George Michael - Older (1996)

echt prachtig album.
mijn nummer 1!

3,5 * had ik gestemd? Nah............deze is toch wel superchill eigenlijk..........4* Echt een prachtig en warmaandoend album (cd)

Een lekker rustige goed album . En een hele mooie cover .

Zijn absolute kraker tot dusver. Het zelvde verhaal als zijn vorige cd. De klasse spat er vanaf. Mijn moeder van 75 vroeg me een maand geleden nog waarom heb ik daar geen muziek van? Nou ma bij deze hier heb je hem ha. Deze zanger weet me nu al jaren te overtuigen met goede sterke nummers. Er lijkt geen einde te komen aan zijn vakmanschap. Alleen jammer dat hij maar mondjemaat cd's uitbrengt 5 pingels. Mede dat het geluid ook zo super is

Ook ik vind hem een groot artiest.
Live brengt hij zo veel.
Een enorm goede stem heeft George.

Vrij veel pareltjes op dit album.

Older en You Have Been Loved en Free springen er voor mij uit.
Vooral Older is van wereldklasse.
Staat zeker in mijn singles top 20 ever.

Mee eens, een groot artiest met een geweldige stem. Jesus to a Child vind ik een wereldnummer, ontzettend sfeervol. Ik heb dit album weleens gehoord, maar er staat me weinig meer van bij. Ik ga hem weer eens luisteren.

Deze noot lukte me nooit echt te kraken, maar nu is de tang erdoor. En is het alsof ik nu iets begrijp wat ik toen niet kon snappen. Deze plaat vergt veel luisterervaring, schuw de reis van kast naar set niet. Het is zo'n beloning om met je schep eindelijk op de schatkist terecht te komen.

De plaat hangt tussen een bepaalde rust, een bepaalde broeierigheid en een lichte melancholie in. het is ook echt een album, er is een sfeer en ervaring in de groeven mee gesneden.
grote verassing was, "move on" Dat ineens als een verloren licht liedje opdook tussen de grotere broertjes op de plaat.
Fastlove bewijst voor mij, hoe subtiel George electronische elementen toevoegt in zijn composities, zonder gekunsteldheid, of een elderse oorsprong te verraden. het klinkt fris en origineel, en bovenal ontzettend beheerst.

Een laatste detail dat ik wil opmerken is het einde van "spinning The wheel", het oplichten van een sigaret na drie zuivere klikken van een gasaanstekertje, het is geen gimmick, of een overbodige toevoeging. het is een prachige oplossing om van spinning the wheel dat als een minaar s'avonds over de lakens kruipt, over te gaan naar George die ineens in de namiddig zichzelf reflecteert in een stoel in de zon tijdens "it doesn't really matter".
Deze rare verbeeldingen enkel ter illustratie van de muziek!

Ik zit hem nu al weet niet hoe lang te zoeken op LP, liefst een near mint of beter, en 100 euro wil ik er graag voor neertellen mits hij dan ook in prachtige staat is. Wie me hier aan kan helpen of tippen heeft mijn dank en een een kniebuiging tegoed!

Toch wel een goed album.
Was toen ik hem kocht redelijk teleurgesteld in dit album.

Na een aantal luisterbeurten wordt hij toch steeds beter.

Vooral "You have been loved" is wonderschoon.

Magnum Opus , meesterwerk

Jongens, wat is dit goed. Relaxed, laid-back, mellow of hoe je het wilt noemen. Dit album heeft het allemaal. Heerlijke lange intro´s en uittro´s. Vooral de trompetsolo´s zijn fantastisch. Heerlijke trage tempo´s bij de meeste songs. Aan dit album klopt alles: muziek, stem, teksten, tempo. Prachtige opname. De stem van Michael ´blends´ fantastisch met de instrumenten. Van Jesus to a child, Older en You have been loved krijg je kippenvel. Dikke 4,5 (was 4).

