interne zoekmachine vind je ook alle andere muzikale genres en bands. Ook de nodige Nederlandse leden (waaronder een paar van hier) en internationale musici, andere master engineers en zelfs producers. Pas wel op je geldbuidel: voordat je het weet blijf je nieuwe (lees: betere) cd-releases en/of vinyl aanschaffen!

avatar van Broem
Thanks Echo01 Uiteraard ken ik de site en bezoek 'm met regelmaat. Hoewel ik het technisch luisteren aardig onder de knie heb betrap ik mezelf met regelmaat op 'afhaken' als een album erg slecht klinkt. Soms heb ik daar mezelf mee. Gelukkig kan ik onder allerlei andere omstandigheden prima genieten van muziek. Op een serieuze set wil ik geen bagger horen. Ben ook blij met mijn Tidal proefabonnement (high res streaming) Spotify maar dan in minimaal 16 bit - 44.1 kHz of hogere kwaliteit. Echt gaaf. Dat wordt de toekomst.

Gast
geplaatst: vandaag om 00:59 uur

geplaatst: vandaag om 00:59 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.