menu

Young Marble Giants - Colossal Youth (1980)

Alternatieve titel: Colossal Youth & Collected Works

mijn stem
3,85 (172)
172 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: Rough Trade

  1. Searching for Mr. Right (3:01)
  2. Include Me Out (1:58)
  3. The Taxi (2:05)
  4. Eating Noddemix (2:01)
  5. Constantly Changing (2:02)
  6. N.I.T.A. (3:29)
  7. Colossal Youth (1:53)
  8. Music for Evenings (3:00)
  9. The Man Amplifier (3:13)
  10. Choci Loni (2:35)
  11. Wurlitzer Jukebox (2:44)
  12. Salad Days (1:59)
  13. Credit in the Straight World (2:27)
  14. Brand - New - Life (2:52)
  15. Wind in the Rigging (2:26)
  16. This Way * (1:40)
  17. Posed by Models * (1:22)
  18. The Clock * (1:37)
  19. Clicktalk * (2:41)
  20. Zebra Trucks * (1:31)
  21. Sporting Life * (1:01)
  22. Final Day * (1:42)
  23. Radio Silents * (1:52)
  24. Cakewalking * (2:48)
  25. Ode to Booker T * (3:02)
  26. Have Your Toupee Ready * (1:08)
  27. N.I.T.A. * (4:27)
  28. Brand - New - Life * (2:53)
  29. Zebra Trucks * (1:31)
  30. Choci Loni * (2:13)
  31. Wind in the Rigging * (2:37)
  32. The Man Shares His Meal with His Beast * (4:23)
  33. The Taxi * (2:02)
  34. Constantly Changing * (2:05)
  35. Music for Evenings * (2:56)
  36. Credit in the Straight World * (2:11)
  37. Eating Noddemix * (2:00)
  38. Ode to Booker T * (3:00)
  39. Radio Silents * (2:51)
  40. Hayman * (1:24)
  41. Loop the Loop * (3:00)
  42. Searching for Mr. Right [John Peel Session] * (2:35)
  43. Brand - New - Life [John Peel Session] * (2:46)
  44. Final Day [John Peel Session] * (1:56)
  45. N.I.T.A. [John Peel Session] * (3:43)
  46. Posed by Models [John Peel Session] * (1:31)
toon 31 bonustracks
totale tijdsduur: 37:45 (1:50:13)
zoeken in:
avatar van lebowski
4,0
Zit hier nu naar te luisteren en een beetje informatie te vergaren. Maf bandje. Eén plaat gemaakt, bezetting zangeres, bas, gitaar, geen drums (af en toe een lullig orgeltje) en tot nu blaast de ene na de andere krachtige melodie langs lebowski's hamer, aambeeld en stijgbeugel. Beter laat dan nooit, om te beginnen 4****

Edit: rare jurkjes ook, waarin die zangeres het podium beklom, hadden ze toen al kringloopwinkels?

avatar van aERodynamIC
4,0
The xx zorgt er (onbedoeld) voor dat Young Marble Giants weer in de belangstelling staat en dat is niet geheel onterecht.
Ik kende ze wel uit de jaren '80 maar dat mag verder niet echt een naam hebben. Juist doordat ik The xx onverwacht toch wel heel erg leuk ben gaan vinden wist ik zeker dat ik deze cd weer eens moest beluisteren. 'Weer eens' ja, want ik kan me herinneren dat ik dit op een cassettebandje had overgenomen van een toenmalige vriend en ik weet ook dat ik er toen niet veel mee gedaan had omdat ik het te kaal vond klinken en er verder niet veel mee op had. Zijn liefde voor The Cure deelde ik toen veel meer.
Er ligt een parallel met het heden, want ook The xx werd aanvankelijk zeer zuinigjes onthaald door mij en is uitgegroeid tot één van mijn favoriete cd's van dit jaar.
Hetzelfde gaat op voor Young Marble Giants en dit album van ze: wat een charme, wat een heerlijkheid!
Ik kan me best voorstellen dat ik dit in mijn tienertijd niet oppikte en daar baal ik toch wel van. 'Vaag kennen' is nu eenmaal niet 'al jaren verliefd zijn op'. Er valt dus een hoop schade in te halen en daar ben ik dan ook mee bezig.
Een track voor track bespreking is onmogelijk omdat ik snel zal vervallen in allerlei oeh's en aah's terwijl de nummers juist zo 'lief en klein' zijn en daar ontlenen ze wat mij betreft hun charme aan.
Daar moet je verder niet met je schrijftengels aan willen komen; daar moet je met je muziekliefhebber-oren naar luisteren, van genieten, en verder iedereen duidelijk maken dat ze niet zo stom moeten zijn om dit te pindakazen (niks cassettebandjes anno 2009) en er vervolgens niets meer mee te doen.
Luisteren, luisteren, luisteren is mijn tip en ontdek voor de zoveelste keer dat de jaren '80 echt niet zo beroerd waren als menigeen wil doen laten geloven!!!!!

avatar van deric raven
3,0
De termen lo-fi en minimalistische muziek lees ik hier terug, maar dat vind ik wat kort door de bocht.
Voor mij is dit gewoon erg sfeervolle postpunk, maar de omlijsting door de wat zachter klinkende zangeres maakt het wel af.
Absoluut raakvlakken met het latere The XX, met als grote verschil dat Young Marble Giants net een stuk puntiger en minder zweverig klinkt.
Soms gaat het zelfs richting reggae en ska, terwijl de uitbarstingen van gitaar en bas herinneringen oproept naar Three Imaginary Boys van The Cure.
De drumcomputers uit deze tijd konden nog niet zoveel, waardoor het pulserende vaker in deze periode terug te horen was; ook het gekunsteld gebruik van de keyboard heeft wel zijn charme.
Het gevecht tussen bas en gitaar klinkt daarentegen wel erg professioneel.