Ik durf dit album haast easy-listning the noemen, productioneel en geluidskwalitatief van zeer hoog nivo. Wanneer ik mijn high-end set eens wil laten horen aan iemand, dan meestal met een track van dit album.

Mooie plaat van George Michael.Vroeger moest ik er niks van weten ,maar ik ben dit in de loop van de jaren wel gaan waarderen.Prima liedjes en uiterst verzorgd in de instrumentatie en vocalen.Ik snap dat mensen zeggen dat dit glad aan kan doen ,maar het is gewoon erg goed gedaan.Zo zie je maar dat je nooit iets bij voorbaat moet afschrijven. 4 sterren

Dit is mijn favoriete album aller tijden. Pure kippevel krijg ik van dit album. Stuk voor stuk pareltjes doen je haast vergeten dat dit album gemaakt is in een zeer donkere periode voor George. Het staat hier bijna wekelijks aan. Prachtig!

Kwaliteitsmuziek van Wereldklasse. De man heeft zo een geweldig timbre in zijn stem, waarmee hij dit briljante album vult van begin tot eind. Composities die de perfectie raken en een breed spectrum aan emoties oproepen bij de luisteraar. Komt bij dat Michael de liedjes van de eerste tot laatste noten en tekst zoals altijd zelf heeft gedaan. Ikke doen zegt George. Dikke hulde zegt de luisteraar.

In de video Fastlove is heel even een koptelefoon te zien van het merk FONY.

De toon van LWP werd hier verder doorgezet wat resulteerde in, zoals eerder opgemerkt zijn magnum opus. Na zijn puberale tijd (Wham!) en zijn tijfelperiode (Faith en LWP) maakte de wereld kennis met de volwassen versie van George. En wat voor versie was dat. Het begon a direct goed toen met de eerste single Jesus To A Child waarin eigenlijk de toon voor de rest van het album werd gezet. Ik weet nog dat ik de single de eerte keer hoorde en dacht, dit gaat em worden let op. En dat werd het ook. Van het eerste nummer tot het laatste nummer van extreem hoge kwaliteit, schitterende productie en opname. Het duurde even, maar alles leek dan ook te kloppen. Als ik nu terugkijk naar Faith en het pornografische geflirt, drang tot opvallen en provocerejn en de poppy nummers weghaal en nummers en nummers als Father Figure naar de voorgrond haal en hetzefde doe met nummers van LWP als Cowboys & Angels en Praying For Time (om er een aantal te noemen) dan kom je ergens uit bij Older. Het is alleen zo jammer dat het bij een album bleef. Het cover album erna was toch niet helemaal mijn ding, en zijn laatste album Patience, ook niet. Dat wil zeggen als we de twee uitstekende verzamels niet meetellen. L&G geeft ook een hele mooi doorsnede van George z'n solowerk.

Ik vind Older toch vooral veel saaier dan zijn vorige 2 albums. De nummers zijn nogal uitgesponnen, terwijl dat volgens mij helemaal niet nodig is. Voor mij begint hier de teruggang in kwaliteit, die doorzette op Patience.

En dan te bedenken dat bijna alle instrumenten op dit schitterende album door George zijn ingespeeld.

Nou, bijna alle? Bas, toetsen en wat drums (of geprogrammeerde drums) dat is wel een leuk aantal, maar wat minder dan alle

Wel een feitje wat vele GM critci niet weten, omdat vaak wordt aangenomen dat de man alleen maar kan zingen, en meer niet.

Heerlijk plaatje.

De slick George, kinky George, uplifting George en de melancholische snikkende George.

Hier vind je het allemaal.

Enige minpuntje wat ik bij deze man steeds weer kan bedenken is dat hij zo weinig heeft uitgebracht uiteindelijk. Dit album uit '96 zelfs zijn een na laatste volwaardige studio release.

Dat blijft jammer. Waarom gaat ie niet eens wat doen.

