menu

Ozric Tentacles - Become the Other (1995)

mijn stem
3,83 (23)
23 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Electronic
Label: Dovetail

  1. Cat DNA (6:30)
  2. Ahu Belahu (2:52)
  3. Ghedengi (5:41)
  4. Wob Glass (7:52)
  5. Neurochasm (6:47)
  6. Become the Other (6:25)
  7. Vibuthi (10:50)
  8. Plurnstyle (7:48)
totale tijdsduur: 54:45
zoeken in:
maniac
Goed allbum van 'n goede band al is het weer, meer van hetzelfde.

tangmaster
Pracht schijf een klein uurtje uit je dak gaan. Begint nu toch en van mijn meest favoriete albums allertijden te worden. Zeer afwisselend.

Kingsnake
Cat DNA is echt een beest van een (space)rocker.
Vette giaarsolo en idem riff , magnifiek drumwerk.

tangmaster
Het hele album spettert. met Become the Other, de titel track als hoogetepunt.

avatar van wowter
4,0
Dit is de eerste Ozric cd die ik ooit hoorde (als promo vlak voordat ie begin 1995 uitkwam) en misschien vind ik dit wel hun beste. De titeltrack is werkelijk subliem, maar de opener en Vibuthi vind ik ook heerlijk. Eindelijk valt alles op z'n plek op dit album, muzikaal gezien. Dat vond ik bij andere (eerdere) Ozric-platen vaak niet het geval.

Wel vind ik het geluid enigszins dof op sommige punten, maar ik ben van plan de remaster aan te schaffen (als dubbel cd met Arboresence, die ik alleen nog op vinyl heb). Is die iets sprankelender van geluid?

Kingsnake
Ik ken alleen de remaster.
Dus ik kan niet vergelijken.
Maar naar mijn mening klinkt het helegaar niet dof.

avatar van wowter
4,0
Kingsnake schreef:
Ik ken alleen de remaster.
Dus ik kan niet vergelijken.
Maar naar mijn mening klinkt het helegaar niet dof.


helegaar...
wordt dat het woord van 2009?

Kingsnake
wowter schreef:
(quote)


helegaar...
wordt dat het woord van 2009?


Helegaar is hetzelfde als helemaal. (zie: http://www.encyclo.nl/begrip/helegaar)
Ik ben geen trendsetter danwel -watcher.

tangmaster
wowter schreef:
Dit is de eerste Ozric cd die ik ooit hoorde (als promo vlak voordat ie begin 1995 uitkwam) en misschien vind ik dit wel hun beste. De titeltrack is werkelijk subliem, maar de opener en Vibuthi vind ik ook heerlijk. Eindelijk valt alles op z'n plek op dit album, muzikaal gezien. Dat vond ik bij andere (eerdere) Ozric-platen vaak niet het geval.

Wel vind ik het geluid enigszins dof op sommige punten, maar ik ben van plan de remaster aan te schaffen (als dubbel cd met Arboresence, die ik alleen nog op vinyl heb). Is die iets sprankelender van geluid?


De Remasters zijn super in vergelijking tot de originele uitgaven.
Dit is een aanrader om hem samen met Arboresence te kopen.

avatar van scabiosa
4,0
lekker flippen!

Kingsnake
De eerste plaat van the Ozrics zonder Merv en Joie.

De bezetting vanaf deze plaat is wel een enorm strak en hecht team.
Meer fusion dan spacejams.

Ed Wynne op gitaar en synths, Seaweed op synths, Zia Geelani op basgitaar, Conrad 'Rad' Prince op drums en Jumping Jon Egan op fluit.

Deze line-up zal tot The Hidden Step onveranderd blijven.

Ozric Spacefolk
Wobglass = fenomenaal

Neurochasm = waanzinnig...

Wat staan de gitaar en drums vet in de mix... Heel goed... Eén van de stevigere Ozric-platen, dit....

Ozric Spacefolk
Zomer/lente/zon = Ozrics draaien. Blijft een ijzersterke plaat, deze. Veel fusion en rock momenten. Maar gelukkig ook genoeg te spacen.

avatar van Mssr Renard
4,5
Sterke mix tussen electronische gekkigheid en spacerock. Wel een strakke vorm van spacerock, dus geen fuzzy gitaars en stonerachtige rock.