avatar van erwinz
5,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Young Marble Giants - Colossal Youth (1980) - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Young Marble Giants - Colossal Youth (1980)
Young Marble Giants maakte in 1980 met Colossal Youth een onbetwiste klassieker en het is er een die met de dag invloedrijker wordt en die bovendien nog net zo bijzonder en urgent klinkt als op de dag van de release
Als iedereen die nu hoog opgeeft over het debuutalbum van Young Marble Giants het album in 1980 had gekocht, was het waarschijnlijk een stuk beter afgelopen met het trio uit Wales, dat helaas bleef steken op één album. In 1980 was de muziekwereld nog niet echt klaar voor Colossal Youth. De muziek van het trio is bijna minimalistisch te noemen, maar wat zijn met name de bijdragen van bas, gitaar en ritmebox trefzeker. De enige verdere opsmuk zijn een eenvoudig orgeltje en de al even minimalistische en wat onderkoelde zang van Alison Statton. Colossal Youth van Young Marble Giants zou verrassend invloedrijk blijken, maar het debuut van de band uit Wales is ook nog altijd volkomen uniek.

In mijn bespreking van de eerste twee albums van Marine Girls vorige week, kwam ik door de productie van Stuart Moxham al snel uit bij de muziek van Young Marble Giants. De band uit Wales maakte gedurende haar bestaan slechts één album, maar Colossal Youth is wel de boeken in gegaan als een van de klassiekers uit de geschiedenis van de popmuziek, al hadden maar weinig muziekliefhebbers dat door toen het album in 1980 verscheen.

Er zijn een heleboel klassiekers die in vrijwel iedere goed gevulde platenkast zijn te vinden, maar je hebt ook klassiekers die in vrijwel iedere goed gevulde platenkast ontbreken. Vervang platenkast door playlist en ook muziekliefhebbers van een redelijk recent bouwjaar weten waar ik het over heb. Een van die onbekende klassiekers is dus Colossal Youth van de Britse band Young Marble Giants.

Dat het debuut van de band uit Wales relatief onbekend is gebleven, heeft de band overigens grotendeels aan zichzelf te danken. Colossal Youth was in 1980 niet alleen een wat vreemde eend in de bijt, zeker binnen het hokje postpunk waar de band werd ingeduwd, maar het is ook het enige album van een band die uiteindelijk nog geen drie jaar bestond (al werd de band later heropgericht voor een aantal optredens).

Colossal Youth ging in 1980 zeker niet in enorme aantallen over de toonbank, maar toen aan het eind van de jaren 80 de balans van het decennium werd opgemaakt, dook het album verrassend op in flink wat lijstjes met de beste en meest invloedrijke albums uit het decennium. Ik pikte het album toen ook pas voor het eerst op en begreep direct waarom het debuut en de zwanenzang van Young Marble Giants achteraf bezien zo werd geprezen. Colossal Youth is nog altijd een album met een bijzonder geluid, maar het is ook een album dat de afgelopen decennia meerdere bands heeft beïnvloed, met The Xx als het wat mij betreft meest aansprekende voorbeeld.

Luister naar Colossal Youth en je hoort muziek die absoluut als minimalistisch is te omschrijven. Het geluid op Colossal Youth bestaat uit niet veel meer dan klanken van een eenvoudig orgeltje, voorzichtig funky baslijnen, puntige maar ook elementaire gitaarakkoorden en een ritmebox. Dit eenvoudige of zelfs minimalistische geluid krijgt gezelschap van al even sobere en wat onderkoelde zang. Alison Statton, Philip Moxham en Stuart Moxham bleven na het uit elkaar vallen van Young Marble Giants muziek maken, maar zo goed en urgent als op Colossal Youth werd het nooit meer.

Ter ere van de veertigste verjaardag van het inmiddels wel in bredere kring als klassieker bestempelde debuutalbum van Young Marble Giants, verscheen het album drie jaar geleden in een luxe maar zeer betaalbare editie, die echt al het werk van de band bevat. De vijftien tracks van Colossal Youth krijgen gezelschap van veertien extra tracks en als bonus is ook nog een live-DVD bijgevoegd. Het interessantst blijft wat mij toch het zo memorabele debuut uit 1980, dat nog net zo eigenzinnig klinkt als op de dag van de release, al is het misschien nog wel minimalistischere bonusmateriaal ook zeker de moeite waard.

Alison Statton, Philip Moxham, Stuart Moxham hebben genoeg aan minimale middelen, maar het effect dat ze sorteren is op Colossal Youth maximaal. Vooral de songs die gedragen worden door vlijmscherpe gitaarakkoorden, bijzondere ritmes, funky basloopjes en de heldere zang van Alison Statton vind ik geweldig, maar dat ligt vooral aan het feit dat ik niet zo gek ben op het wat zeurende orgeltje. Het is muziek teruggebracht tot de essentie, maar wat klinkt het nog altijd krachtig. Briljant album. Erwin Zijleman

Gast
geplaatst: vandaag om 21:03 uur

geplaatst: vandaag om 21:03 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.