Ach, vergeleken bij Stockhausens
Stimmung is dit een makkie.
Ik heb het al vaker gezegd: ik zie Björk in de eerste plaats als kunstenares. En een goede kunstenaar staat niet stil en laat zijn/haar oren niet naar het publiek hangen. Het zijn wel vrij unieke ideeën die Björk hier tot album componeert. Toch vind ik ze niet altijd in dienst staan van het nummer. Sommige nummers zouden beter tot hun recht komen in arrangementen zoals die op
Post of
Vespertine te horen zijn.
Ik vind ook dat het album even op gang moet komen. Misschien ligt dat ook wel deels aan mij, dat ik even aan de opzet moet wennen. Verder zullen mensen die voorheen al moeite hadden met de stem van Björk nu waarschijnlijk helemaal afhaken.
Toch is het wel echt zo'n album dat prikkelt om intensief te beluisteren. Het geeft je er genoeg voor terug.