J.J. Cale - Troubadour (1976)

Welkom op Musicmeter. JJ Cale verveelt, zelfs na tientallen jaren nooit.

Geen kroeg bestaansrecht zonder Cale

Kom net uit ene obscure buurtkroeg waar ik al in jaren niet geweest ben en waar hetzelfde meubilair nog steeds aan de bar hing, moest meteen aan deze plaat denken, die ik acuut heb opgezet bij thuiskomst

5 uiteraard

gistrn nog eens na een nachtje stappen met de koptelefoon op en oogjes toe beluisterd en JJ Cale blijft het toch doen! heerlijke melodietjes, Juist die gitaar altijd achter de beat, prachtige zanglijnen! of ie nu veel hetzelfde klinkt kan ik niet zeggen want buiten deze heb ik enkel To Tulsa and back nog van Mr. Cale en laat ik dat nu ook een schitterende schijf vinden.

Relaxen, woestijn, laidback, veranda, zomer, koel drankje, schommelstoel is het eerste wat bij me opkomt, zodra je een plaat van J.J. Cale opzet.
Altijd hetzelfde, maar toch net iedere keer even iets anders.
De meester op de vierkante millimeter, die vele andere gitaristen heeft beinvloed.
Altijd gezongen of gesproken met die licht nasale fluisterstem.

Dit is een van de bekendere platen van J.J., omdat hier Cocaine op staat (bekender geworden door Eric Clapton) en de plaat destijds best wat media-aandacht kreeg.
Wat natuurlijk ook meehielp is dat:
Betreffende dame was hier met een fietspomp een autoband aan het oppompen, met inderdaad de noodzakelijke bewegingen hiervoor.

Het is een van de betere nummers van deze plaat, samen met het weergaloze Travellin' Light (het enige nummer waarvan je schommelstoel echt op snelheid komt), het bekende Cocaine, Ride Me High, I'm A Gypsy Man en You Got Something.
Ook een paar jazzy nummers hier zoals het afsluitende You Got Me On So Bad.
Inzakkers (what's in a name) staan er niet op.

4 sterren voor deze lekkere relaxer.
Op vinyl.

RIP JJ.
Afscheid van de meester.
JJ's muziek blijft onsterfelijk.

Heerlijk relaxte, niets aan de hand muziek.

Wederom een lekker laidback album van de meester zelf. ”Troubadour” is wat dat betreft in lijn met eerdere albums van J.J. Cale. Wel is het tempo op een aantal liedjes wel wat hoger dan ik gewend ben. Helemaal niet erg overigens, want daarmee is ”Troubadour” een mooie mix tussen heerlijke lome voortkabbelende liedjes en wat snellere uptempo liedjes. Persoonlijk houd ik meer van die trage loomheid van Cale, maar dit is allerminst een straf om naar te luisteren. Het gitaarspel van Cale is briljant in al zijn eenvoud. Ogenschijnlijk simpel, maar speel het maar eens na. Zijn spel is sfeerbepalend voor al zijn liedjes en dat is knap. Het bevat een bepaalde losheid die heel aanstekelijk is. ”Cocaine” is een liedje dat vooral door Clapton bij het grote publiek is gebracht. Hoe goed Clapton het ook speelt, het origineel van Cale blijft voor mij de betere uitvoering. Daarnaast vind ik tevens de broeierige afsluiter ”You Got Me on So Bad” een hoogtepunt. Vooral de dynamiek tussen het gitaarspel en de piano vind ik prachtig. Tot nu toe blijft Cale’s album ”Naturally” mijn favoriet van de beste man, maar ”Troubadour” is een bijzonder prettige luisteralbum, net als Cale’s meeste albums overigens. ”Troubadour” misstaat daarom geen moment in het oeuvre van J.J. Cale.

Ook volgens mij blijken E.C. en M. Knopfler nogal eens inspiratie uit J.J. 's werk te hebben gehaald.
Luister bv maar eens naar Dire Strait 's - Six Blade Knife of Clapton 's - I Can 't Hold Out.
Troubadour en Naturally zijn overigens mijn favoriete Cale-albums.

