menu

Killing Joke - Pandemonium (1994)

mijn stem
3,92 (81)
81 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Metal
Label: Volcano

  1. Pandemonium (6:42)
  2. Exorcism (7:27)
  3. Millenium (5:35)
  4. Communion (6:57)
  5. Black Moon (5:19)
  6. Labyrinth (5:55)
  7. Jana (4:06)
  8. Whiteout (5:43)
  9. Pleasures of the Flesh (5:42)
  10. Mathematics of Chaos (7:23)
totale tijdsduur: 1:00:49
zoeken in:
avatar van c-moon
5,0
Fantastische plaat!!!

avatar van Jean Rene
Kun je ook uitleggen waarom ?

avatar van c-moon
5,0
Ja hoor. Je hoort hier een Killing Joke, opnieuw in de originele bezetting (dus inclusief Youth) en in optima forma. Met de power die we kennen van hun eerste platen "Killing Joke", "What's This For...", alhoewel ze nooit "echt weg" geweest zijn, en bijvoorbeeld met "Extremities, Dirt and Various Repressed Emotions" ook een stevige plaat afleverden, werd dit door velen beschouwd als een "come back".

Come-back of niet ze bewezen in elk geval dat ze ook anno 1994 nog superrelevant waren, en eisten hun plaats in het grote rockboek weer op. Volgens mij op geslaagde wijze. We hadden net nog de discussie gehad over Nirvana's "Come As You Are" dat deels zou zijn afgekeken van Killing Jokes "Darkness Before The Dawn" ...

Het album klinkt helemaal niet gedateerd, het klinkt heel up-to-date in '94, en toch ook Killing Joke, toch een van de meest ondergewaardeerde groepen mijns inziens... nochthans hun invloed op zovele groepen is onmiskenbaar...

De muziek op het album sloot ook perfect aan bij de hevige gitaarmuziek die dan furore maakt. Muzikaal kan je het album misschien nog best vergelijken met Faith No More's "Angel Dust", maar dan eigenlijk een weinig beter

Met "Pandemonium" leverden ze ook een heel sterke single af.

De plaat op zijn hardst is Pandeominium, Exorcism, opgenomen in een Koningskamer van de 'Grote Pyramide' (Caïro), en klinkt zoals de titel suggereren kan: bezwerend en angstaanjagend. Dan is er Millenium en Communion, al even bezwerend, en iets weghebbend van een zwarte mis...
Het razende Whiteout....

Er is dan ook nog de tweede single uit het album, Jana dat het droeve verhaal vertelt van een meisje dat positief getest werd op aids. Misschien de enige echt popsong op het album...

Het nummer Black Moon combineert de majestuezue galm zoals we die kennen uit de jaren '80 met een prachtige melodie, met een koortje zelfs met de ondersteuning van synthesizertapijten en scheurende gitaren...

Na "Pandemonium" volgde niet veel later "Democracy", dat op het zelfde elan verder ging, en met "Killing Joke" uit 2003 deelden ze nog zwaardere mokerslagen uit, ze waren toen dan ook ongeloofelijk boos op Mijnheer Bush en mijnheer Blair. Maar dat is een andere verhaal..

In de jaren '80, zou je gedahct hebben na een album als "Outside The Gate", met veel synths en ingetogen songs, dat de heren een zachtere richting zouden inslaan, maar neen. Sinds "Extremities.." gingen ze opnieuw een veel alternatievere en harde cours varen.

Enige wat ik altijd irriterend heb gevonden, is platen zoals "Pandemonium" te moeten vinden in de platenbakken "Metal". Maar dit is geen metal, dit is Killing Joke

Ooit al een live-optreden van KJ meegemaakt? Zeker doen. Je krijgt een soort zwarte mis met opperpriester Jaz Coleman en een unieke concertervaring. Zie wel dat je niet omgetoverd wordt in iets heel ergs akeligs..

avatar van HammerHead
4,0
N.a.v. de cover van Millenium door Fear Factory (die niet meer dan redelijk is overigens) ook maar eens achter deze plaat aan gegaan.

