menu

Kansas - Point of Know Return (1977)

mijn stem
3,83 (153)
153 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Epic

  1. Point of Know Return (3:13)
  2. Paradox (3:50)
  3. The Spider (2:03)
  4. Portrait (He Knew) (4:38)
  5. Closet Chronicles (6:32)
  6. Lightning's Hand (4:24)
  7. Dust in the Wind (3:28)
  8. Sparks of the Tempest (4:18)
  9. Nobody's Home (4:40)
  10. Hopelessly Human (7:09)
  11. Sparks of the Tempest [Live] * (5:17)
  12. Portrait (He Knew) [Remix] * (4:49)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 44:15 (54:21)
zoeken in:
Ozric Spacefolk
Maar we zijn er beiden over eens dat het een goed stuk verhaal is, met mooie inzichten.

avatar van Running On Empty
4,5
Steve Walsh Resigning from KANSAS

June 30th, 2014

On June 30, 2014, Steve Walsh informed the members of KANSAS that he is resigning from the band. His last performance with KANSAS will be August 16, 2014, in Sioux City, Iowa, at the Hard Rock Hotel & Casino.

As KANSAS continues on, the band wishes Steve only the best in his future endeavors, and thanks him for the 41 years.

avatar van Casartelli
3,5
Casartelli (moderator)
Ja.
Morgenavond in Tilburg derhalve de laatste gelegenheid om Kansas met Walsh (in NL) aan het werk te zien.

avatar van Running On Empty
4,5
Casartelli schreef:
Ja. Morgenavond in Tilburg derhalve de laatste gelegenheid om Kansas met Walsh (in NL) aan het werk te zien.

Ja ik weet het maar ben er niet bij. Ik heb ze in recente jaren nu 3 keer gezien maar de stemproblemen van Walsh komen toch steeds weer boven drijven. Het staat verder overigens wel als een huis allemaal. Ik zou ze graag eind jaren 70 gezien hebben, toen ze echt op hun top waren in de tijd van de liveplaat Two For The Show. Morgenavond sla ik dus over.

avatar van R-Know
Deze plaat weer eens opgezocht n.a.v. de laatst verschenen LP.
Jaaaaaren geleden gedraaid, Dust In The Wind was toen reden deze plaat te kopen. De rest vond ik toen niet heel goed.
Toen!
Kant B is super. Groeit.
Kant A heb ik het wat lastiger mee. Zou zeker goed kunnen komen.
De grap is, ik heb nog 2 Kansas LP's staan. Die gaan dus binnenkort ook eens gedraaid worden.
Lekker.

avatar van gaucho
4,5
Ik kocht 'm destijds ook vanwege Dust in the wind, maar ik vind dat nummer achteraf nogal uit de toon vallen bij al dat prog-geweld. Dit album was voor mij, zoals waarschijnlijk voor velen, de eerste kennismaking met Kansas en de groep is uitgegroeid tot een van mijn favorieten. Ik vind Leftoverture nog net een tikkie beter (die staat dan ook in mijn top-10), maar deze doet er maar weinig voor onder.

Kansas heeft op sommige platen (denk aan de voorganger Masque bijvoorbeeld) moeite om compacte rocksongs te combineren met het epischer werk, maar daar zijn ze hier goed in geslaagd. Alleen Point of know return is single-waardig (naast die andere hit natuurlijk), de rest is complexer en meer uitgewerkt. Zelfs het korte The Spider vind ik een prachtige proggy instrumental, een soort Gentle Giant on acid. Ik kwam er overigens jaren later pas achter dat Kansas toch wel erg veel geleend heeft van Gentle Giant.

avatar van RuudC
4,5
Ergens ben ik bang hier te negatief te klinken, maar toch vind ik dit een erg leuk album. Het doet me allemaal wat minder dan de vorige twee albums. Naast heel vet proggeweld (zoals op het veel te korte The Spider) of die ongelooflijk sterke Dust In The WInd, vind ik dit album vaak wat chaotisch of minder doordacht. Closet Chronicles is het niet helemaal. Toch staan er verder weer allemaal treffers op en valt het muzikaal vakmanschip van de heren simpelweg niet te ontkennen. Het gevoel is toch wel minder.

Dust In The Wind hoorde ik een paar jaar geleden voorbij komen in een nieuwsartikel over de overlast van crematoria. Die was toch wel erg sterk.

