The Shins - Oh, Inverted World (2001)

Mijn bespreking uit het Niels Tip-Topic. Deze werd me getipt door ArthurDZ:

Na al dat moeilijke gedoe in dit topic werd het eens tijd voor een heel ‘normaal’ album, aldus ArthurDZ. Het werd het debuut van the Shins: ‘Oh, Inverted World’. De bandnaam komt me bekend voor en gezien de populariteit van de albums op MusicMeter lijkt me dat niet zo vreemd: het blijkt een vrij grote band te zijn. Nummers ervan kende ik er echter niet (voor zover ik weet, hebben ze hits gehad?). Het werd dus tijd om daar eens verandering in te brengen!

Van die ‘normale’ poprock bandjes, daar heb je er bijzonder veel van. Ook the Shins zou ik tot die groep (oké, oké, de term is vaag, ik weet het, maar je begrijpt hopelijk wat ik bedoel ) willen rekenen. Dit hoeft echter totaal niet erg te zijn als de band maar voldoet aan het volgende criterium: leuke muziek maken!

En dat doen ze hoor: Zomerse liedjes die opvallen door het brede pallet aan instrumenten en elektronische geluidjes waar ze zich van bedienen. Kort (slechts zo’n 33 minuten!) maar absoluut krachtig als het gaat om vermaak. Door de leadzanger met zijn hoge stemgeluid en de samenzang doet het mij sterk aan the Beach Boys denken, waar ze overduidelijk een groot deel van de mosterd vandaan hebben gehaald. Geen gezeik, gewoon leuke riffjes, fijne melodietjes en mooie zanglijnen schrijven en spelen.

Of het mij ook benieuwd heeft gemaakt naar de volgende albums, die volgens enkelen veel sterker zijn? Enerzijds een beetje, anderzijds heeft het nou ook weer niet een dusdanige indruk gemaakt dat ik al mijn andere muzikale plannen ervoor opzij wil zetten: Wellicht komt het ooit. Tot die tijd staan hier absoluut een paar nummers op die het erg goed zouden doen in een zomer playlist. Zorgeloosheid op een schrijfje. 3,5*

Voor mij liep de eerste kennismaking via mijn zoon die het album had aangeschaft. Voor mij ook een herkenning van de ongedwongen muzikaliteit uit de jaren 60. The Move, of The Who bijvoorbeeld, die hoge stem in #7 die mij eerlijk gezegd zo sterk aan Pete Townsend doet denken.
Bij #10 Pressed In A Book dacht ik even dat de The Kinks begonnen te spelen: Tired Of Waiting For You.
Goed zangwerk, sterk gitaarspel, lekkere muziek en een grote keur aan instrumenten.
Voor mij 4 sterren.

In 1996 formeerde multi-instrumentalist James Mercer de indierockband The Shins in Albuquerque, New Mexico. Vijfentwintig jaar later en zes albums verder bestaat de band nog steeds, zij het tegenwoordig opererend vanuit Portland, Oregon. De groep was net een duiventil, de samenstelling wisselde nogal eens, zo was bijvoorbeeld Eric D. Johnson (AKA EDJ) lid van 2007 tot 2011. Hun legendarische debuut Oh, Inverted World werd een bestseller door de film “Garden State”, waarvoor hun liedjes New Slang en Caring Is Creepy werden gebruikt. Die ingetogen indieliedjes verraden invloeden van legendarische groepen als The Kinks en The Beach Boys, naast van tijdsgenoten Sunny Day Real Estate en Modest Mouse. Alle elf liedjes zijn van de hand van frontman James Mercer, het enige vaste bandlid vanaf het begin. Terecht dat het album nu na twintig jaar, opgepoetst en wel, een jubileumrelease krijgt. Ik denk dat bij nogal wat muziekliefhebbers in 2001 het album niet onder de aandacht is gekomen. Wat jammer is, want de liedjes klinken nog steeds even tintelfris als toen. Het enige wat veranderd is ten opzichte van de originele release is de hoes. Was de hoes oorspronkelijk overwegend blauw nu overwegend wit. Waarschijnlijk een grapje van de band, een knipoog naar de titel. Wellicht kan met deze heruitgave van hun klassieke debuutalbum Oh, Inverted World een nieuw publiek aangeboord worden.