To Tulsa and Back staat op gelijke hoogte bij mij! Heerlijke schijf

Die lp heb ik niet, maar ben ooit begonnen bij Really (er moet er nog 1 zijn welke niet in die 7 stuks voorkomt) en Okie waarvan ik Cajun Moon bv een fijn nummer vind.
Op cd heb ik alleen Classic J.J. Cale waarop wat prettige werkjes staan welke ik nog te kort kwam.
Op jouw advies zal ik To Tulsa and Back dan ook maar eens even beluisteren Ernie.
Bedankt voor de tip!

Ik had vroeger dit album op vinyl in huis. Draaide het indertijd wel eens maar was meer gecharmeerd van andere soorten muziek die toen in de mode waren (einde jaren '70 en de jaren '80). Na het lezen van de voorgaande positieve posts bedacht ik me dat het toch wel weer eens goed zou zijn om dit album opnieuw te kopen maar dan op CD. In Engeland besteld voor een paar pond (daar zijn dit soort albums vaak toch echt een stukje goedkoper te krijgen) en nu in de lade van de CD-speler.
Misschien omdat ikzelf intussen wat ouder ben of wellicht door de sfeer van herkenning constateer ik dat dit toch wel een lekker album is. Cocaine blijft natuurlijk staan als een huis maar ook de rest klinkt prima. Mede-MuMers bedankt voor het onder de aandacht brengen.

waardering verlaagd. Na een paar keer draaien wordt het wel heel erg saai....

Het debuutalbum (Naturally) vind ik heel sterk, maar bij de drie opvolgers (Really/Okie/Troubadour) kan ik me niet vinden in de enorme waarderingen. De stem vind ik matig, de nummers niet zo speciaal.

Net als bij de twee voorgangers ervaar ik hetzelfde: matige stem, mooie gitaar, rustgevend, geen zwakke nummers, nauwelijks ook uitschieters.
3 sterren

Ride me High en Cocaïne gaan niet akkoord

Cherry ook niet denk ik

'Cocaine' is inderdaad wel een uitschieter.

Fijne, relaxte plaat. Cale heeft een aangename stem en is gewoon een goede liedjesschrijver.
Ik ken niet veel van hem, maar toen ik deze plaat zag staan, wist ik: deze moet ik wel hebben. Ik had deze uit herinnering en weleens luisteren via streaming al een score gegeven, maar die klopt. Nu heb ik twee platen van hem in de kast, en wie weet worden dat er meer.

Heerlijk. Heeft hier en daar een lekker freaky (muzikaal) randje ook. Bijna een 9...

Dit album is beter dan haar voorgangers, tracks zijn ook wat langer dan op de voorgaande albums, het is minimalism blues wat we van JJ Cale gewend zijn. Wat mij betreft zijn beste 70s album.

Ik luister de Top 2000 van 2023 terug van #2000 naar #1, maar ik beluister het hele album waar het nummer vandaan komt.

Album nummer: #19
Getriggerd door: #1982 (Cocaine)
Andere Top 2000 nummers op dit album: geen
Nummers toegevoegd aan persoonlijke playlist: geen

Niet helemaal mijn ding al is het allemaal wel aardig. Ik heb er helaas verder geen warme gevoelens bij. Ook het nummer Cocaine vind ik niet zo leuk (cover versies zijn beter).

Zo afgaande op je berichten, ben je vooral platen aan het luisteren die je niet goed vindt. Weet je zeker dat je dit wilt?

Ik vind een 2* overigens erg laag voor 'best wel aardig', maar goed, dat moet je allemaal zelf weten.
Prettige ontdekkingstocht nog verder door je lijst van 2000 liedjes.

Weer zo'n album dat ik als mannetje van nog geen 20 al op LP had. Later ook de CD weer gekocht, samen met Really en Naturally.
Troubadour is, meer dan 40 jaar na de eerste aanschaf, nog steeds zeer de moeite van het beluisteren waard.
Ik verdubbel de score van luukve

Ook weer zo'n fantastische hoes. Die gitaarwolken zijn echt leuk.

De muziek klinkt ook als gitaarwolken. Cherry komt net voorbij en ik waan me op een wolk met een koud pilske in de hand.