Heerlijke nummers *zwijmelt in gedachte weg*
Beginnend met Figurehead, heel lang in de top 5 van beste cure platen gestaan bij mij, vooral als hij zingt, 'and I look in the mirror for the first time in a year' en natuurlijk 'I will never be clean again
' Kippenvel van dit prachtige nummer.
Daarna overgaand op One Hundred years dat begint met een wat sneller ritme en natuurlijk de heerlijke tekst die begint met 'It doesn't matter if we all die' helemaal wegdromend in de teks en de heerlijke stem.
Daarna alweer een ietwat ontspannender nummer At Night, wat naar mijn smaak hier de beste versie van is die ooit is uitgegeven, weer nog steeds aan het wegdromen bij Smith's stem:) En hopen dat je iemand hebt die met je wegdroomd want met z'n tweeen genieten van deze heerlijke muziek is altijd beter dan alleen.
Daarna, het nummer Play for Today, dat is een nummer waar ik vol verwachting naar uitgekeken heb om het live te zien, hopelijk is 18 maart de dag:) heerlijk zoals het publiek mee doet terwijl het ongelooflijk is dat een toch wel vrij lastig nummer door iedereen herkend wordt en een aanstekelijk effect heeft. Prachtig nummer, goede tekst en mag voor mij op de repeat blijven staan.
Vervolgd met Apart, het nummer dat in mijn top 5 staat van allerbeste nummers ooit gehoord, het heeft een tijd geduurd voordat ik het nummer kon waarderen omdat ik eerst vond dat het te lang duurde voordat Robert Smith begon te zingen en het zo weinig onderzet werd door instrumenten maar toen ik de tekst las kreeg ik tranen in m'n ogen. 'But she justs drops her pearl-black eyes
And prays to hear him say
"I love you"
But he tells no more lies'
But he tells no more lies, kan het stuk prachtiger afsluiten :O voor mij, en dit was pas een gedeelte van de eerste alinea, het is een echte meezinger/meeneurier geworden voor mij waar ik uren naar kan luisteren liggend op m'n bed zonder in slaap te vallen, mensen die mij kennen weten dat het heel wat is voor een liedje.
Hier zou de plaat zowat moeten stoppen want het hoogste niveau is al gehaald maar The Cure gaat verder met een ietwat dromerig In You House wat door velen in het ene oor erin komt en het andere eruit gaat omdat ze nog aan het nadromen zijn van 'Apart' Een overgansnummer is het eigelijk.
Lovesong, tevens een prachtig nummer maar het mist iets, ik hoor de passie en het verlangen niet echt toen ze het speelde, het was meer pop geworden dan een romantisch nummer dat door een prachtige stem in je hoofd wordt gefluisterd.
Maar gelukkig pakt Catch wel weer het romantische op en laat iedereen weer smoorverliefd naar Robert staren. Een soms ietwat te liefdevol nummer als ik er niet in de stemming voor ben maar meestal waardeer ik dit prachtige nummer wel.
En dan alweer het derde smoorverliefde nummer op rij, A letter to Elise, staat in mijn persoonlijke top5 van The Cure platen, altijd kan ik dit nummer wel horen, een vrij veelzeggende tekst die er niet omheen draait en waar ik mezelf altijd wel in kan vinden.
Dressing up, voor het eerst dat ik dit nummer hoor, shame on me, een lekker nummer wat ook zeker op deze cd thuishoort, heerlijk echo'end en met een emotionele stem gezongen
Charlotte sometimes, altijd een soort 2e letter to Elise gevonden qua instrumentale begeleiding en de stem van Robert, niet negatief bedoeld maar het nummer mist iets waardoor het zich van andere zou onderscheiden:)
Het laatste nummer Close To Me hoor hier niet helemaal op thuis naar mijn doen, het nummer ontwaakt je uit de cure-trance die ze hebben opgebouwd alsof ze een glas water in je gezicht gooien en zeggen 'rij veilig naar huis' meestal is de cd na Charlotte Sometimes ook afgelopen voor mij, zonde.
Desondanks krijgt deze cd, m'n eerste cure cd die ik gekocht heb, een 4.5 van mij