Dit album destijds gekocht, toen het wat meer acceptabel was als je Marco tussen je collectie had staan. Kon er toen ook nog wel van genieten. Als ik het nu beluister vallen een aantal nummers door hun middelmatigheid door de mand. Met name de up-tempo nummers ontbreekt het aan elke prikkel.
De waarheid kan ik nog steeds wel horen..m.n die clip vond ik leuk toen Andre van Duin de plaats van Daphne Dekkers innam en in slomo op Marco afrende.
Verder zijn Onbewoonbaar verklaard, Oud en afgedankt, Wereld zonder jou, Vreemde handen en Maskers af, goed te hebben. Al komen die sociaal getinte onderwerpen m.i wel wat geforceerd over.
Mijn vrouw heeft ook nog een aantal andere albums van hem, maar die heb ik nog niet echt goed beluisterd. Prima kerel die Borsato, lijkt me. Goed team om zich heen. Wel word ik wat schizoide met al die nummer 1 noteringen en binnenkomers op 1 in de top 40. Maar goed. Die lijst is de afgelopen 20 jaar toch al een grote farce.
Verder kun je natuurlijk je laten verleiden door flink op zijn muziek te gaan zitten poepen. Maar dat is net als die prentenboek; Over een kleine mol die wil weten wie er op zijn kop gepoept heeft.
Die komt zijn holletje uit, krijgt een grote dampende drol op zijn kop en gaat op zoek wie dat heeft gedaan. Na een aantal dieren gevraagt te hebben of zij dat hebben gedaan en die dan laten zien hoe hun poep eruit ziet. Komt hij middels de vliegen terecht bij de hond. Hij gaat er bovenop zitten poept een heel klein iezel poepseltje op zijn kop en zie daar ze staan weer quite.