Ongeveer drie jaar later vind ik 'm al heel wat minder eerlijk gezegd. Dat geklap op verschillende liedjes vind ik nogal irritant af en toe.
Maar daar stopt de ergernis wel. Eigenlijk is dit de eerste release die ik heb meegemaakt als een Cooperfan, en daarom is hij wel speciaal
. Ik kijk al uit naar zijn volgende, die (als het goed gaat) normaal tegen oktober dit jaar uit moet zijn.
Hij heeft er toch weer drie jaar mee gewacht! Maar het beloofd een goeie te worden. Hij heeft Ezrin er terug bijgenomen én het wordt een sequel op Welcome to My Nightmare. Wat wil een mens nog meer? Ook de gitaristen van toen spelen terug mee. Dick Wagner en Steve Hunter zijn weer van de partij.
Het schijnt dat hij ook een liedje heeft opgenomen met een van de orignele bandleden. Ik weet dat ik het ergens heb gelezen, maar ik kan het nergens meer vinden. Ach, we zien het wel
.
En zeker een vooruitgang t.o.v. zijn laatste 3 albums vind ik.
Dat valt nog te bediscussiëren, vielip! Ik vind ze eigenlijk allemaal een stuk beter zelfs...
Het is gewoon te licht en te 'clean' voor mij. Of zoals musicboy zegt, er is geen 'dreiging'. En de verschillende trailers voor dit album voorspelden toen iets helemaal anders! En met de single Vengeance Is Mine, waren de verwachtingen sowieso hoog gespannen.