Het doet wat klinisch aan, maar omdat het zo strak vormgegeven is en er ook echt gave synths en sequencers worden gebruikt, is het resultaat erg smaakvol.

Nummer als Cat DNA en Neurochasm zijn bijvoorbeeld een soort instrumentale heavy progrock met vlijmscherp gitaarspel. Terwijl nummers als Wob Glass en Ahu Belahu meer een electronische koers varen.

Ondanks de verschillende stijlen is er een eenheid en voelt de plaat als één lange trip.

avatar van jurado
4,0
Mssr Renard schreef:
Sterke mix tussen electronische gekkigheid en spacerock. Wel een strakke vorm van spacerock, dus geen fuzzy gitaars en stonerachtige rock.

Het doet wat klinisch aan, maar omdat het zo strak vormgegeven is en er ook echt gave synths en sequencers worden gebruikt, is het resultaat erg smaakvol.

Nummer als Cat DNA en Neurochasm zijn bijvoorbeeld een soort instrumentale heavy progrock met vlijmscherp gitaarspel. Terwijl nummers als Wob Glass en Ahu Belahu meer een electronische koers varen.

Ondanks de verschillende stijlen is er een eenheid en voelt de plaat als één lange trip.

Wat mij betreft luidde dit album het "verval" in van Ozric Tentacles.
Alle voorgaande albums lieten een veel spontaner geluid horen, Merv en Joie hadden de band inmiddels voor goed verlaten om zich volledig te kunnen richten op Eat Static.

Het geluid wat O.T hier laat horen en zeker op de latere albums is voor mij te klinisch en vaak te saai.
Helaas, want ooit was het dé perfecte zomerfestival band, mooie tijd. ?

avatar van Mssr Renard
4,5
jurado schreef:

Wat mij betreft luidde dit album het "verval" in van Ozric Tentacles.
Alle voorgaande albums lieten een veel spontaner geluid horen, Merv en Joie hadden de band inmiddels voor goed verlaten om zich volledig te kunnen richten op Eat Static.

Het geluid wat O.T hier laat horen en zeker op de latere albums is voor mij te klinisch en vaak te saai.
Helaas, want ooit was het dé perfecte zomerfestival band, mooie tijd. ?


Ik snap je gevoel wel, maar ik sta er dubbel in. Ik houd aan de ene kant erg van organische, speelse en geïmproviseerde muziek (jazz, fusion, spacerock, funk, etc.) maar ook van elektronische muziek als Shpongle, Entheogenic, etc.

The Ozrics hebben beiden in zich en dat vind ik erg fijn. De nummers hier en op latere platen hebben ook meer kop en staart, dan die uit het cassette-tijdperk. Ik vind de platen tot 1990 eigenlijk helemaal niet zo sterk.

Ik ben bovendien geen festivalganger en beleef muziek puur van de platen. En als die goed klinken, ben ik blij. Mijn favoriete Ozrics-tijdperk ligt tussen 1991 en 1999 waarbij Waterfall Cities m.i. hun allerbeste is.

avatar van Mssr Renard
4,5
In een volledige vlaag van herbezinning een hele zwik Ozric-platen een hogere score aan het toekennen, waarbij Become the Other ook de eer krijgt een 5* te bemachtigen.

Want, lieve heer, wat is dit een goede plaat. Op deze plaat komt echt alles samen wat ik zo geweldig vind aan muziek. Misschien als mensen mij vragen: "waar houd jij van?", dat ik ze dan Cat DNA voorschotel. Geweldig hoesje ook, maar ik ga op zoek naar een mooiere variant, want die zwarte strepen boven en onder vind ik niet mooi ogen. (edit: ik heb pech, want zelfs discogs laat de versie met de dikke zwarte balken zien).

avatar van jurado
4,0
Mssr Renard schreef:
In een volledige vlaag van herbezinning een hele zwik Ozric-platen een hogere score aan het toekennen, waarbij Become the Other ook de eer krijgt een 5* te bemachtigen.

Want, lieve heer, wat is dit een goede plaat. Op deze plaat komt echt alles samen wat ik zo geweldig vind aan muziek. Misschien als mensen mij vragen: "waar houd jij van?", dat ik ze dan Cat DNA voorschotel. Geweldig hoesje ook, maar ik ga op zoek naar een mooiere variant, want die zwarte strepen boven en onder vind ik niet mooi ogen. (edit: ik heb pech, want zelfs discogs laat de versie met de dikke zwarte balken zien).
Zover ik weet, ik heb de CD gekocht in '95, is er geen versie zonder die zwarte balken.

avatar van Mssr Renard
4,5
jurado schreef:
(quote)
Zover ik weet, ik heb de CD gekocht in '95, is er geen versie zonder die zwarte balken.


