Ik ben een avondmens, nou eigenlijk meer een nachtbraker.
In de ochtend kom ik meestal thuis van mijn werk, en in de loop van de middag sta ik op.
Als de kinderen uit school komen, ben ik net wakker.
Het interesseert mij niks dat men denkt dat ik werkeloos ben, omdat ik overdag altijd thuis ben.
Kortom, ik heb een grote hekel aan de ochtend.
Mensen die fluitend onder de douche vandaan komen, en zin hebben om de dag te beginnen.
Wat is hier nu leuk aan.
Maar hoor ik Cowboy Junkies met The Caution Horses, dan heb ik dat gevoel wel.
Het eerste nummer heet dan ook nog eens Sun Comes Up It's Tuesday Morning.
Pleur alle wekkerradio’s het raam uit, want als je deze in de avond instelt op een tijdstip, dan merk je bij het ontwaken dat je per ongeluk een tikje teveel er tegen aan hebt gegeven, waardoor hij net zoekende is tussen twee zenders.
Ervaar op je vrije dag het Vaderdag gevoel, een gekookt eitje, een vers kopje echte koffie, dus niet van zo’n kunstmatig gevuld wattenschijfje, waar een zeikstraaltje overheen is gelopen van de een of ander automaat met nierproblemen.
En als hoogtepunt Margo Timmins die je liefdevol toezingt, waardoor je geneigd bent om weer in slaap te vallen.
Leuk om op 22:00 uur tot deze conclusie te komen.
Cowboy Junkies klinken hier als Counting Crows; maar dan zonder de depressies.
Toevallig staan ze ook nog broederlijk naast elkaar in de kast.
Oh, ik zie nu dat dat niet eens het geval is; er staat nog een album van Covenant en Cousteau tussen, maar het had in principe zo kunnen zijn.