Meesterlijke cd van de gebroeders Gene en Dean Ween.
Het schijnt zo moeilijk te zijn om een album te maken dat humor heeft en tegelijkertijd muzikaal goed in elkaar zit en qua composities een hoog niveau heeft. (Ween ging zelf bij het vorige album Pure Guava halverwege ook erg de mist in.)
Dit album werkt als een dubbele muzikale achtbaan die zo goed geconstrueerd is dat je van stijl naar stijl wisselt zonder misselijk te worden en wanneer de rit over is je spontaan nog een keer wilt.
Hoogtepunten genoeg : De Prince pastiche Joppa Road, The mexican shoot-off Buenas Tardes Amigo, Het muzikaal erg lieve Baby bitch met zijn niet zo erg lieve tekst, Het perfecte twee minuten popliedje What Deaner was talking about dat verstopt is als een-na-laatste liedje (een plek die normaal wordt gereserveerd voor het minste nummer), maar eigenlijk staat er geen slecht nummer op.
Ween heeft nog twee platen gemaakt die in de buurt van deze kwamen (het ondergewaardeerde Quebec en The Mollusk) maar dit is hun meesterwerk.