meneer schreef:
(....) een glorieuze Sinterklaas intocht op een zwart-wit tv (....)
Dat is handig, eigenlijk het ei van Columbus. Vandaar dat de Zwarte Pieten discussie toen geen rol speelde: de zwart-wit TV!!
Grappig is, dat vrolijke kinder-herinneringen eigenlijk in schril contrast staan met het serieuze album dat Anthony Phillips hier afleverde. Dat past feitelijk helemaal niet bij elkaar of.....
Dat van die weemoedige fabeltjes en mannen met lange haren in die sprookjesachtige setting van Phillips wil ik graag geloven. Maar waarom lazen kinderen eigenlijk wel de sprookjes van Grimm en hoorden ze niet die van Anthony Phillips?
Waarom werd The Geese & The Ghost niet met de paplepel ingegoten en dan elke avond voor het naar bed gaan even 5 minuten bezinning, op symfonische/folkachtige wijze gebracht? Waren de ouders toch bang voor een progressief kantje aan de opvoeding of waren ze (vermoedelijk) sowieso al niet op de hoogte van het bestaan van het album?
Ik heb mijn kans als vader ook gemist, realiseer ik mij nu. In plaats van het voorlezen van Harry Potter had ik uiteraard moeten kiezen voor een kwartiertje The Geese & The Ghost. En alle vervolgen daar op.
Misschien hadden de kinderen dan nu automatisch gegrepen naar cd's met Phil Collins, als jeugdsentiment. Hoewel, ook daar had zeker bij het latere werk enige waarschuwing op zijn plaats geweest. Ja, ik zeg niet dat het eenvoudig is, opvoeden!