menu

Monks - Black Monk Time (1966)

mijn stem
3,78 (85)
85 stemmen

West-Duitsland / Verenigde Staten
Rock
Label: Polydor

  1. Monk Time (2:42)
  2. Shut Up (3:11)
  3. Boys Are Boys and Girls Are Choice (1:23)
  4. Higgle-Dy Piggle-Dy (2:28)
  5. I Hate You (3:32)
  6. Oh, How to Do Now (3:14)
  7. Complication (2:21)
  8. We Do Wie Du (2:09)
  9. Drunken Maria (1:44)
  10. Love Came Tumblin' Down (2:28)
  11. Blast Off! (2:12)
  12. That's My Girl (2:24)
  13. I Can't Get over You * (2:44)
  14. Cuckoo * (2:44)
  15. Love Can Tame the Wild * (2:41)
  16. He Went Down to the Sea * (3:03)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 29:48 (41:00)
zoeken in:
avatar van pazke
5,0
Geweldige schijf tout-court.
Monks per toeval ontdekt op één of ander punk-compilatie (Boys will be boys), en ik dacht waarom er een 60's beat-nummer op zo'n 80's compilatie deed.
Dan wat geyoutubed, en ik was meteen gegrepen door hun buzz'. Raggende gitaren, ranzige orgel en songs die geen steek houden, ook qua tekst (Complication/Constipation)... en dat in 1966.

avatar van wizard
4,0
Zonder mijn ‘1001 Albums die je moet horen voor je doodgaat’ (of iets dergelijks) boek had ik dit album nooit gehoord. De beschrijving van een paar rebelse ‘monniken’ in de jaren ’60 die hun tijd vooruit waren, wekte mijn interesse.

Black Monk Time is inderdaad een speciaal album. De muziek rammelt, alles klinkt primitief en de zanger wekt niet de indruk een kans te maken bij de Wiener Sängerknaben. Daarbij zijn de teksten ook niet bepaald alledaags. The Monks nemen geen blad voor de mond.
Black Monk Time is een album dat ik niet elke dag hoef te luisteren (iets wat ik de afgelopen twee weken wel gedaan heb). In de juiste dosis vind ik dit een heel vermakelijk stuk muziek, juist omdat het voor mij zo onalledaags en over the top klinkt.
Niet elk nummers is raak (Oh, How To Do Now, of Blast Of!) maar veel nummers zijn dat wel, met als hoogtepunten Shut Up, We Do Wie Du, en Drunken Maria. Tegen de tijd dat het album aan That’s My Girl toe is, heb ik mijn dosis Black Monk Time ook wel weer gehad, hoewel dat laatste nummer misschien gewoon ook wel niet zo goed is.

Niet elk nummer hier is sterk, maar omdat The Monks zo geschift en anders klinken dan de meeste andere bands die ik ken, is dit toch een album dat ik erg waardeer.

4.0*

avatar van LeRoi
5,0
Sinds vandaag in hardcopy in mijn bezit. En tja, toch wel he-le-maal mijn ding: rauwe, directe, ongepolijste, vuige rock uit.....1966! Ze zullen vast in Bo Diddly een groot voorbeeld hebben gezien maar zelf zullen ze voor vele punk, rockabilly bands (en wat al niet meer) een belangrijke inspiratiebron zijn geweest en: nog zijn! Epische, tijdloze plaat = full monty 4 tha Monks!

avatar van Echo01
4,0
En of The Monks een voorbeeld zijn voor de latere punkbands! Zo bracht Henry Rollins, de vml zanger van Black Flag, deze cd niet voor niets opnieuw uit op zijn eigen label Infinite Zero. Omdat Rollins ook een audiofiel is, is deze uitgave ook gelijk de best gemasterde uitgave van dit album (goed te vinden via EBay).

avatar van niels94
4,0
Dat héérlijk vunzige orgeltje op dit album

Fantastische plaat: rauw, vuil, speels en aardig gestoord - ik kan echt goed goed genieten van de sound en energie van dit album. De zanger doet mij overigens af en toe denken aan David Thomas van Pere Ubu en Mark Steward van The Pop Group. Laat ik dan ook maar zeggen wat iedereen zegt: en dat in 1966!

avatar van wibro
5,0
Ik was een knul van 17 toen dit album verscheen in 1966 maar ik had er toen nog nóóóit van gehoord. Maar ja, beter laat dan nooit zullen we maar zeggen. Ik houd wel van dit soort voorlopers van de punk. Lekkere rauwe muziek, zoals er wel meer gemaakt werd in 1966, een jaar dat voor mij beslist niet onderdoet voor het topjaar 1967.

