Autechre - Garbage (1995)

De opener, Garbagemx36, is ook direct het sterktste nummer van deze EP vind ik. Hoewel het bijna uit twee keer hetzelfde stuk met dezelfde opbouw bestaat blijft het toch boeien. Er wordt echt de tijd genomen om het nummer op te bouwen, langzaam kruipen de melodieën erin en wordt er naar een climax gewerkt. Mooi, mooi.

De nummers 2 en 3 kabbelen mooi voort en zijn in eerste instantie een beetje onopvallend, maar vooral Bronchusevenmx24 is toch wel een erg sterke track. Vletrmx21 doet het goed als afsluiter, maar na deze zo vaak gehoord te hebben wordt ie toch wat saai. Er gebeurt voor mij net te weinig.

Toch verhoogd naar 4*, met name voor de nummers 1 en 3.

Wist u dat?
De getallen achter de track titels (die samen 100 vormen) geven het percentage weer dat het betreffende nummer 'inneemt' van de totale EP.

Garbagemx36 en Vletrmx21 zijn wat mij betreft ook de rijkste nummers hierop.

Garbagemx36 is sterk gelaagd en dit is mooi psychedelisch uitgewerkt. Diepe subbassen, hoge glitches en van alles daaromheen kronkelt door elkaar. Strakheid en vrijheid in gevecht met elkaar. Verdient voor de propere ervaring hard gedraaid te worden op een degelijk geluidssysteem. Er zitten bijvoorbeeld her en der stemgeluiden achter in de mix die je anders amper waar zult nemen. Sowieso, als ik iets als dit vaker luistert, en de basis verteerd, kan ik later fijn aandacht besteden aan het detail in de geluiden. De rafelige texturen en vervorming die overal heerlijk aanwezig is zie je op de kaft visueel uitgebeeld. Dit is voor een groot deel de kern van Autechre muziek sinds 1994/1995, de vervaging van meer reguliere geluiden en de vervorming van gewone melodieën, beats en composities.

Met PIOBmx19 dein ik heerlijk weg. PIOB mix 2 is een jaar later uitgekomen maar daar weet vrijwel niemand van, die is ook mooi.
Een soortgelijk verhaal is het met Bronchusevenmx24. Op Incunabula staat Bronchus 2. Verder ben ik nog Bronchus One tegengekomen op een various artists uitgave (deze eerste versie moet zo rond 1990 gemaakt zijn door ze). Op al deze Bronchus versies wordt met eenzelfde basis gedubt. Net als in de officiele clip van Basscadet kan ik me met deze Bronchus track(s) voorstellen dat ik me in een bloedbaan bevindt en daar in de diepte meesurft op bijvoorbeeld een bloedplaatje naar keuze. Lekker ver dub ik ook weg met de Bronchus track hier.

Dan komt de afsluiter en deze verdiend wel eens een uitgebreide beschrijving. VLetrmx21 is onder andere te vergelijken met sommig werk van Basinski en Troum. Deze zijn overigens later gekomen met hun releases, ook al waren ze beide al een tijd aan het werken met soortgelijke ideeën.
VLetrmx21 bevat kapotklinkende geëmotioneerde ambientgeluiden die mij echt vanuit het hart lijken te komen. De geluiden zijn geschikt voor zowel bewuste als onbewuste (droom)beluistering. Uit een apocalyptische leegte komt een echo op uit het donker. Langzaam maar zeker wordt een vorm zichtbaar. Een licht doemt op in deze donkere wereld waar je in bent beland. Wazen van dit licht schijnen door de ruimte. Mooi is het, heel mooi, maar ook absoluut eenzaam en dramatisch voelt het aan. Deze wereld waar je bent kan op veel plekken en tijden zijn. Er ontvouwt zich een vloeiend, krachtig minimalistisch stuk. Een stuk dat inmiddels een klassieker status heeft gekregen in Autechre´s ouvre, iets wat ook geldt voor Aphex Twin´s Rhubarb. Dit nummer klinkt net als Rhubarb heel echt, iets heel waars. De basis van de track is een golvende eenvoudige melodie met subtiele trillingen in de tonen. De trillende, rafelige, beweeglijke textuur is om van te smullen en dit geldt trouwens voor de meeste geluiden van de Tri Repetae plaat waar deze EP mee werd uitgegeven, bij de ++ versie althans. De subtiele rafelige kantjes zullen veel mensen niet gauw opvallen. Het vereist namelijk in de eerste plaats al veel rust en volle aandacht om hier bewust van te genieten. Voor de echt complete ervaring moet je dit nummer ook hard draaien over een degelijk iets. Zonder dat kan deze track ook fijn klinken, maar blijf je toch meer bij de mooie basis steken. Deze simpele basis heeft ook al kracht, het is niet voor niks een alom geliefd nummer. Veel emotie blijkt een stuk muziek te kunnen oproeren door alleen al de variatie met volume en timing. Alleen zit er nog veel meer rijkheid in verborgen die te ontdekken valt met meerdere luisterbeurten. Gelukkig is dit een uitstekende track om op repeat te zetten .