Zo, vandaag verhoogd tot het maximum aantal punten..

Wat een mooi album is dit zeg!!!

Vandaag weer eens gedraaid en het blijft een topalbum, dat ook geweldig geproduceerd is (erg 'warm' -> ja kom maar op met die grapjes ;p ).

Mijn gevoel is in 6,5 jaar niet veranderd, want ik blijf de genoemde nummers nog steeds de uitschieters van het album vinden. En ik durf ook te stellen dat als het zwakke 'It Doesn't Really Matter' was vervangen door 'You Know That I Want To' het misschien wel eens de volle mep had kunnen zijn.

Maar ondanks dat helaas alweer bijna 20 jaar geleden dat de man zo'n topper heeft afgeleverd. En of het er nog ooit van gaat komen ... ik duim ervoor.

In mijn ogen zijn beste album. Vrij rustig maar de nummers zitten zodanig in elkaar dat ik er geen enkele moeite mee heb om de schijf in zijn geheel te beluisteren. Fastlove blijft een klassieker, Jesus to a Child, tegen het kitscherige aan maar het luistert lekker weg. Star People swingt lekker. Move on; George waagt zich aan Jazz en dat gaat hem goed af. Wellicht voor veel mensen een tegenvaller als je het album afzet tegen Faith en zijn opvolger. George maakt de songs op deze plaat echter geheel eigen. Op een zomerse namiddag kan ik dit prima hebben. Jammer dat de beste man niet zo productief is, met zo'n stem en zoveel kwaliteit had ik graag meer George in huis willen hebben. Het gebodene biedt echter al genoeg luisterplezier.

Jesus To A Child
Voor mij ...mooiste song van George Michael
R.I.P.

Het is bijna niet te geloven dat het twintig jaar oude Older al George Michaels voorlaatste plaat met alleen maar nieuw materiaal was. George is helaas zo’n artiest die bij leven te weinig heeft uitgebracht. Iemand die te zuinig omsprong met zijn grote talent, hiertoe gedreven door een paar inhalige, respectloze muziekindustriefiguren te veel. Misschien daarom dat hij vooral geroemd wordt als hitparade-held en 7” single-grootmacht, terwijl hij ook op albumgebied zijn mannetje wist te staan. Na 80s pop-blockbuster Faith en celebrity freakout-plaat Listen Without Prejudice Vol. 1 kwam in 1996 met Older de berusting. Het is mijn favoriete plaat van deze man, de ontdekking meer dan waard. George Michael, You Have Been Loved.

Older kwam zes jaar na voorganger Listen Without Prejudice. In die tijd had George het druk met hits scoren aan de zijde van Elton John en Queen, terwijl ook een proces met zijn platenlabel Epic lang aansleepte. Maar bovenal spendeerde hij de vroege jaren ’90 aan verliefd worden op de Braziliaan Anselmo Feleppa en vervolgens, na slechts twee jaar samen, aan het verslagen en alleen achterblijven nadat Feleppa aan AIDS bezweek. George kreeg te maken met een levensgroot writer’s block dat bijna twee jaar aansleepte.

Jesus To A Child was de eerste song die hij op papier wist te krijgen na deze donkere periode, en opent ook de plaat. het nummer laat horen dat George naast ‘older’ ook ‘sadder and wiser’ is geworden. Bovendien is hij de kunst van het weglaten hier voor het eerst volledig meester. Older is melancholisch, jazzy, low key en subtiel, maar dankzij Georges oog voor detail en gouden keeltje wordt het zelden saai. Net wanneer Jesus To A Child wat dreigt in te dutten, brengt een Spaanse gitaar de zwoelste zomeravond naar boven in de song. Spinning The Wheel is een rustig kabbelend beekje waar geen stroomversnellingen bestaan, maar dankzij het terugkerend motiefje blijft er een soort van spanning aanwezig in het nummer.