Niks is zo lekker als de eerste keer. Een ervaring die vaak in het leven terugkomt, zo ook bij de eerste kennismaking met The Shins. En vervolgens kom je tot het besef dat hun sprankelende debuut Oh, Inverted World ondertussen alweer twintig jaar oud is. Dan is het heerlijk dat zo’n plaat opnieuw onder de aandacht gebracht wordt. Het grote voordeel van de vinyl revival. Er is blijkbaar veel behoefte naar albums die in de loop der jaren tot ware klassiekers zijn uitgegroeid en nu lastiger te vinden zijn.

The Shins die in hun frisse indiepop de nodige country-folk en sixties invloeden verwerkten. Een stamboom van verschillende vertakkingen welke gegrond zijn in de band van James Mercer, die samen met drummer Jesse Sandoval, keyboardspeler Marty Crandall en bassist Neal Langford al vanaf 1992 een verleden hebben opgebouwd in Flake Music. Het zou een mooi gebaar zijn als het 25 jaar oude When You Land Here, It’s Time to Return in de nabije toekomst ook een waardige re-release krijgt toegekend.

Toch begint het ware succesverhaal bij de ontroerende single New Slang waarbij James Mercer definitief afscheid neemt van zijn geboorteplaats Albuquerque, om al rondzwervend een toekomst in de muziek veilig te stellen. Een prachtige ingetogen track welke zich mede door het gebruik in reclames en films ontwikkelt van publiekelijk geheim gehouden cultsong tot de openingsdans van het zonnige 2001. Op de vinylversie zal hierdoor vaak teruggegrepen worden naar dit eerste nummer van de B-kant. Een sleuteltrack welke een vervolg krijgt in het afsluitende The Past and Pending, waarbij relaties verbroken worden door die muzikantendroom om te zetten in realiteit.

Zoekende naar een nieuwe start in een grabbelton aan jeugdherinneringen. De rammelende Paisley Underground psychedelica van One by One All Day is een geluksknikker die bij het resetten van primitieve gedachtes hervonden wordt. Maar Oh, Inverted World is ook het wegwuiven van de tienerangst voor zure regen in Weird Divide en het naargeestige spookachtige Your Algebra. Tekstueel roept het de nodige vraagtekens oproept waarvan alleen James Mercer de antwoorden bezit. De verlossende kinderstemmen aan het einde verwijzen naar het loslaten om verder te komen.

Levensvragen van een prille dertiger die dan pas op latere leeftijd de overstap naar het volwassendom maakt. Een achterstand die ruimschoots hersteld wordt op het door onschuld verrijkte Oh, Inverted World. Bedrieglijke vrolijkheid welke als een camouflerend dekzeil een isolerende werking uitoefent op de daaronder verschuilende melancholiek. De grimmige ondertoon in de zang heeft een buitengewone aantrekkingskracht waar ook het in Seattle gevestigde Sub Pop label interesse heeft. Begrijpelijk dus dat ze zich al vanaf de prille beginpunt aan The Shins willen verbinden.

Caring is Creepy is postpunk op antidepressiva. Liefdesverdriet bestreden door een positieve toekomstvisie. In mineur gestemde gitaren die stevige bouwstenen leggen in de dromerige virtual reality wereld van James Mercer. Een rondfladderende hedendaagse Summer Of Love song welke langzaamaan veranderd in een donkere nachtvlinder. Warme orgelkleuren, opgeschrikte verjagende akkoorden en Neal Langford die het geheel illustreert met zijn lome zomerse baspartijen.

Maar waar ligt nou die kracht van The Shins precies? Het is een combinatie van factoren welke een vreemd soort van good feeling sixties hippiecommune romantiek herplaatst in pessimistische jaren tachtig echo’s met een uitloop naar de grijze verregende nineties. Pet Sound perfectie teruggebracht tot Do It Yourself huis-tuin-en-keuken knutselwerk. De hunkering naar de ongrijpbare tijd waarin zijn ouders leven, vervormd door eigen opgespaarde jeugdherinneringen.

The Shins - Oh, Inverted World (20th anniversary edition) | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com