Ik moet zeggen: dit is toch wel het beste wat ik toto nog toe van Killing Joke heb gehoord. Vooral van het nummer Exorcism ben ik nogal ondersteboven, bezwerend inderdaad zoals c-moon al opmerkte. Ja mensen, dit is dezelfde band als van de hit "Love Like Blood".

Op dit album vind ik de balans tussen de schreeuw en normale zang ook veel beter dan op bijvoorbeeld Killing Joke 2003. Enige minpuntje is dat de nummers wat lang duren af en toe. Met het minimum aan variatie wat Killing Joke in z'n muziek toepast heb ik het gevoel sommige nummers echt uit te moeten zitten.

Overal toch een goede plaat (3,5*) maar Exorcism haalt 'm voor mij omhoog naar 4 sterren.

avatar van c-moon
5,0
Ah.. Hammerhead

En zo vinden wij elkaar toch in een beoordeling van een Killing Joke plaat! ...

Al waardeer ik hem nog meer en heb ik hem 5 gegeven.. vind het toch wel het beste van wat ze in de jaren '90 hebben gepresteerd. De opvolger "Democracy" uit 1996, is gewoon goed, maar eigenlijk toch een wat mindere herhalingsoefening van Pandemonium..

avatar van HammerHead
4,0
Ik dacht al dat je er blij mee zou zijn.

avatar van c-moon
5,0
goed gedacht

avatar van orbit
3,5
Vrij stevige plaat dit in vergelijking met hun jaren 80 sound. Maar er staan wel sterke nummers op.

avatar van c-moon
5,0
Heb 'em nog maar eens opstaan.. en ik heb net besloten.. hoe enorm ik "Killing Joke" (2003) en "Hosannas From the basements of hell" ook vind, hoe goed "Democracy" wel is... dit moet toch wel DE Killing Joke plaat zijn van de periode 1990-2006 !!

Enne.. misschien wel DE Killing Joke tout court.. hm..

avatar van starsailor
4,0
Brengt de discussie op gang.....
Youth of Raven???

avatar van c-moon
5,0
starsailor schreef:
Brengt de discussie op gang.....
Youth of Raven???


Hm... dat vind ik een moeilijke....
Ten tijde van Pandemonium was Raven weg en Youth terug...
De terugkeer van Youth vnd ik alleszins fantastisch, maar ik wil daarmee niet gezegd hebben dat ik het werk van Raven niet kon waarderen...

Ja, ik zei het al: een moeilijke....
Ik hou het er voorlopig op dat ik hen beiden méér dan zeer verdienstelijk vind/ vond (Rip Raven).

avatar van starsailor
4,0
c-moon schreef:
(quote)


Hm... dat vind ik een moeilijke....
Ten tijde van Pandemonium was Raven weg en Youth terug...
De terugkeer van Youth vnd ik alleszins fantastisch, maar ik wil daarmee niet gezegd hebben dat ik het werk van Raven niet kon waarderen...

Ja, ik zei het al: een moeilijke....
Ik hou het er voorlopig op dat ik hen beiden méér dan zeer verdienstelijk vind/ vond (Rip Raven).


Precies!
Vandaar dat ik ook geen keuze kan maken.
Op basis van de perioden dat ze deel uitmaakten van de band en puur op de persoonlijke ontmoetingen met Raven, kies ik voor Raven (R.I.P.), maar moet toch wel bekennen dat Youth als founding member, voor mij toch wel een speciale betekenis heeft.

avatar van Premonition
3,5
Over de doden niets dan goeds, maar een discussie die ik interessanter vind is of Coleman nou alle credits krijgt als drager van het typische KJ-geluid of dat het (volgens mij) Geordie is.

avatar van starsailor
4,0
Premonition schreef:
Over de doden niets dan goeds, maar een discussie die ik interessanter vind is of Coleman nou alle credits krijgt als drager van het typische KJ-geluid of dat het (volgens mij) Geordie is.


