menu

Pride & Glory - Pride & Glory (1994)

mijn stem
4,04 (45)
45 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Geffen

  1. Losin' Your Mind (5:28)
  2. Horse Called War (5:01)
  3. Shine On (6:44)
  4. Lovin' Women (3:46)
  5. Harvester of Pain (5:06)
  6. The Chosen One (6:50)
  7. Sweet Jesus (3:48)
  8. Troubled Wine (5:39)
  9. Machine Gun Man (4:56)
  10. Cry Me a River (4:37)
  11. Toe'n the Line (7:16)
  12. Fadin' Away (4:56)
  13. Found a Friend (6:02)
  14. Hate Your Guts (4:36)
  15. The Wizard * (4:44)
  16. Torn & Tattered * (5:45)
  17. In My Time of Dyin' * (7:30)
  18. The Hammer & the Nail * (2:38)
  19. Come Together * (3:54)
toon 5 bonustracks
totale tijdsduur: 1:14:45 (1:39:16)
zoeken in:
Udang Saos
Mooi album van Zakk Wylde. Na Pride & Glory ging Zakk onder zijn eigen naam verder en bracht Book Of Shadows uit. Daarna verder als Black Label Society, wat echter niet met deze plaat is te vergelijken. Op Pride & Glory gaat het veel meer om de combinatie van country en (hard)rock, om persoonlijke teksten en goede melodieën. Nummers die me bijblijven: Losin' Your Mind (met catchy banjo introotje en daarna lekker beuken), Cry Me a River (makkelijk in het gehoor, country meets rock), Toe 'N The Line (heel apart) en het mooie, trieste Fadin' Away. Hate Your Guts is een tragikomische afsluiter (relaxt countrynummer met doodverwensing aan het adres van zijn ex

avatar van B.Robertson
4,5
Southern rock project van Zakk Wylde. Reeds in '91 opgericht en eind '94 opgeheven. Pride & glory bevat uitstekende rocksongs en de nodige sfeervolle rustige nummers. Veel van Wylde zijn beste gitaarwerk is op dit album te vinden. Ëén en al duizelingwekkende gitaarsolo's. Met Black label society werd een meer metal gerichte koers ingeslagen, met behoud van de rustige nummers. Later greep hij weer wat meer terug op de southern rock. Pride & glory blijft een monumentaal album met veel van z'n beste songs.

Ozric Spacefolk
Ik vind het eerder southern metal dan southern rock. Qua sound en aggressie richting het betere werk van Blackfoot.

Erg goede plaat deze eerste soloplaat/project van Zakk Wylde...

avatar van Hega
4,0
Prachtige plaat, met als uitschieters Losin your mind, Sweet Jesus en vooral Fadin Away.

avatar van Edwynn
Van alles wat Zakk Wylde maakte in zijn leven, schiet Pride & Glory als de bekende magische bonestaak boven alles uit om vanuit de wolken neer te kijken op zijn geneuzel bij Ozzy Osbourne en Black Label Society. Want Pride & Glory degradeert dat werk tot geneuzel. In mijn beleving.

Het is een oprecht aandoend album vol met Southern hardrocksongs die doordrenkt zijn met liters Jack Daniel's. Krachtig in Horse Called War en Harverster Of Pain. Gevoelig in Fadin' Away en het hartverscheurende Found A Friend. En ook prettig humoristisch in Hate Your Guts. Al die facetten passen uitstekend bij het materiaal. Het Amerikaanse platteland dat ik vooral ken uit een serie als Dukes Of Hazzard komt op sublieme wijze tot leven. Zakk Wylde is natuurlijk bekend van zijn typische gitaargeluid en wonderlijk genoeg staat dat op Pride & Glory nergens op de voorgrond en altijd in dienst van het nummer. Dat geldt ook voor de uitstekende solo's en harmonieën.

