Natuurlijk hebben mijn beide voorgangers meer dan gelijk door er op te wijzen dat je in plaats van deze CD ook gewoon Drake's drie reguliere albums kunt aanschaffen (plus eventueel nog Time of no reply en daarna wat je aanstaat van de overige postume compilaties), want bij iemand met zo'n kleine catalogus zou je een best of eigenlijk sowieso overbodig kunnen noemen. Daar staat tegenover dat deze compilatie toch wel degelijk een functie heeft voor wie niets van die platen kent, en dan geeft een overzicht als dit toch een heel behoorlijk beeld van 's mans muziek en zal het de luisteraar ook wel duidelijk kunnen maken of hij/zij nog verder in Drake's oeuvre zal willen graven. Maar bovenal –en nu spreek ik even met name voor mezelf– is dit ook een mooie manier om er achter te komen dat er hier naast vijf kandidaten voor de long-list voor mijn liedjes-top-250-aller-tijden toch ook wel een paar nummers op staan die mij weinig tot niets zeggen, nog afgezien van het echt verschrikkelijke Poor boy met z'n laffe jazzy arrangement en dat vreselijke dameskoortje. Het komt er op neer dat sommige nummers van Nick Drake voor mij behoren tot de mooiste muziek die ik ken, terwijl andere nummers mij totaal koud laten, en daardoor is deze (overigens voorbeeldig uitgegeven) compilatie voor mij feitelijk ideaal : ik zet hem graag en vaak op, maar heb verder niet de behoefte aan nog meer.