J.J. Cale - Troubadour (1976)

wauw! heb ik de eer om het eerste berichtje te schrijven bij dit prachtige album? Het zonnetje begint direct te schijnen als je deze plaat opzet. Heerlijk...

Prachtig album in de bekende stijl van Cale. Het rare is dat alles hetzelfde klinkt en toch geen moment gaat vervelen. Ietsjes steviger werk dit keer maar nog steeds voor elke gelegenheid te gebruiken. Een goede drive over het hele album. Een vrachttrein die maar door dendert door het amerikaanse landschap met als beginpunt Hey Baby waarbij de trein langzaam op gang komt. Als tussen station, Super Blue en we dienen allen uit te stappen bij het eindpunt You Got Me on So Bad. Ongekende vergezichten vanuit de trein Travelin' Light, Ride Me High, en I'm a Gypsy Man als de trein vol onder stoom ligt. Bij Cherry dromerig uit het raam van de trein kijken en met weemoed en verlangen aan je geliefde denken die nog ergens in New orleans verblijft.
Kortom een heerlijk album een aanrader.

Heerlijke uptempo nummers met de authentieke sound van Johns rauwe gelispel.
Ik hoop dat men ooit de moeite neemt de teksten bij de CD te stoppen.
Wil je meezingen en dan moet je improviseren!

Wederom heeft Dire Straits ook te lang naar deze hoes gekeken (brothers in arms)

eerste plaat van cale die ik hoorde

goeie inkomer, meer meer!

daarna 5 gekocht, net zo goed, genieten

naturallly, iets minder, okie, zelfde

toen had ik het gezien met cale

iets gemist daardoor?

werkelijk weer een top plaat van J.J. Cale. nou ja wéér, het is pas zijn vierde album.
vooral You Got Me on So Bad, het laatste nummer op dit album is echt top!
5*

OK Plaat maar inmiddels wel weer via www.mailmydisk.com van de hand gedaan.

Hey Baby, Hold on en Cocaine zijn mijn favorieten, op een overigens smetloos prima rootsy album, lekker laidback zoals we dat van Jean Jacques gewoon zijn!

****

Moet je hier toch even verbeteren. Jean Jacques is niet zijn naam, gewoon John. Niet dat het verder uitmaakt

Heb deze vandaag op LP aangeschaft, maar vind toch dat Naturally de allerbeste is van J.J. Cale.

vogens mij is het maar net met welke je eerst in aanraking komt

ik leerde cale kennen met deze maar vond 5 daarna ook steengoed

deze blijft wel mijn favoriet

Nu ik deze plaat ken kan ik me mijn collectie(tje) niet meer voorstellen zonder, dit is gewoon erg mooie muziek....

snachts, half 3, na de kroeg

you got me on so bad

kanniet beter

Nee, je hebt de beste albums van deze fantastische artiest in huis.

inderdaad, of een paar uurtjes later zelfs
de hele plaat gewoon trouwens...

het is alsof de man zelf na een avondje uit de gitaar opnam en even op zijn dooie gemak die songs met zijn 'maten' opnam..

Altijd lekker JJ.Cale.Toverwoord Relax en heerlijk meewiegen op de pure broeierige klanken van een man die mensen als Mark Knopler en zelfs Eric Clapton gigantisch beinvloedt heeft.
En wat maakt het uit dat de albums doorgaans wat op elkaar lijken.Geen nieuws goed nieuws,misschien onder dat motto.

Lekkere plaat voor een relaxte zomeravond
Alleen al vanwege het geweldige lickje van Travelin' Light de moeite waard om te kopen.

Vorig jaar kreeg ik van de goedheilig man een stapel met Lp's.
Een hoop troep zat er bij, maar deze ook en sprak mij meteen aan.
Het album begint al relaxed met een trompetje en de begeleidings gitaar speelt heel erg ''chill riedeltje''. Muziekaal zit het allemaal erg goed in elkaar en ik kom net tot de ontdekking dat ik deze plaat al te lang niet heb gedraaid.

De echte Uitschieters vind ik toch echt wel Cocaine, en het laatste meest blues nummer You Got Me On So Bad. Naja kan je het wel echte uitschieters noemen? Ik bedoel de hele plaat is eigenlijk van constant hoog niveau.

Iemand zei ooit tegen me dit is Blues met een dikke joint, en zo is het maar net.

Een klassieker die iedere liefhebber van wat laidback gitaarmuziek van JJ in huis zou mogen hebben, toch?

Zekers Vader ! En ook de plaat van JJ met de meeste jazz invloeden waardoor het een wat meer gevarieërde luisterervaring is dan z'n 3 voorgangers. Vooral Lloyd Green's pedal-steel solo op Super Blue is om te watertanden en bovendien een school voorbeeld van het jazzy gebruik van dat instrument wat toch in 99.9% van de gevallen met country geassocieerd wordt .......

in de jaren zeventig produceerde Levi's een commercial waarbij de begeleiding bestond uit "The woman that got away". Het dansende achterwerk van de dame heeft geweldige indruk gemaakt omdat ik het nog weet. Tien jaar later werd het genoemde merk supermega omdat zij datgene nogmaals herhaalde van tien jaar daarvoor, maar nu gebeurde dat in een tijdperk dat veel muziek werd gerecycled door de komst van de cd. Op mij maakte dat minder indruk dan tien jaar daarvoor, om de voornoemde reden. Sam Cooke kwam op deze manier met "wonderful world" weer volop in het nieuws.

Echt een heerlijk album die ik op Vinyl heb gekocht. Het geluid klinkt er nog zo veel beter op. Het is allemaal niet te diep gaand, maar eens in de zoveel tijd is dit echt heerlijk.

I'm a Gypsy Man is sterk geïnspireerd op Van Morrison's Gloria, niet?

huh?

verklaar u nader

De ritmesectie (bas bij Van Morrison, gitaar (?) bij J.J. Cale) is min of meer identiek. Eventueel iets trager bij J.J. Cale, maar voor de rest toch wel behoorlijk goed op elkaar gelijkend.

Beluister maar eens:
I'm a Gypsy Man
Gloria

Eén van mijn eerste cd's. Draai hem niet zo vaak maar het is toch wel een goed album. Ga hem toch maar vaker beluisteren.

Wat een schande dat deze CD (LP) hoger staat dan zijn voorganger OKI. Misschien doordat iedereen COCAINE. Echt mensen OKI en zijn debuut Naturally zijn veeeeeeel beter!!!!

OKIE natuurlijk typefoutje

tis maar net waarmee je cale leerde kennen

zijn muziek is zon beetje immer van hetzelfde niveau geweest

ik leerde cale kennen met deze, en deze heeft voor mij dan ook meerwaarde, hoe goed die anderen (ik mis 5 in je rijtje) ook zijn

Naturally was het 1ste album dat ik van Cale in huis haalde, daarna nog een vijftal lp's ergens opgeduikeld. Cale is weinig te betrappen op miskleunen en inconsistentie. Innovatie mag dan niet zijn ding zijn, maar dat ding dat ie doet doet ie verdomd goed.

Dit is mijn eerste bericht op MM. Ik kies hiervoor omdat Troubadour één van mijn absoluut favoriete albums is. De sound van JJ is helemaal mijn ding. Zo bluesy én meeslepend. Zo tijdloos.Het geeft mij altijd een goed gevoel. JJ Cale heeft vele goeie LP's /CD's gemaakt. Dit vind ik de beste. 'Traveling light' en 'you got something' zijn mijn toptracks van dit album.