Ondanks dat Jaz voor mij Killing Joke IS, ben ik het wel eens dat Geordie absoluut de drager van het KJ geluid is.

Beide zijn onmisbaar voor de band, maar een KJ zonder Jaz zou geen bestaansrecht hebben, dat heeft Murder Inc. wel bewezen....

avatar van Rinus
4,0
Weer een sterk album, met wel wat industruele invloeden erin.

avatar van steve harris
c-moon schreef:
Fantastische plaat!!!
vind je deze beter dan nighttime?? ik ken deze namelijk niet, ik vind nighttime erg sterk vooral het nummer europe

avatar van Saldek
4,0
Ik kan met Steve meegaan dat ik ook Nighttime erg sterk vind.
Mijn favoriet daarvan echter is de titelsong. die vind ik echt aangrijpend.
Ik heb deze nooit met eerder werk van KJ vergeleken, ik vind dat dit ook echt in geen manier met bijv. ouder werk te vergelijken is. De vorige, 'Extremities....', ken ik (nog) niet. Dus misschien is mijn veronderstelling niet helemaal correct, dat ik met Pandemonium het gevoel had de nieuwe weg zou zijn gevonden naar (weer) zwaarder werk.
Over deze kan ik niets dan lof kwijt. Een consistent album waar geen mindere op te vinden is.
Wel heb ik hier altijd een beetje een vreemd gevoel bij gehad. Enerzijds loopt de wanhoop van dreigende elementen als rode draad door de donker, maar die is dan ook weer zó subtiel gebracht dat het bijna romantisch aandoet: de glooiende beleving.
Dit album met songs van alle bijna gelijkwaardige kwaliteit vind ik het moeilijk een fave te wijzen. Maar 'Mathematics of Chaos' zou toch wel een potentiele zijn. 4*

avatar van The_CrY
5,0
Killing joke staat nooit stil. Hebben ze hun oude vertrouwde sound weer gevonden op Extremities, komen ze hier weer met iets anders aan. Dit keer is het toch duidelijk industrial. Alle nummers hebben iets dansbaars, iets beat-achtigs over zich en ze gaan maar door zonder dat ze echt beginnen te vervelen. Een loeizware plaat die lekker agressief overkomt mede door het brullen van Coleman, die dat steeds meer begint te doen. Het enige wat me ietwat dwars zit op deze plaat is dat de nummers allemaal nét iets te lang doorgaan. Op Extremities begonnen de nummers ook al schrikwekkende tijden te vertonen, maar klonk het niet alsof het onterecht was, en hier af en toe wel, met name het titelnummer mag wel twee minuutjes eerder stoppen.

Beste nummers: Pandemonium, Exorcism en Whiteout.

avatar van Edwynn
4,5
Pandemonium is een lekker zwaar album, maar toch ook behoorlijk toegankelijk en inderdaad bij vlagen dansbaar. Een best of both KJ worlds zeg maar. De half hees tetterende Coleman is op zijn best hier. Alsof hij in Hyde park op een sinaasappelkistje het volk staat uit te leggen hoe verrot de wereld wel niet is.

avatar van dynamo d
5,0
Super cool album, wat knalt dit er lekker in.....wow....Killing Joke herontdekt

