Ooit, eind jaren negentig, hoorde ik bij toeval een nummer op de radio dat zo te horen “Strange colour Blue” heette. Ik was er ondersteboven van. Welke zanger had zo’n karakteristieke stem ? Ik verwachte een massieve zanger maar niets bleek minder waar. Na enig speurwerk bleek dit de vrij iele Noor Sivert Hoyem van Madrugada te zijn. Nooit van gehoord. Direct de cd Industrial Silence gekocht en het ene nummer was nog mooier dan het andere ! In 2003 was ik één van de gelukkigen die ze zag optreden in het Burgerweeshuis in Deventer. Met Robert Burås nog in levende lijve op gitaar. Wat een avond. Sindsdien altijd blijven volgen en ook het solowerk van Sivert wat over het algemeen van exceptionele kwaliteit is. Toen ik hoorde van dit album op 3-dubbel turkoois vinyl direkt besteld en wat een optreden. Alle nummers klinken als een klok en die stem… ook de produktie is uitmuntend en klinkt zeer ruimtelijk. Eén van mijn beste live albums ooit