Ween - Chocolate and Cheese (1994)

Erg grappige liedjes met als singel Freedom of '76

Leuk album inderdaad. Spinal Meningitis is mijn favoriet.

Wie kan zo'n cd met die cover nu laten liggen, leuke cd, met buenas tardes als favoriet

Zo'n vreemde band, maar wel erg gaaf.

en dezedan?

Meesterlijke cd van de gebroeders Gene en Dean Ween.

Het schijnt zo moeilijk te zijn om een album te maken dat humor heeft en tegelijkertijd muzikaal goed in elkaar zit en qua composities een hoog niveau heeft. (Ween ging zelf bij het vorige album Pure Guava halverwege ook erg de mist in.)

Dit album werkt als een dubbele muzikale achtbaan die zo goed geconstrueerd is dat je van stijl naar stijl wisselt zonder misselijk te worden en wanneer de rit over is je spontaan nog een keer wilt.

Hoogtepunten genoeg : De Prince pastiche Joppa Road, The mexican shoot-off Buenas Tardes Amigo, Het muzikaal erg lieve Baby bitch met zijn niet zo erg lieve tekst, Het perfecte twee minuten popliedje What Deaner was talking about dat verstopt is als een-na-laatste liedje (een plek die normaal wordt gereserveerd voor het minste nummer), maar eigenlijk staat er geen slecht nummer op.

Ween heeft nog twee platen gemaakt die in de buurt van deze kwamen (het ondergewaardeerde Quebec en The Mollusk) maar dit is hun meesterwerk.

Buenos Tardes Amigo! Wondermooi liedje... Zal mij altijd doen denken aan de Giraf in Leuven, wonderschone tijd...

Geweldige cd met voor mij als hoogtepunt "I Can't Put My Finger on It". Vooral dat oosters riedeltje vind ik leuk. Heb ook een uitgesponnen live-versie van dat nummer gehoord en dat was helemaal geweldig!
4*

De mooiste hoes ever!

die ik nu eindelijk op groot vinyl formaat heb. veel indrukwekkender, believe me...

heerlijke plaat klinkt nu nog heerlijker op mn pro-ject debut iii platenspelertje.

Heerlijke cd!
Geen band die de complete popmuziekgeschiedenis zo naar hun hand weten te zetten als Ween, én het dan nog doorspekken met geweldige humor!
En ja khonnor, you're a lucky bastard

Die solo in Buenas Tardes Amigo.......geweldig.

Ween in de Top 40, waargebeurd verhaal.

De single Freedom Of ’76, een vette Prince-parodie, werd zelfs een bescheiden hitje.

Chocolate And Cheese, volgens mij hun vierde plaat, was voor Ween-begrippen een commercieel succes. En terecht. Deze plaat is gewoon weer typisch Ween (behoorlijk wazig dus) maar veel toegankelijker en voor het eerst een album met liedjes die echt ‘af’ zijn.

Geen maffe geluidscollages maar fantastische melodieën, hilarische teksten en je hoort hier een band die eigenlijk alles kan. Tuurlijk zitten er weer een paar valse noten tussen, maar ook dat is Ween.

Moeilijk om hier favoriete nummers aan te wijzen. Vooruit…

Take Me Away natuurlijk, de stevige opener, let op het geniale begin (‘thank you’). En verder Spinal Meningitis, het instrumentale A Tear For Eddie, de foute ballade Baby Bitch.

Natuurlijk ook het hilarische Mister, Won’t You Please Help My Pony, de Elvis-imitatie Drifter In The Dark en het swingende Joppa Road. Last but not least de vrolijke noten van The HIV Song en het werkelijk briljante Mexicaanse gringoverhaal van Buenos Tardes Amigo. Gracias Ween!

Je hebt zo van die cd's die je vergezellen langsheen je levenswandel. En dat is er zo één voor mij.
Gekocht toen die uitkwam. Ik wooonde toen samen met 2 buddy's en wij hebben daar spliffgewijs ettelijke avonden mee opgefleurd.

En nu 15 jaar later, kan mijn lief ook ontzettend van deze cd genieten.En mijn 2 kinderen, die er in die 15 jaar zijn bijgekomen, vinden het ook super!

Het enige besluit: een tijdloos album, los van hypes en modegrillen.
Dank u Ween, voor het gezelschap.

Dit album luisterde ik gister noodgedwongen door een collega
Ik kwam niet bij....

