Genesis - Selling England by the Pound (1973)

Dat was ten tijde van And Then There Were Three.

Dat wordt zeker genieten. Overigens ben ik deze absoluut briljante Selling England ook pas later gaan waarderen. Genesis begon bij mij met Seconds Out en dan moet je dus ineens wennen aan de oudere versies van Firth Of Fifth en Cinema Show nadat je bent begonnen met de Seconds Out versies. Maar wat een plaat deze. Met Animals van Pink Floyd is deze Selling England inmiddels wel mijn favoriete plaat.

@ Running on Empty. Bij mij exact hetzelfde. Kreeg eerst the Lamb en Wind & Wuthering op kantoor van een collega te leen. De dag erna Second's Out. Dus ik bij de eerstvolgende plaat die uitkwam snel naar de winkel. Dat was wennen, want dat was A T T W T. Zonder Hackett was het wel echt wennen voor mij.
In die tijd heb ik ze tweemaal in AHOY gezien en eenmaal in de Groenoordhallen.

Ben ook begonnen met Seconds Out.
Was dus de vocalen van Collins gewend.
Daarna pas de platen met Gabriel als zanger beluisterd, moest daar eveneens erg aan wennen.

Als tiener leerde ik Genesis met Gabriel kennen via de radio, wat het nummer "Musical Box" van het album "Nursery Crime" speelde.
Na de aanschaf van "Nursery Crime", heb ik vrij snel alle albums van Genesis met Gabriel aangeschaft.

Heel eerlijk gezegd had ik in het begin niet zoveel met dit album. Vond het wat rommelig en chaotisch overkomen. Pas jaren later ben ik het album gaan waarderen en leerde ik er de schoonheid van ontdekken.

Voor mij is nu dit album het creatieve hoogtepunt van de band.

Na de vorige albums aandachtig te hebben beluisterd is deze aan de beurt.
Zoals degene die mijn Genesis-reis hebben gevolgd weten, heb ik jaren geleden al eens een poging gedaan om dit album te beluisteren. Ik hou van progrock en dacht toen ook dat Genesis uit deze periode me zeker zou aanspreken.
Dat was toen dus absoluut niet het geval.

1 luisterbeurt verder en ik snap totaal niet waarom ik dit indertijd geen betere kans heb gegeven.
Mss toch dat ik eerst de vorige albums nodig had om klaar te zijn voor deze?
Hoe na 1 luisterbeurt zich al direct zoveel schoonheid kan openbaren...

Score volgt pas na 4-5 aandachtige luisterbeurten maar het gaat hoog zijn!

SEBTP is een absoluut hoogtepunt in de historie van de prog.

Deze morgen een 7de luisterbeurt in een leeg huis, zonder kinderen, zonder de echtgenote, met het volume goed hoog komt de ultieme bevestiging wat ik enkele dagen geleden al aanvoelde.
Dit album krijgt zonder enige twijfel de volle 5*.

Er staan 3 nummers op welke ik tot de allermooiste stukjes muziek durf te benoemen.
Moonlit, FoF en The Cinema Show welteverstaan.

Moonlit met dat melodietje dat zich al heel snel in mijn hoofd heeft genesteld en dat dan ook nog subtiel terugkomt in de afsluiter van het album.
FoF, de opening van dit nummer is bloedmooi en dan die gitaarsolo. Hoe mooi kan je soleren op een gitaar?
The Cinema Show, een keyboardsolo met zoveel emotie.
Maar het zijn niet alleen die zaken die de nummers zou machtig maken. Het totale plaatje wat men presenteert in die nummers is quasi perfect.

Net daaronder komt Epping Forest, vrijwel direct kon ik dit nummer appreciëren. Het langste nummer en toch vliegt het zo voorbij.

De andere nummers zijn dan eigenlijk 'de fillers' maar ze hebben elk hun plaats op dit album.
I Know What I Like klonk eerst wat zagerig qua refrein, maar heb ik leren waarderen.
More Fool Me brengt even een moment van rust in het album.
Op het eerste zicht lijkt het nummer uit de boot te vallen, maar toch voelt het nu vertrouwd aan na FoF. Het hoort er te zijn en ik vind het eigenlijk wel een mooi liedje.
After The Ordeal is een prachtige instrumental die eerst niet opvalt, maar dan komt die mooie solo.

Ik ben echt zwaar onder de indruk van Selling.
Misschien kan ik het allemaal niet zo poëtisch verwoorden zoals een meneer dat zo mooi kan, maar ik schrijf puur neer wat in me opkomt en toch voel ik dat ik dit album tekort doe met hetgeen ik neerschrijf. Het is zoveel mooier dan wat ik kan verwoorden.

Ohja, ik ben nu officieel Genesis-fan!

Op naar The Lamb....!

Op naar "A Trick of the Tail" zou ik adviseren. Luister en huiver bij het tweede nummer van dat album.

Ohja, ik vind Genesis goed maar als officieel fan zou ik mijzelf niet bestempelen.

Het instrumentale deel van Entangled is een ongekende wonderschone soundscape.

Die komt zeker nog aan de beurt, maar ik werk ze nu chronologisch af.