Ik dacht: dat komt omdat een digipack meestal rechthoekig is, en dat er dan een vierkant van is gemaakt.
Ik heb nooit veel van the Ozrics op cd gehad. Wel een aantal op lp, maar meerendeel digitaal. Al had ik in het begin (Jurassic Shift-tijd) wel weer een hoop op cd. Maar ik heb niets aan cds want ik kan ze niet afdraaien.

Nu ik er over nadenk, had ik een hoop wel op cd, maar dan als re-issue samen met een andere plaat. Volgens mij toen via Snapper.

avatar van jurado
4,0
Mssr Renard schreef:
In een volledige vlaag van herbezinning een hele zwik Ozric-platen een hogere score aan het toekennen, waarbij Become the Other ook de eer krijgt een 5* te bemachtigen.

Want, lieve heer, wat is dit een goede plaat. Op deze plaat komt echt alles samen wat ik zo geweldig vind aan muziek. Misschien als mensen mij vragen: "waar houd jij van?", dat ik ze dan Cat DNA voorschotel. Geweldig hoesje ook, maar ik ga op zoek naar een mooiere variant, want die zwarte strepen boven en onder vind ik niet mooi ogen. (edit: ik heb pech, want zelfs discogs laat de versie met de dikke zwarte balken zien).

Dit album nu, na jaaaaaaren, weer eens opstaan.
Wat meteen opvalt is de wat doffe productie, dat had ik eerder niet door blijkbaar.
Cat DNA blijft een fantastische opener natuurlijk, heerlijke track.
Wat mij betreft, ik heb het al vaker gezegd, laatste echt goede album van de Ozrics.

avatar van Mssr Renard
4,5
jurado schreef:

Wat mij betreft, ik heb het al vaker gezegd, laatste echt goede album van de Ozrics.


Een overlap-album van jouw en mijn smaak
Ik vind dan weer de jaren 80-cassettes van Ozrics wat minder. De minste albums vind ik echter wel The Floor is Too Far Away, Paper Monkeys maar Yum Yum Tree en Waterfall Cities vind ik wel echt heel gaaf.

Maar het kan ook erg van mijn bui of houding afhangen. Straks zet ik Erpland op en blaast deze mij uit mijn stoel. Ik heb wel laatst de dubbellp (de enige lp die ik dan van ze heb) gekocht. Maar er staan in de beginperiode wel vaak wat niemendalletjes op de platen, die bij toch minder boeien. Maar daarover daar meer.

Over Become the Other: van begin tot eind een zeer fraaie plaat. Wat ik ook leuk vind is dat twee erpmannetjes vanuit een drukke, chaotische kamer (claustrofobisch bijna) wijzen naar een open, natuurlijk landschap. Daar houd ik ook van, dromen over landschappen. Ozrics helpen mij daarbij.

avatar van codex
4,0
Mijn eerste ontmoeting met Ozric Tentacles indertijd. Met dank aan een verkoper bij Virgin onder Magna Plaza in Amsterdam. Hele commerciële zaak, maar het was onderdeel van mijn platenzaakrondje, als ik geen zin had om naar college te gaan... Afijn voor mij is dit nog steeds een van de beste Ozric platen, met als favoriet het oosters getinte Vibuthi.

avatar van Mssr Renard
4,5
De 2020 Ed Wynne-remaster is fantastisch. Ik zit nu op mijn gemak die remasters via Bandcamp tot mij te laten komen, en degene die mij het meest bevallen, zal ik dan ook aanschaffen. Daar steun ik Ed Wynne natuurlijk ook mee, want die heeft het niet altijd gemakkelijk gehad.

Deze plaat is wel echt één van mijn favorieten, en nu ik hem luister weet ik weer waarom ik jarenlang zo'n grote fan van ze ben geweest en progressive spacerock in het algemeen.

Als cover-artiest Blim ooit eens een boek uitbrengt met al zijn kunststukjes, zal ik niet twijfelen deze in huis te halen.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:36 uur

geplaatst: vandaag om 15:36 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.