Tears for Fears - Tears Roll Down (1992)

Had het niet beter kunnen verwoorden.
Laid So Low (Tears Roll Down) is overigens wel een supernummer !

Geweldige compilatie, niks op aan te merken.

Voor wat betreft dat de cover van Mad World beter zou zijn dan het TFF origineel, daar valt wat van te zeggen. Zoals Lennon zei dat je er van in slaap valt, ja kan ik begrijpen. Maar van de andere kant past de sfeer en het tempo wel weer beter bij de tekst ipv het origineel.

bij Saturn hebben ze ook een verzamelaar van TFF voor 4.99 waarvan cd1 bovenstaande is met 1 ander nummer en dan cd2 de nummers vanaf 1993 dus Orzabal solo periode en een drietal nummers van 2005, zeer de moeite waard deze binnen te halen, ik had Tears roll down al maar voor zo'n prijs kon ik het niet laten liggen.

Ben het eens met iemand hierboven, op I believe na is dit een perfecte verzamelplaat

en vandaag weer gedraaid, blijf bij mn bovenstaande opmerking-alleen vind ik Advice nu ook een minder nummer, iets te zoetsappig. De prijsnummers zijn 1 t/m 7 waar Head over heels met kop en schouders aan kop gaat

I believe... daar straalt de schoonehid vanaf!

mwâh....
Misschien als hij op zichzelf beluisterd wordt, maar in deze verzamelaar vind ik hem een vreemde eend in de bijt/beit...

Het is een single geweest, dus logisch dat ie op deze verzamelaar staat.

Vond het destijds wel een zeer vreemde keuze voor een singel inderdaad.

A soulfull recording van dit nummer (wat dus de eigenlijke single versie is) is zo ver mogelijk nog mooier, en had eigenlijk op dit album moeten staan.

ah, die ga ik eens checken! Merci!

bedankt Lennon en Pinsnider-ga die ook zoeken

Hoewel de meeste singles (1982-1992) aanwezig zijn,
selecteerde men voor deze verzamelaar hoofdzakelijk albumversies.

Tears Roll Down was de instrumentale b-kant van Sowing the Seeds of Love
en werd voorzien van tekst en als lead-single van deze verzamelaar uitgebracht.
Deze herwerkting gebeurde zonder Curt Smith die TFF al verlaten had.

Voor de singleversies van The Way You Are (niet op deze verzamelaar)
tot I Believe kan je terecht op de deluxe editie van Songs from the Big Chair.

De singelversies van Suffer the Children (niet op deze verzamelaar)
tot Change staan op de in 2013 te verschijnen deluxe editie van The Hurting.

Ter volledigheid: Famous Last Words (de vierde single van The Seeds of Love) ontbreekt ook.

Jammer dat er nooit echt een wat beter verzorgde singles collectie is verschenen.
Deze Tears Roll Down is wel al talloze keren heruitgebracht met of zonder bonusmateriaal.

Uiteraard gaat het weer over ontbrekende nummers en vind ik het weer jammer dat de chronologie niet klopt. Dat buiten beschouwing gelaten, is het een verzameling met heerlijke muziek voor een uurtje genot. Helemaal niets mis mee.

1 t/m 7 prachtig. 8 t/m 12 redelijk.

1, 3, 5, 6, 7, 8, 9 en 11 fantastisch
2, 4, 10 en 12 redelijk tot goed (4)

1 tm 12 grote klasse

Ben de laatste paar weken helemaal in de Tears For Fears sfeer, en dan vooral Woman in Chains. Wat is dat toch een geweldig nummer. En zo kwam ik ook het mooie I Love You But I'm Lost en Cold tegen.

Gevonden in de kringloop en meegenomen voor Laid So Low. Had van mij destijds een grotere hit mogen worden. Wat een heerlijk nummer. Voor de rest is dit gesneden koek , maar wel een heerlijke koek. Kwaliteit druipt van de producties af en wat kon Orzabal goede liedjes schrijven. Had hem graag wel wat productiever gezien, want volgens mij had hij nog wel meer in zijn mars. 4 en halve ster .

Probeer ook eens zijn enige soloplaat; Tomcats Screaming Outside uit 2001.
Het is even wennen, de muziek is immers wat weerbarstiger dan zijn werk onder de naam Tears for Fears, maar er staan een aantal pareltjes op.