Zelfs uptempo songs als Fastlove en Star People bezitten geen greintje bombasme, iets wat bij veel van zijn eerdere ‘hop met die beentjes’-nummers niet het geval is. Het titelnummer en You Have Been Loved worden zelfs geheel gedragen door de prachtige stem van de beste man, die op dat vlak sowieso een gouden prestatie neerzet doorheen de plaat.

Older laat een George Michael horen die weer volledig de controle over zijn leven in handen heeft, misschien wel voor het eerst sinds zijn prille Wham-dagen. Een George die zelfverzekerd en beheerst zijn artistieke horizonten verbreedt.

Hij zal bij de toekomstige generaties misschien het meest gekend blijven om zijn suikerpopliedjes als Last Christmas en Wake Me Up Before You Go Go. Laten we hopen dat er in het publieke bewustzijn ook een plaats wordt vrijgehouden voor dit indrukwekkende coming of age-album.

(Dit bericht komt van mijn muziekblog The Irresistibles. Het is zeker niet de bedoeling dat al mijn blogposts op musicmeter terechtkomen, dus wie benieuwd is naar meer mag altijd de facebook-pagina liken. Bedankt!

Dat is mooi beschreven ArthurDZen ik kan me alleen maar aansluiten bij jouw schrijven.

Prachtig album. Voor mij ook zijn beste. En het geluid... zo enorm mooi. 20 jaar later nog steeds een van mijn best klinkende cd's.

Ben nog altijd op zoek naar een vinyl exemplaar, die was al duur, maar na zijn overlijden helemaal onbetaalbaar.

Hopelijk komt er snel een rerelease met mooie extra's en een vinyl exemplaar.

Wow ArthurDZ, spijker op de kop!

Inderdaad een mooi bericht van Arthur.

Het vreemde is dat zijn dood een grotere impact op mij heeft dan de dood van David Bowie. Terwijl Bowie toch heel wat langer mijn muzikale horizon verrijkt heeft. En met weet ik hoeveel klassiekers. Terwijl George wat mij betreft slechts 2 klassiekers gemaakt heeft. Plus daarbij vind ik zijn Wham periode nou niet bepaald geweldig te noemen. En ook zijn productiviteit heeft om welke reden dan ook behoorlijk nagelaten.
Maar goed het zij zo.

Zeker geen slecht album, maar na Spinning the Wheel wordt het mij allemaal wat te gezapig. Aan het eind leeft het album weer op. Ik vind wel dat je goed kan horen dat George gegroeid is als liedjessmid, maar het is allemaal net wat te zoet voor mij.

Toevallig keek ik gisteren op deze pagina en viel mijn oog op de opmerking van lennon dat ie de score voor deze tot maximaal had verhoogd. Vanmorgen was ik op een rommelmarkt en zag ik deze liggen en heb 'm mede daardoor doof gekocht. Valt niet tegen! Nog niet meteen overdonderend meesterwerk maar dat kan nog komen.

Bijzonder toch, hoe je je kan vergissen. Ik heb LWP destijds van een vriend overgekopieerd op een cassettebandje en vond het eigenlijk prachtig maar kon dat destijds niet rijmen met mijn aversie (met steeds harder terugwerkende kracht, ik was inmiddels 'serieuze muziekkenner' vond ik zelf ) voor Wham! en 'last christmas'. Hoe koppig kun je zijn? Naarmate de jaren vorderde zag ik toch wel in dat het gewoon een hele goeie cd was (en is) en nu dus deze ook in bezit. Ik las net vanalles op wikipedia en dat zet de persoon George Michael voor mij ook in een heel ander daglicht. Ik wist niks van het gedoe met Sony en hoe dat gegaan was met zijn 'coming out' enzo.

Terug naar de plaat: ik zet 'm nog een keer op. Klinkt goed. Score volgt.

Dit is een bijzonder intens album. Zijn prachtige soul stem biedt heel veel troost.

Misschien wel zijn beste album. Geen enkel slecht nummer.