Tussenstand:
1. Leftoverture
2. Masque
3. Point Of Know Return
4. Kansas
5. Song For America

avatar van B.Robertson
4,0
Deze LP in de zomer van '92 gekocht om (ook al) Dust in the Wind, voor de rest kon ik toen hoogstens wat met Nobody's Home beginnen. Vandaag de dag nog steeds Kansas favorieten, samen met Portrait en de afsluiter. De epics werden op Leftoverture al korter en dat zet zich op Point of Know Return voort. Ben net bezig Gentle Giant (live) te draaien om wat gaucho zegt de Gentle Giant-invloeden te herkennen in Kansas' muziek.

avatar van lennert
5,0
De eerste Kansas-plaat die ik ooit aanschafte en ook nog eens puur voor, jawel, Dust in The Wind. Dit nummer blijft nog steeds fantastisch, maar het is hier nog wel eens extra duidelijk dat het als hitje verder wat buiten de toon van symfo/progsongs valt. Portrait (He Know), Closet Chronicles en Hopelessly Human lopen allemaal erg goed. Iedere song is spannend en technisch, maar het loopt allemaal vlotter zonder dat het gehaast aanvoelt. Dit maakt dat Point Of Know Return wat mij betreft terecht het beste album uit de jaren '70 van deze band is. Sterke teksten wederom ook!

Tussenstand:
1. Point Of Know Return
2. Song For America
3. Leftoverture
4. Masque
5. Kansas

avatar van jorro
4,0
Album dat het verdient om in de jaarlijst 1977 van Oor te staan. Op de 23e plaats zelfs. Progrock met kwaliteit.
Het bijzondere is inderdaad dat de superhit Dust in the Wind op dit progrock album een buitenbeentje is maar in Nobody's Home blijken de twee stijlen toch goed combineerbaar.
Van 3,5 naar 4* verhoogd

4,0
Geweldige plaat, ik zit er nu na al die tijd weer naar te luisteren en nee, ik kocht 'm niet vanwege Dust in the wind, maar nadat ik 'm beluisterd had bij Elpee in Haarlem. Ik was toen een jaar of 16, 17. Ik was gelijk verkocht (ook vanwege die blonde schoonheid in die zaak aan de Gedemte Oude Gracht). Wat een heerlijke energie op deze plaat. Hoorde later Leftoverture uit die tijd, net zo geweldig, zo niet beter. Een klassieke progrock l.p. die iedere liefhebber minstens een keer in zijn leven beluisterd moet hebben. Slechtste nummer? Dat vermaledijde 'Dust in the wind'.

avatar van RonaldjK
5,0
Zoals bij de meesten was mijn eerste kennismaking met Kansas via single Dust in the Wind, voorjaar 1978 een hit in Nederland. Toen ik drie jaar later de bijbehorende lp kon lenen, aarzelde ik niet.
Als dit streaming was geweest, was ik vermoedelijk weggezapt. De single was de enige ballade en verder stond er niet rechttoe hardrock/metal of sferische new wave op, mijn favoriete oormaaltijden in 1981. Maar het was vinyl. Ik had nauwelijks platen en voor het lenen uit de bieb was betaald met mijn fietsverslindende krantenwijk.
Dus zette ik ‘m nogmaals op. En nog een keer. Etcetera. Geleidelijk wende ik aan de nieuwe wereld die ik was ingestapt, om uiteindelijk tot de conclusie te komen dat dit ge-ni-aal was.
Ik zou meer symfonische rock gaan ontdekken, of progrock zoals het tegenwoordig wordt genoemd. Toch blijft dit mijn favo band in dit genre. Sterker nog, als ik naar een onbewoond eiland mét elektriciteit zou worden verbannen met als enige gunst het meenemen van één album, dan zou het er eentje van Kansas zijn. De redenen hiervoor klinken allemaal op Point of Know Return (mooie woordspeling vind ik dit nog altijd, een mini-levenswijsheid die je op kruispunten in je leven tegenkomt).

Ten eerste de geniale composities van vooral Kerry Livgren, waarin ingewikkelde muzikale hoogstandjes rijkelijk samengaan met pakkende melodieën. Dan de magnifieke stem van Steve Walsh, helder met soms een rauw randje, vól emotie. Vervolgens het briljante, soms furieuze drumwerk van Phil Ehart; ik kan een Kansasplaat opzetten om alleen maar daarop te letten. En ook de heerlijke toetsen- (Walsh en Livgren) en gitaarpartijen (Rich Williams en Livgren), die ingenieus en toch pakkend zijn, op Sparks of the Tempest zelfs funky. Minder opvallend is het basspel van Dave Hope, die knap de brug slaat van ingewikkelde drumpatronen naar de melodieën van de anderen. Daarbij de teksten van Livgren, die bezig was met een zoektocht naar de zin van zijn bestaan en dat fraai verwoordt, zonder zweverig te worden (zoals Hopelessly Human). Als uitsmijter noem ik het vioolspel van Robbie Steinhardt, de man die eveneens gezegend was met een prachtige stem; lager dan die van Walsh, waardoor er een heerlijk contrast ontstond.