Die staat hier te pronken op de plank , alsmede zijn albums die die alleen maakte onder de naam TFF.

Goede zaak. In mijn ogen zijn de 2 platen die Roland maakte zonder partner Curt, nog sterker dan de albums daarvoor.

Volgens mij is dit juist een standaard fenomeen bij covers: het 'deeersteisdebeste-ervaring. Ik heb het zelf sowieso en veel mensen die ik erover sprak ook.
Het werkt zo: de versie die ik als eerste leer kennen en (dus) leuk vind, is 'de beste' en diegene die ik erna leer kennen (of dat nou echt de cover of het origineel is) vind ik bijna altijd minder.
Voor mij persoonlijk is een uitzondering/soort van gelijkspel 'comfortably numb' van de Scissor sisters. Hoewel ik die van Pink Floyd natuurlijk al jarenlang kende (en goed vind), vind ik die van SS ook zeer OK.

On topic: fijn album, mooie mix tussen de eerste drie albums. Leuk dat 'woman in chains' door deze release toch nog een (terecht) hitje werd in Nederland.

Daar geloof ik niks van. In mijn herinnering was Woman in chains gewoon de tweede single van het album The seeds of love. Als opvolger van het titelnummer was het al in 1990 een hit. Van deze verzamelaar belandde alleen de titelsong in de Nederlandse hitlijsten, met een zeer bescheiden notering.

Ik ben het overigens wel helemaal eens met jouw opvattingen over covers en originele versies. Ook bij mij geldt: de eerste uitvoering die je hoort vind je meestal de beste.

Inderdaad was woman in chains een hit ten tijde van Seeds. En niet door dit album.

Over de covers hierboven:
Het origineel van Mad World kwam bij mij juist veel meer tot leven nadat de cover uit kwam. Toen hoorde ik pas hoe goed het lied was. Dus wat mij betreft ben ik die Originalausgabe dankzij de cover veel meer gaan waarderen.
Offtopic, maar leuk wat mij betreft: Geweldig dat beide versies van Comfortably Numb gelijk worden geschaald. Toffe -en gewaagde - uitspraak op dit forum!! Verder weet ik niet of de "eerste-de-beste-wet" altijd geldt. Er zijn wat mij betreft ook covers die absoluut het -bekende- origineel overstijgen, zoals I Will Survive van Cake, Don't You Forget About Me van Life of Agony, Somebody to Love van George Michael, en -om in PF sferen te blijven- Have a Cigar van de Foo Fighters. Daartegenover blijkt vaak bij ontdekking van een origineel die toch superieur te zijn (Een Man Who Sold the World, het hele repertoire van Hal en Oates). Maar voor jongere luisteraars zou het wellicht anders zijn. Ik geloof namelijk meer in een muzikale-gevoeligheidsfase, zo tussen 16-20 jaar...

Zo werkte dat bij mij ook, Ik waardeerde het TFF nummer al, maar tekstueel kwam deze meer binnen door die cover. De cover zelf vind ik te zeurderig, maar ik was dan ook al liefhebber van het origineel. Maar wel mooi dat er dan door zo'n versie een soort herwaardering ontstaat.

Oh, verkeerd gelezen... Ik checkte even wikipedia om snel te zien waar de nummers vandaan kwamen en toen dacht ik in de vluggigheid even te lezen dat (in Engeland misschien?) Woman in chains door de verzamelaar een hitje was.

Ha ha, ik zie nu dat je toch een beetje gelijk hebt. Volgens de Engelstalige Wikipedia werd het nummer in 1992 opnieuw uitgebracht, en in Engeland opnieuw een klein hitje. Het kwam tot nummer 57. Niet echt een joekel van een hit, maar misschien net voldoende om dit verzamelalbum extra onder de aandacht van het publiek te brengen.

Om welke reden dan ook is dit nummer in 1992 opnieuw verschenen op 7-inch, 12-inch en CD-single. Deze had wel een iets ander catalogusnummer en Badman's Song op de B-kant.

Het stond maar liefst 1 week in de lijst op 57 en verliet daarna de lijst weer.

Als je dan ook een blik werpt op de tracklist besef je toch weer wat een compositorisch vernuft Orzabal bezit.