Dit is het enige Boston album dat ik mis op cd.
Ik had het album wel al een keer eerder bij een streamingdienst beluisterd, maar daarna verder niet veel aandacht gegeven…. Tot vandaag en dan maar drie keer achter elkaar op de ear pods.
En ik moet zeggen het viel mij niet tegen, nadat ik al de reacties hierboven tot mij had genomen, was de nieuwsgierigheid goed gewekt. Dus vanmiddag op het atelier dit album wederom een kans gegeven.
Boston ken ik natuurlijk al vanaf hun prille begin in 1976 toen More Then A Feeling echt wekenlang door mijn hoofd speelde, nog steeds een van mijn favoriete rock nummers of all time, Ook het tweede album Don't Look Back kon ik zeer waarderen en kreeg uren airplay in huize Roxy6..
De albums die volgden vond ik wat schraal afsteken bij de eerste twee, maar desalniettemin zeer genietbaar.
Boston voor mij was vanaf dag 1 toch vooral het compositorisch talent van Tom Scholz in combinatie met de onovertroffen stem van Brad Delp, die ik op gelijke hoogte vind staan als Ian Gillan en Robert Plant in hun hoogtij dagen, dat wilde ik vast even kwijt..... Brad, die helaas al lang niet meer onder ons is, is hier op vijf van de tien nummers te horen. (Snif).
Dan nu dit moeilijk te vinden album, het is natuurlijk op en top Amerikaans, laat dat duidelijk zijn. Maar ik ben toch wel enthousiast geworden zeker nu het voor de derde keer mijn oren binnen dendert...
Ik moest echt wennen aan de andere stemmen en mis Brad Delp in iedere song die door een ander wordt gezongen. (Een van de redenen dat ik Queen in het post-Mercury tijdperk niet meer met andere zangers kan-wil horen). En ik vind het drumwerk hier ook duidelijk minder dan op eerdere albums.
De opener I Had a Good Time is Boston Old School, met lekkere gitaar riffs en een geweldig zingende Brad Delp, niets op aan te merken dit nummer, een dikke 10.
Stare Out Your Window track twee begint akoestisch, waarna al snel de elektrische gitaren het overnemen, het nummer wordt gezongen dor Fran Cosmo, een mij onbekende zanger. fraaie koorzang in het refrein (Scholz kan het nog steeds goede songs schrijven) een goede voldoende.
De titeltrack Corporate America is echt van grote klasse, die opent rete-geraffineerd, met een gedreven ritme en wordt gezongen door Delp en Cosmo. Hier ook het typische Boston gitaargeweld in het refrein. Dit nummer alleen is de aanschaf al waard van dit vet ondergewaardeerde album. Wat een song mensen! een triple 10!
Een nummer wat voor mij direct na More Then A Feeling als second best komt.
Alles klopt hier naar mijn idee en wat een enorme gitaar wall tegen het einde....
With You gezongen door een dame Kimberley Dahme, voor het eerst in mijn Boston geschiedenis dat ik een Scholz compositie zo vertolkt hoor worden, zeker niet slecht, Dahme beschikt over een prachtige stem die ze ook goed gebruikt, enkel de sound en sfeer verwacht ik hier niet maar eerder op een Shania Twain album, echter ook hiervoor een goede voldoende.
Someone Hier neemt Brad Delp het stokje -gelukkig want we luisteren hier tenslotte naar Boston- weer over. Het is weer Boston Grand Cru, mooie song, uptempo met rustige ballad momenten erin. Fraai refrein en wederom schitterende gitaarpartijen, een groeisong. dikke 9.
Turn It Off Wordt gezongen door Fran Cosmo, rustig begin tot de gitaren alle ruimte weer in nemen, hier hoor je goed wat een andere stem doet in een typische Boston nummer, zeker niet slecht maar ook zeker wennen.... Hij heeft absoluut een goede stem, maar niet zo onderscheidend als Delp, een 7-en half. ook door de lekkere bass....
Cryin' wordt ook door Cosmo gezongen, mooi vol nummer en qua sfeer heel anders dan het voorgaande nummer. Ik vind de productie hier echter wat vlak, maar met de compositie an sich is niet veel mis. Veel akoestische gitaarwerk aangevuld met de elektrische broers...
Didnt Mean to Fall in Love Het nummer begint met het geluid van een overgaande telefoon, gevolgd door een schitterend intro waarover Delp zingt en zo al zijn onmiskenbare signatuur afgeeft. Een onvervalste Boston Classic met ook Spaanse gitaar stukken erin verweven en ook hier weer het onvergetelijk mooie gitaargeluid waar de band patent op heeft. Fraai koorwerk en een melodielijn waar menige groep een moord voor zou doen, ook hier een dikke 10.
You Gave Up on Love vier lead vocals: Tom Scholz, Dahme, Beth Cohen, Charlie Farren op dit nummer maar helaas Niet Brad Delp, Begint lekker zwaar met een bass, waarna gas terug genomen wordt...en de zang wordt ingezet, om al snel in een onvervalst Boston refrein los te barsten, heren aangevuld met wederom een zangeres Beth Cohen, ook hier hoor ik in de compositie echt Boston old school, daarom een 9.
Livin' for You sluit dit album af, een live track gezongen door Delp en Cosmo, dat we natuurlijk kennen van het album Walk On. Erg lekker!!! En een fraaie afsluiter.
Het moge duidelijk zijn dat ik -als ijsbeer op een schot- mij niet verhoud tot het merendeel van de recensie schrijvers hier. Want ik vind het wel degelijk al met al een fijn album, wat ik nog zeker vaak zal draaien.