The Band - Moondog Matinee (1973)

Prima cover album van the Band.Heerlijk in de auto van Delfzijl naar Urk (of beter Austin-El Paso) .Ain't got no home,Mystery train en het geweldige Promised land (het origineel van Chuck Berry moet ik ook eens gaan opzoeken) zijn de beste nummers.

Vroeger vond ik dit maar niks, met in de playlist teveel flauwe nummers (Ain’t got no home, The promised land, I’m ready) en in de uitvoeringen teveel vrijblijvendheid. Nú kan ik het méér waarderen: ik denk de liefde van deze mannen voor de nummers uit hun jeugd duidelijker te kunnen horen, Garth Hudson geeft met zijn magische keyboards de nummers zonder uitzondering een tintelende gloed mee, en Richard Manuel zingt weer als een engel (met name in mijn twee favorieten Holy cow en Share your love). Op z’n tijd is dit nog altijd een beetje melig, en de toonsoort van de zangmelodie van het slotnummer is nèt te hoog voor Danko, maar als geheel is dit best een amusante verzameling. De bonusnummers klinken voornamelijk onaf, maar de tekst van Going back to Memphis blijft geestig (inclusief pajama/mama-rijm), en het is fijn om de afsluiter na de live-versie van Before the flood nu ook vanuit de studio te horen, ook al mis ik de intensiteit op deze studio-versie een beetje.
        Na Moondog matinee kwamen er meer van dit soort cover-platen waarop mensen eer betoonden aan de muziek uit hun jeugd: Pin-ups van Bowie, Kicking against the pricks van Nick Cave enz. Was The Band –afgezien van Sha Na Na en andere retrobands– de eerste groep die zo’n plaat uitbracht?