avatar van frolunda
4,5
Opnieuw een ijzersterk album van Killing joke,iets wat me niet echt verrast want alle platen die ik de laatste jaren van de band uit Notting Hill, London gehoord heb wisten me vrijwel meteen te overtuigen.Heb nu nog alleen Extremities, Dirt and Various Repressed Emotions uit 1990 en MMXII uit 2012 op mijn lijstje staan en ook daarvoor zijn de voortekenen goed.Van heel hun oeuvre vond ik alleen Outside the gate (1988) niet helemaal geslaagd.
Terug naar Pandemonium waar Killing joke op drummer Paul Ferguson na (hij was er weer bij vanaf Absolute dissident) weer in zijn originele samenstelling van Jazz Coleman,Geordie en Youth aantreed.De plaat bevat weer alle kenmerken van hun typische sound,met deze keer als andere accenten de iets toegenomen dansbaarheid en de fraaie oosterse invloeden die toch wel een duidelijke meerwaarde vormen.Verder vind ik de zang van Jazz zowel erg goed als creatief,met als leuke bijkomstigheid dat de vocalen van de eerste twee nummers werden opgenomen in de koningskamer van de grote piramide van Gizeh (Cheops) en heeft Youth Pandemonium fantastisch geproduceerd.Mede door de titel klonk het album voor mij ook meteen als een treffende soundtrack voor de huidige toestand in de wereld met daarvoor als prijsnummer het uitstekende Exorcism,dat door al die kuchende mensen op de achtergrond ineens wel erg actueel klonk.
Andere hoogtepunten zijn het fraaie,ingetogen Jana,het met veel Arabische invloeden gevulde Communion,het meeslepende Labyrinth,Millenium dat door het prachtige refrein veel hitgevoeligheid aan de dag legt en natuurlijk het machtige titelnummer.
Pandemonium is derhalve een zowel schitterend als veelzijdig album,dat ondanks zijn leeftijd van 26 jaar geen moment gedateerd klinkt,juist totaal het tegenovergestelde zou ik zeggen.
Math dha-rìribh (ممتاز).

avatar van Castle
4,0
Wellicht actueler dan ooit

avatar van starsailor
4,0
Castle schreef:
Wellicht actueler dan ooit


wat dacht je van deze:
Killing Joke - I Am The Virus (Lyric Video) - YouTube

avatar van Castle
4,0


Ja meer dan absoluut.
Ook sterk nummer van sterk album

avatar van lennon
Op 11 december wordt de plaat heruitgegeven op 2lp zwart en gekleurd vinyl!

c-moon schreef:
Ja hoor. Je hoort hier een Killing Joke, opnieuw in de originele bezetting (dus inclusief Youth) en in optima forma. Met de power die we kennen van hun eerste platen "Killing Joke", "What's This For...", alhoewel ze nooit "echt weg" geweest zijn, en bijvoorbeeld met "Extremities, Dirt and Various Repressed Emotions" ook een stevige plaat afleverden, werd dit door velen beschouwd als een "come back".

Come-back of niet ze bewezen in elk geval dat ze ook anno 1994 nog superrelevant waren, en eisten hun plaats in het grote rockboek weer op. Volgens mij op geslaagde wijze. We hadden net nog de discussie gehad over Nirvana's "Come As You Are" dat deels zou zijn afgekeken van Killing Jokes "Darkness Before The Dawn" ...

Het album klinkt helemaal niet gedateerd, het klinkt heel up-to-date in '94, en toch ook Killing Joke, toch een van de meest ondergewaardeerde groepen mijns inziens... nochthans hun invloed op zovele groepen is onmiskenbaar...

De muziek op het album sloot ook perfect aan bij de hevige gitaarmuziek die dan furore maakt. Muzikaal kan je het album misschien nog best vergelijken met Faith No More's "Angel Dust", maar dan eigenlijk een weinig beter

Met "Pandemonium" leverden ze ook een heel sterke single af.

De plaat op zijn hardst is Pandeominium, Exorcism, opgenomen in een Koningskamer van de 'Grote Pyramide' (Caïro), en klinkt zoals de titel suggereren kan: bezwerend en angstaanjagend. Dan is er Millenium en Communion, al even bezwerend, en iets weghebbend van een zwarte mis...
Het razende Whiteout....

Er is dan ook nog de tweede single uit het album, Jana dat het droeve verhaal vertelt van een meisje dat positief getest werd op aids. Misschien de enige echt popsong op het album...

