Deze morgen een 7de luisterbeurt in een leeg huis, zonder kinderen, zonder de echtgenote, met het volume goed hoog komt de ultieme bevestiging wat ik enkele dagen geleden al aanvoelde.
Dit album krijgt zonder enige twijfel de volle 5*.
Er staan 3 nummers op welke ik tot de allermooiste stukjes muziek durf te benoemen.
Moonlit, FoF en The Cinema Show welteverstaan.
Moonlit met dat melodietje dat zich al heel snel in mijn hoofd heeft genesteld en dat dan ook nog subtiel terugkomt in de afsluiter van het album.
FoF, de opening van dit nummer is bloedmooi en dan die gitaarsolo. Hoe mooi kan je soleren op een gitaar?
The Cinema Show, een keyboardsolo met zoveel emotie.
Maar het zijn niet alleen die zaken die de nummers zou machtig maken. Het totale plaatje wat men presenteert in die nummers is quasi perfect.
Net daaronder komt Epping Forest, vrijwel direct kon ik dit nummer appreciëren. Het langste nummer en toch vliegt het zo voorbij.
De andere nummers zijn dan eigenlijk 'de fillers' maar ze hebben elk hun plaats op dit album.
I Know What I Like klonk eerst wat zagerig qua refrein, maar heb ik leren waarderen.
More Fool Me brengt even een moment van rust in het album.
Op het eerste zicht lijkt het nummer uit de boot te vallen, maar toch voelt het nu vertrouwd aan na FoF. Het hoort er te zijn en ik vind het eigenlijk wel een mooi liedje.
After The Ordeal is een prachtige instrumental die eerst niet opvalt, maar dan komt die mooie solo.
Ik ben echt zwaar onder de indruk van Selling.
Misschien kan ik het allemaal niet zo poëtisch verwoorden zoals een
meneer dat zo mooi kan, maar ik schrijf puur neer wat in me opkomt en toch voel ik dat ik dit album tekort doe met hetgeen ik neerschrijf. Het is zoveel mooier dan wat ik kan verwoorden.
Ohja, ik ben nu officieel Genesis-fan!
Op naar The Lamb....!