Dit is een cd vol met overtreffende trappen.

Naast de technische perfectie op muzikaal gebied heeft dit album van Ween ook nog een - en laat het me cru zeggen - pedagogische waarde. En dat.. dat is zeldzaam.

Vaak heb ik Buenas tardes amigo als laatste plaat van mijn set gedraaid. Het blijft een zeer meeslepend nummer met een geweldig tragisch verhaal.

volgens mij is dit de animal collective van de jaren 90...

Buenas Tardes Amigo is gewoonweg briljant

En het hele album is leuk. Geinig hoe hier wordt gewisseld tussen stijlen en gemoedstoestanden alsof het helemaal niks is. Een zeer pakkend geheel. Wel is er niets dat op kan tegen Buenas Tardes Amigo, gewoon een van de allerbeste nummers ooit(!) gemaakt. De demoversie ervan is trouwens iets anders gezongen, ook de moeite waard om eens te proberen, voor de liefhebber. Grappig overigens dat Voodoo Lady, wat ik dus een wat minder nummer vind, hier zo hoog wordt aangeslagen in de statistieken.

Dat van Voodoo Lady komt waarschijnlijk omdat dat volgens mij een hitje was

Voodoo lady is gwn een retegoed nummer. Meer valt daar niet over te zeggen

Hooguit nog oogie oogie oogie oogie oogie oogie.

Mensen die van deze plaat houden beschouw ik als mijn vrienden. Ik hoef hier niet eens in te gaan op al die maffe, toffe en hilarische nummers waar ik mee ben opgegroeid. Tot mijn schaamte moet ik zeggen dat dit de enige Ween plaat is die ik ken, maar heb er wel zeer goede jeugdherinneringen aan.

Dan heb jij nog schone tijden in het vooruitzicht als je hun discografie eens zal uitpluizen. Doen zou ik zeggen!

Ga ik eens doen. Ik heb nog zoveel te doen (ik moet nog zwemmen in de Stille Oceaan...)

De afgelopen dagen (en nachten eigenlijk ook) deze veel gedraaid en Chocolate & Cheese is voor mij alleen maar gegroeid! Ik vind het een ondergewaardeerde 90's plaat. Niet bij ons op Musicmeter natuurlijk, wij houden van Ween maar als je al die lijstjes bekijkt met legendarische platen valt het toch op dat deze vaak vergeten wordt. En dat terwijl deze geniale schijf volstaat met hilarische teksten, prachtige muziek die alle kanten uitgaat en levenswijsheden waar je iets aan hebt (Don't shit where you eat my friend ) Ik vond het al een zeer goede schijf maar na 20luisterbeurten ben ik finaal over de streep. Hoogtepunten tja, alles zou ik zeggen De opener Take me Away, Drifter in the dark & Joppa Road kunnen mij bekoren maar Freedom of 76, baby bitch, Voodoo lady, buenos tardos amigo, en de schitterende afsluiters What Deaner Was Talking About & Don't Shit Where You Eat zijn de grootste kandidaten voor muzikaal goud.

En recht mijn top10 binnen ook, vaarwel Alcachofa van Ricardo Villalobos...

En hij staat er nog steeds...
Hoe kijk je naar die (voor mij) andere topplaat 'The Mollusk'?

Al verschillende keren naar geluisterd en vind het ook een goede plaat maar ie is nog niet zo doorgebroken als deze Chocolate and Cheese. Ocean Man is wel al van een geel sterretje voorzien want dat is een wereldnummer

De 2de worp van deze mannen "GodWeensatan" heb ik nog meer beluisterd en is wel al heel erg geapprecieerd.

Ween deed al jaren geleden wat Jett Rebel nu doet.
Ze beheersen alle stijlen, en bij hun muziek denk je; waar heb ik dit eerder gehoord?
Blijkt dat ze toch wel degelijk zelf de nummers geschreven hebben.
Alleen bij Jett Rebel ontbreekt vaak de opbouw en structuur; hier zijn het wel degelijk kant en klare songs.
Eigenlijk doet Beck ook zoiets, maar die vermengt meer elektronica in het geheel, bij Ween overheersen de gitaren.
Alleen weet ik niet of je Ween serieus moet nemen, of ze moet beschouwen als een grote grap.
Het Lenny Kravitz achtige Freedom of '76 had de zomerhit van 1994 moeten worden in plaats van dat Marco Borsato geval.