Het nummer Black Moon combineert de majestuezue galm zoals we die kennen uit de jaren '80 met een prachtige melodie, met een koortje zelfs met de ondersteuning van synthesizertapijten en scheurende gitaren...

Na "Pandemonium" volgde niet veel later "Democracy", dat op het zelfde elan verder ging, en met "Killing Joke" uit 2003 deelden ze nog zwaardere mokerslagen uit, ze waren toen dan ook ongeloofelijk boos op Mijnheer Bush en mijnheer Blair. Maar dat is een andere verhaal..

In de jaren '80, zou je gedahct hebben na een album als "Outside The Gate", met veel synths en ingetogen songs, dat de heren een zachtere richting zouden inslaan, maar neen. Sinds "Extremities.." gingen ze opnieuw een veel alternatievere en harde cours varen.

Enige wat ik altijd irriterend heb gevonden, is platen zoals "Pandemonium" te moeten vinden in de platenbakken "Metal". Maar dit is geen metal, dit is Killing Joke

Ooit al een live-optreden van KJ meegemaakt? Zeker doen. Je krijgt een soort zwarte mis met opperpriester Jaz Coleman en een unieke concertervaring. Zie wel dat je niet omgetoverd wordt in iets heel ergs akeligs..
goed uitgelegd zeg! Superband.

4,0
Inmiddels alweer ff uit op vinyl, blauw gekleurd, als 2lp. De cd staat hier al sedert release, was destijds te London, dus kijk je sws bij Tower Records en mee die hap. Nu ben ik qua deze vand redelijk bevooroordeeld, heel eerlijk. Een echt slechte plaat ken ik niet, een wat mindere of course wel, bijv. Outside the Gate. Maar deze boven verwachting ouderwets goed met een titeltrack destijds als single. Waan track dus. Destijds en nu. En 4ever ja. Stevige plaat was en is het met beklijvende songs die je, mij zeker, nog verder het KJ universum in zuigen. Een plek waar ik maar al te graag bivakkeer ja. Volg de band sedert den beginne en nog steeds wordt elke release blindelings aangeschaft. De muziek knalt en pompt en zuigt met oppermrester Coleman in grote vorm. De plaat werd destijds als comeback bestempelt, ofschoon ze voor mij never weg waren, hoogstens wat minder waren. Deze staat natuurlijk geregeld op en bij voorkeur op een redelijk volume dan wel. Want dat hoort met zo'n album. Kortom dijk van een plaat met voor mij ☆☆☆☆ dus.

avatar van starsailor
4,0
Tramps like us schreef:
De plaat werd destijds als comeback bestempelt, ofschoon ze voor mij never weg waren, hoogstens wat minder waren.

Voor een buitenstaander lijkt dat wellicht zo, maar ze waren wel degelijk 'weg'. Ten tijde van Outside The Gate lag de band al op zijn gat. Spanningen binnen de band kwamen naar boven tijdens de pre-productie. Drummer Paul Ferguson werd aan het begin van de sessies ontslagen en vervangen door een studiomuzikant, terwijl bassist Paul Raven deelnam aan de opname, maar uiteindelijk vroeg om zijn naam van de aftiteling te halen wegens grote onenigheid over artistieke inhoud. De plaat wordt dan ook vaak bestempeld als een solo album van Jaz Coleman. Daarna volgende de projectband The Damage Manual met Geordie Walker en brak er 2 jaar doffe financiële ellende uit voor de bandleden door conflicten met de platenmaatschappij EG Records. De echte comeback was het album Extremities waar overigens enkel Jaz en Geordie als originals in zaten maar waar de woede van de afgelopen 2 jaar van afdroop. Als men Pandemonium als echte comeback plaat beschouwt dan snap ik dat overigens wel. Hier sloot originele bassist Youth weer aan bij de band en maakte dit een van de best gewaardeerde albums van de band.

Gast
geplaatst: vandaag om 22:39 uur

geplaatst: vandaag om 22:39 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.