Hammerfall - No Sacrifice, No Victory (2009)

Dan moet je er zeker over nadenken, want vergeleken met de andere nummers is ANM 1 van de zwakste (vind ik dan). En CC dingen zul je op hammerfall albums niet vinden. =P

Vrijdag in huis gehaald en tot nog toe vind ik het de leukste HF in jaren. Kan zich wat mij betreft bijna meten met Crimson Thunder (mijn favoriet).Ongemeen catchy en voor de afwisseling ook weer eens wat snellere tracks erop.

Any Means Neccesary, No Sacrifice No Victory, Bring The Hammer Down en Punish And Enslave zijn mijn favoriet. De enige die ik wat minder vind zijn de ballad Between Two Worlds (doet me niets) en het net-wat-TE-vrolijke Life Is Now. Overigens zijn de nieuwe leden perfect geïntegreerd in de sound van de band - echt veel verschil met de oude line-up merk ik in ieder geval niet.

Dus wederom gewoon een erg lekkere cd. Hammerfall zijn in hun genre absolute toppers en dat zie ik nog niet zo snel veranderen. 4,5.

De nieuwe songs doen het overigens ook erg goed live. Gisteren in Geleen wezen kijken en live blijft de band gewoon geweldig, zelfs ondanks het extreem lage bezoekersaantal (een man of 200 denk ik - maar ja wat wil je - haast geen promotie, net na karnaval en ook nog midden in de week). Van het nieuwe album werden Any Means Necessary, Punish & Enslave, Legion, Between Two Worlds en Hallowed Be Thy name gespeeld.

Ik heb de plaat nu een week in huis en ik ga me wel steeds meer irriteren aan die verschrikkelijke versie vanMy Charona. Normaliter vindt ik dat Hammerfall altijd leuke covers heeft (oa. I Want Out, Child of The Damned of bv. Back to Back) Alleen met deze missen de boot behoorlijk. Het orgineel vind ik erg lekker klinken, maar de versie van hammerfall vindt ik veels te metal voor dit nummer.

Dat er bijna niemand was kwam omdat die eikels het optreden eerst twee keer hebben verplaatst.
Ik had kaartjes voor Rijssen, daarna ging het opeens naar Zwolle. Dus had ik mijn kaartje om gewisseld.
En toen ging het optreden opeens naar de andere kant van NL in Geleen.
Dus toen heb ik mijn geld maar terug gevraagd.

Verplaatsing is geen excuus voor de dramatisch lage opkomst van Limburgse metalheads. Dan IS er eindelijk eens iets te beleven in concerten (want normaal moeten wij of naar het noorden of naar Belgie (Brussel / Vosselaar of erger) en dus best wel een stukje reizen) en dan komt er bijna niemand opdagen. Dat vind ik dan persoonlijk erg jammer. (en dat heeft denk ik met de redenen te maken die ik origineel aangeef).

Ze zouden verdorie gewoon eens hier naar het oosten van Groningen moeten komen....

toch wel leuk album met als beste song "one of a kind".
't blijft natuurlijk wel een beetje lompige power metal maar er is iets wat me ze heel vaak doet luisteren, bands als sonata arctica, rhapsody en dragonforce bieden veel meer kwaliteit maar het klinkt zo lekker ofzo.
ik moet wel zeggen dat between two worlds een van de beste tragere nummers is die ik van hammerfall gewend ben.
my sharona is ook wel een leuke afsluiter die net iets anders in elkaar zit dan de meeste hammerfall nummers, leuk dat ze ook dit soort nummers kunnen schrijven

Jasper, My Sharona is een cover.;)

De plaat doet me nog steeds terugdenken aan de stevige verkoudheid die ik had toen hij werd gereleased. Na talloze luisterbeurten kan ik nog steeds niet begrijpen waar ze naar toe willen gaan. Word het de Powermetal variant van Metallica ofzo??? Eerst een aantal goede Metalplaten maken en vervolgens door naar Mainstream succes? Het begint met het superdroge Any Means Necessary. De stem van Cans is in orde maar hetgene wat hij moet zingen stelt echt niks voor. Life is Now is ietsjes beter, en Punish & Enslave doet het ook nog wel. Legion is m.u.v. het intro ook nog wel acceptabel, maar dan heb ik het eigenlijk ook al helemaal gehad. Het rustige Between Two Worlds kan me ook niet echt overtuigen, hoewel eerdere rustigere nummers als Dream Come true of Always Will Be dat wel gemakkelijk konden. In het titelnummer zat er volgens mij ook nog wel een kort stukje in wat het wat beter deed, en in het algemeen vond ik One of a Kind nog wel goed.
Ik vond Threshold al stukken minder. Maar dit slaat echt werkelijk alles. Om nog maar te zwijgen hoe die nieuwe gitarist zich live zo stond aan te stellen, bah.

2*

ik moet zeggen dat ik vanaf het begin niet het gevoel had dat hammerfall ontzettend in de stijl is veranderd.
altijd wel een beetje hetzelfde geluid; gitaar-power metal met die karakteristieke stem van cans. en natuurlijk de epische strijdhymnes

Niet in stijl veranderd? hou Glory to the brave en deze maar eens naast elkaar, daar zit toch een behoorlijk verschil in.

Any Means Necessary, Punish and Enslave, Something for the Ages, Bring the Hammer Down en stiekem ook de cover My Sharona zijn de hoogtepunten.
Eerste kennismaking met deze band: en een goede kennismaking: sterk album. Had altijd wat een negatief beeld bij Power Metal, samen met Iced Earth en Helloween hebben deze dat negatief beeld weg geholpen
Dit is wel zeker een sterke plaat.

Probeer dan maar eens bands als Seventh Wonder en Circus Maximus

Klinkt allebei niet slecht.

Een slappe Hammerfall-plaat. Een typisch voorbeeld van een band die album na album slechter is geworden, of althans minder goed. Dit is misschien de eerste echt slechte plaat. Nadat Magnus Rosen en Stefan Elmgreen uit de band zijn gestapt had ik al minder zin in een nieuwe Hammerfall, vooral nadat de gitarist van de Poedels Stefan verving. Er staan wat aardige dingetjes op: het gitaarintro van Legion (niet dat geblaf!), het tussenstukje van het titelnummer of Between Two Worlds. Maar de meeste nummers klinken zeer inspiratieloos. Any Means Necessary is echt saai, en wist me na zo'n twintig luisterbeurten enigszins te plezieren. En nummers als Punish and Enslave, Life is Now of Hallowed Be My Name doen me gewoon niks. In het verleden kreeg ik nog wel eens kippenvel van Hammerfall, nu is het alleen maar irritatie. 2.5/5

Liefhebbers van Hammefall zullen hier geen buil aan vallen. Je krijgt wat je kan verwachten van Hammerfall. Onvervalste Power-Metal. En ja....daar is Hammerfall goed in.