Misterfool
Mooie muziek die mijn beeld van de jaren 60 wel enigszins verbreed. Hierbij vergeleken lijken The Who welhaast een groep koorknapen . Harde en vuige garagerock, waar met melodisch geschreeuw tegen allerlei heilige huisjes wordt geschopt. Vermakelijke muziek, maar eigenlijk vind ik alleen Shut Up echt ronduit geweldig. Gelukkig is de plaat maar een half uurtje lang, want veel variatie hoor ik niet. Ik kom uit op een ruime 3.5*.

avatar van jeromach
4,5
Uniek en z'n tijd vooruit, probeer er maar eens stil bij te blijven zitten

avatar van jorro
3,5
Ook dit kende ik niet. En dat is jammer want het is een prima album. Of het punk genoemd kan/mag worden is niet belangrijk wat mij betreft. Ik ben alles behalve een echte punk liefhebber, maar dit klinkt voor mij ook iets 'beschaafder' dan de latere punk. Een vroege voorbode ervan, ja dat wel.
Waar het wel aan ontbreekt is wat variatie. Ik kom tot 3,5*
24 in de 100 Greatest Albums of 1966 en 12 in Best Ever Albums van dat jaar

avatar van aerobag
4,0
Altijd fascinerend, met de kennis van nu in de bol en de digitale muziekcatalogus onder de arm terug kunnen blikken op de sluipende muzikale ontwikkelingen. Dan ontdek je toch wel de bands die al vooruit aan het denken waren, of ze dat nou heel bewust deden of niet. Monks horen daar zeker bij, passen in het rijtje The Sonics en Silver Apples (You aren't ready for it yet, but the snobs will love it).

Zo net dit album met de nodige plezier en verbazing gedraaid, een schurende sound met orgels en banjo's en een karakteristieke zang die zijn tijd niet kende en eigenlijk pas 5 jaar later echt terrein zou pakken. Noem het 'proto' het was in ieder geval al wel full blown energetic.

avatar van ArnoldusK
4,5
Helemaal eens aerobag. Bovengemiddeld goed voor die tijd!

Ey en kijk eens: over deze club zelfs al een docu gemaakt: Monks - The Transatlantic Feedback (Film, 2006) - MovieMeter.nl

avatar van AOVV
4,0
Belangrijke plaat in de ontwikkeling van punkrock, dit enige album van het obscure Duits-Amerikaanse gezelschap Monks. Het bal wordt meteen snedig geopend met Monk Time, en wat me opvalt is het creatief gebruik van instrumenten zoals een orgel, en dat in combinatie met de ruigheid van de gitaren en de strot van Gary Burger. Het album is ook geen stoomwals die maar voort dendert; neen, van tijd tot tijd zitten er aangename shifts in het tempo, wat dit een ontzettend boeiend halfuurtje muziekgeschiedenis maakt.

In 1967 zou de band reeds splitten, maar de voetafdruk die ze op de (muziek)wereld achterlieten, was definitief. Dead Kennedys, Black Flag, The Fall, Beastie Boys, The White Stripes; allemaal waren ze schatplichtig aan en/of hadden grote bewondering voor Monks. Jack White bracht in 2017 (drie jaar na het overlijden van Gary Burger, die na het uiteenvallen van Monks een verrassend levenspad had bewandeld waarop hij o.a. met de hand septische putten groef en burgemeester was van een klein stadje) een EP uit met waarschijnlijk de laatste opnames van Monks, gemaakt in Hamburg, 1967.

Afijn, echt een toffe plaat om te ontdekken, en zo'n 55 jaar later klinkt dit nog steeds ontiegelijk fris en spannend!

4 sterren

avatar van ZAP!
Waarom had ik hier nog nooit van gehoord?!

En zo zagen ze eruit.

Met een beetje goede wil ook een voorloper van metal wat mij betreft.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:14 uur

geplaatst: vandaag om 16:14 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.