De heldere productie van Jeff Glixman en de fraaie binnenhoes met enkele geintjes wat betreft de gebruikte instrumenten, maken dit alles af. Sommige keyboardgeluiden klinken met hedendaagse oren ouderwets, maar dat dachten we ooit ook van het hammondorgel of het wah-wahpedaal.
In Seeds of Change, de biografie van Kerry Livgren, vertelt hij dat Dust in the Wind ontstond als een tokkeloefening en dat zijn vrouw hem aanspoorde het voor Kansas te gebruiken. Het leverde pardoes de door platenmaatschappijen Kirshner/CBS fel begeerde hitsingle op.

Favoriete nummers kiezen valt mij zwaar. Vandaag zijn dat het gecompliceerde Closet Chronicles, Lightning’s Hand met dreigende zang van Steinhardt en het weemoedige Nobody’s Home met deels een oneven maatsoort.
Een album dat nooit verveelt en het begin werd van een verzameling van hun werk op vinyl, cd en dvd. Bovenaan mijn wenslijstje staan momenteel de moeilijk te verkrijgen biografie van Livgren én het onlangs verschenen soloalbum van de dit jaar overleden Robbie Steinhardt.

avatar van gaucho
4,5
RonaldjK doet het weer: een prachtige beschrijving, inclusief treffende tijdsbeelden, van - alweer - een album dat tot de toppers van een bepaalde generatie behoort. Heel herkenbaar: ook ik werd het universum van Kansas binnengezogen door die ene hitsingle. Vervolgens legde ik, ook in 1978, min of weer toevallig de hand op een andere single van de band: Carry on wayward son. Daarmee was ik definitief 'om', ook vanwege de B-kant Questions of my childhood.

Dat werd dus LP's aanschaffen, en de eerste twee aangeschafte Kansas-platen - deze en voorganger Leftoverture - zijn door de jaren heen altijd de beste gebleven naar mijn smaak. Maar ik vind Kansas een band met een uniek geluid, opgebouwd uit elementen die hierboven treffend zijn beschreven. Een combi van Engelse prog met van die typisch Amerikaanse meezing-hardrock uit de jaren zeventig. Ik ben ze altijd blijven volgen, ook toen ze in de jaren tachtig meer de AOR-kant op gingen. Later keerden ze toch weer met succes terug naar het oorspronkelijke geluid, ook al vielen de muzikale hoekstenen - Livgren, Walsh, Steinhardt - één voor één weg uit de band. Ik heb ze ook een flink aantal keren live mogen meemaken, meestal moest je dan de grens over richting Duitsland.

Unieke band met een uniek geluid, die best wat meer waardering mag krijgen. Gelukkig gebeurt dat op deze site veelvuldig.

avatar van RonaldjK
5,0
Op Ultimate Classic Rock een uitgebreid artikel over de totstandkoming van Dust in the Wind. Bij de opnames vloeide zelfs een weinig bloed...

avatar van RonaldjK
5,0
..en een half jaar later nóg een plezant artikel in dat magazine over hoe Kansas in de zomer van 1978 hun Point of Know Return Tour onderbrak om in het voorprogramma van de Rolling Stones te spelen, tijdens een deel van hun Some Girls Tour. En over een reünie van de middelbare school, waarvandaan gitarist Rich Williams ooit naar huis was gestuurd om zijn haar te laten knippen.

4,5
RuudC schreef:
Ergens ben ik bang hier te negatief te klinken, maar toch vind ik dit een erg leuk album. Het doet me allemaal wat minder dan de vorige twee albums. Naast heel vet proggeweld (zoals op het veel te korte The Spider) of die ongelooflijk sterke Dust In The WInd, vind ik dit album vaak wat chaotisch of minder doordacht. Closet Chronicles is het niet helemaal. Toch staan er verder weer allemaal treffers op en valt het muzikaal vakmanschip van de heren simpelweg niet te ontkennen. Het gevoel is toch wel minder.

Dust In The Wind hoorde ik een paar jaar geleden voorbij komen in een nieuwsartikel over de overlast van crematoria. Die was toch wel erg sterk.

Tussenstand:
1. Leftoverture
2. Masque
3. Point Of Know Return
4. Kansas
5. Song For America


In deze top 5 kan ik mij volledig vinden!

Gast
geplaatst: vandaag om 15:51 uur

geplaatst: vandaag om 15:51 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.