menu

Killswitch Engage - The End of Heartache (2004)

mijn stem
3,84 (88)
88 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Roadrunner

  1. A Bid Farewell (3:55)
  2. Take This Oath (3:47)
  3. When Darkness Falls (3:52)
  4. Rose of Sharyn (3:36)
  5. Inhale (1:15)
  6. Breathe Life (3:18)
  7. The End of Heartache (4:58)
  8. Declaration (3:01)
  9. World Ablaze (5:00)
  10. And Embers Rise (1:11)
  11. Wasted Sacrifice (4:19)
  12. Hope Is... (4:22)
  13. Irreversal * (3:51)
  14. My Life for Yours * (3:36)
  15. The End of Heartache [Resident Evil Version] * (4:07)
  16. Life to Lifeless * (3:22)
  17. Fixation on the Darkness [Live] * (3:42)
  18. My Last Serenade [Live] (6:32)
toon 5 bonustracks
totale tijdsduur: 49:06 (1:07:44)
zoeken in:
avatar van Joy4ever
3,5
Ik vind het erg fraai wat de heren hier laten horen. Muzikaal zit het erg goed in elkaar en de screams zijn ook dik in orde. En zowaar vormt de cleane zang voor mij dit keer geen obstakel. Ik neig naar 4,5* maar daarvoor moet ik dit album nog een aantal keer beluisteren. Na meerdere bands binnen dit genre te hebben beluisterd kan ik wel zeggen dat ik Killswitch Engage één van de beteren vind, zo niet de beste.

avatar van DannyVanN
3,0
Ik ben hier op 't begin helemaal gek van geweest. Was een van de eerste bands die ik luisterde met grunts en screams erin. Meteen nadat een vriend mij "A Bid Farewell" had gestuurd wist ik dat ik dit album wou hebben. Ben toen als een razende naar de muziekwinkel in de buurt gereden en deze cd aangeschaft. Eenmaal in mijn stereo is hij er dagenlang niet meer uitgekomen.

Maar toen werd hij opeens saai. Ik zette 'm niet meer zo vaak op, hoewel ik toen echt weinig cd's had nog. Hij begon te vervelen, ik hoorde er niks nieuws meer in. Sommige mensen hebben het over "groeialbums", maar dit is dus duidelijk een "krimpalbum". Als ik hem sporadisch opzet vind ik 'm nog wel goed, maar bij elke luisterbeurt wordt hij eigenlijk wat slechter.

Als ik dit 6 jaar geleden had moeten beoordelen had er zeker een 5 ingezeten, nu kom ik echter niet verder dan een 3.

avatar van metalfist
Ik heb echt hetzelfde probleem. Vroeger was ik hier echt stapelzot van maar smaken veranderen nu eenmaal, ik blijf toch altijd goede herinneringen hebben aan Killswitch.

bennerd
Ik denk dat Killswitch Engage voor velen ook de 'instapband' is tot andere metal(-core).

PriestMaiden
Rose of Sharyn is een goed nummer. Album bevalt mij wel na een paar luisterbeurten. Toch nog wat meer luisterbeurten geven voor ik een definitief oordeel kan geven.

avatar van Spiritwalker
5,0
Beste album van Killswitch Engage.

ElsenaarMetal
Luister nog niet zo heel lang naar Killswitch, dit is mijn eerste album van deze heren.
Daarvoor wel Bullet, en (begin fase) Avenged geluisterd. Maar bij bullet begint de zang bij vrij snel te irriteren. bij Killswitch vind ik de zang juist fijn. lekker album.

ik ga voor nu voor 3.5*

avatar van Kees Peter
3,5
Vind het allemaal een erg hoog "net-niet" gehalte hebben.

Toch is dit geen complete rommel en daarom een 7:)

Ik hoop dat ze in de 013 A bid Farewell spelen binnenkort!

avatar van MetalWoman
Lekker album. Kan niet ontbreken bij de metal-verzameling lijkt me. Dit album is zeer gevarieerd, verschillende soorten metalstijlen hoor je terug. Ik vind het Killswitch Engage album (uit 2009) meer mijn smaak, maar dit is ook super! De zangstem past goed bij deze band en voor de meeste metalheads een heerlijk album. Dit album is hun meest succesvolle en de zanger is echt goed! Vijf sterren dan maar?.

avatar van metalfist
Ik weet niet meer juist wat mijn eerste kennismaking is met Killswitch Engage. Het is ofwel dankzij de videoclip van Resident Evil 2 ofwel dankzij de MTV2 Headbangers Ball: Volume 2 verzamelaar die mijn broer in huis had. Het was in ieder geval wel een schot in de roos voor de toen nog naar zijn muzieksmaak zoekende jonge Metalfist en Killswitch werd lange tijd één van mijn favoriete bands. Het was zelfs het eerste concert waar ik naartoe ging: 18 januari 2007 in Hof ter Loo en vreemd genoeg kan ik me bitter weinig van het concert zelf herinneren, er overheerst gewoon gelukzalig gevoel. Ik heb nog altijd het tour T-shirt en een bijhorende trui in de kast liggen, wel flink wat maten te klein ondertussen, maar ik vertel dit vooral om even aan te geven wat voor een feest van herkenning dit was. Volledige strofes kwamen vanonder het stof in mijn brein gekropen, solo's werden naadloos meegespeeld op mijn luchtgitaar en die stem van Howard Jones blijf ik vandaag de dag nog altijd erg lekker vinden. Een perfecte mix tussen helder zingen en grunten, maar als ik dit met een objectieve blik bekijk... Dan schiet er wel niet zo heel veel over. Er wordt net iets te vaak uit hetzelfde vaatje getapt en hoewel ik nog altijd wel gecharmeerd ben door het stuwende geluid van de drums, merk ik ook wel dat het me sneller begint te vervelen. Een aantal tracks blijven overeind staan (de titeltrack, Rose of Sharyn en die live versie van My Last Serenade op de 2-Disc Edition) maar de verliefdheid is niet blijven duren. As Daylight Dies heb ik ook nog in huis, maar die vond ik vroeger al wat teleurstellend. Misschien dat die ook nog wel eens wat draaibeurten krijgt.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:24 uur

geplaatst: vandaag om 14:24 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.