Wylde's zang komt erg goed tot zijn recht. Hij klinkt doorleefd en heeft vooral goed geluisterd naar Lynyrd Skynyrd en The Allman Brothers en zo. Als je het mij vraagt, komt Wylde's talent niet naar buiten bij zijn broodheer en ook niet bij het saaie Black Label Society. Dit Pride & Glory is zijn ding, dit past hem en hier had hij eigenlijk mee door moeten gaan. Aan de andere kant mogen we ook tevreden zijn met een bijna vergeten parel om te koesteren.

avatar van B.Robertson
4,5
Persoonlijk heb ik zelfs een hekel aan I Hate Your Guts, dat heeft me destijds weerhouden de volle mep te geven. Het zij hem vergeven. Deze plaat duurt erg lang, bevat erg veel uitschieters en bevat het beste gitaarwerk dat ik van hem gehoord heb. Dit is echt zijn meesterwerk geweest. De Black Label Society is naar mijn gevoel vaak veel van hetzelfde, maar om eerlijk te zijn: ik heb liever zijn stem dan die van ex-werkgever Ozzy (wiens carrière ik na No More Tears ook nog amper volg). Grappig: ik zie net dat ik Sweet Jesus heb aangevinkt als favoriet.....

avatar van Metal-D78
4,0
Edwynn schreef:
Van alles wat Zakk Wylde maakte in zijn leven, schiet Pride & Glory als de bekende magische bonestaak boven alles uit om vanuit de wolken neer te kijken op zijn geneuzel bij Ozzy Osbourne en Black Label Society. Want Pride & Glory degradeert dat werk tot geneuzel. In mijn beleving.


Eens!! Samen met zijn eerste 'solo'-plaat Zakk Wylde - Book of Shadows (1996) wellicht het beste van de beste man. Op Black Label Society - Unblackened (2013) komt veel van dit materiaal voor. Aanzienlijk beter dan zijn gehannes met Black Label Society.

avatar van MetalMike
4,5
Wat een plaat... er zijn een aantal platen uit de 90'er jaren die ik tot de allerbeste van dat decennium reken, dit is er één van. De opener alleen al, banjo en de sfeer... dit had zijn vervolgband veelal niet vond ik, sfeer. Heerlijke 70'er jaren Southern Rock met de klasse van toen... en misschien wel beter.
En dan misschien wel de grootste beuker meteen als tweede op het album: Horse Called War! Jezus, wat een riff!!! En dan ook nog met Gregg Allman op zang... oh nee, het is mijnheer Wylde zelf. Wat een geweldig nummer!
"Shine On" is meteen het volgende zalige nummer, alles komt voorbij van heerlijk rustig getokkel, tot mondharmonica en koe-bel. Werkelijk swingend drumwerk hier en in het afsluitende deel geldt dat ook voor de bas. Eigenlijk als ik iets op het geluid van de plaat kan aanmerken is dat de drumsound niet helemaal tot zijn recht komt, verdrinkt af en toe een beetje.
"Harvester of Pain" is net als Horse van een klasse apart, geweldige sfeer, een gedragen compositie. Wylde is hier als zanger ook bijzonder goed op dreef. "The Chosen One", "Sweet Jesus", "Troubled Wine" allemaal wereldnummers. Smerige riffs, ingetogen gedeeltes, het is er allemaal. "To'en the Line" (fuck yeah!) hetzelfde verhaal. Klinkt bijna saai, maar dat is het allesbehalve, er is genoeg variatie in de nummers te vinden. Zo ook zijn er prachtig ingetogen nummers als "Sweet Jesus", het dramatische "Fadin' Away" en het prachtig intieme "Found a Friend". Het is een absolute wereldplaat! Tussen de 4,5 en 5 sterren voor mij...
Oh... en een geweldig concert in de Melkweg!

avatar van namsaap
5,0
Waar veel hardrockbands in de jaren '90 proberen hun geluid opnieuw proberen uit te vinden, brengt Zakk Wylde met James LaMenzo en Brian Tichy gewoon een heerlijk onvervalst eerbetoon aan de jambands van de jaren '70. De chemie van het trio op dit album is werkelijk ongekend. Luister alleen al eens naar de solosectie van Losin' Your Mind.

Het songmateriaal is ook van grote klasse. Zakk strooit af en toe kwistig met geweldige riffs (Horse Called War, Toe'n The Line, Troubled Wine), maar speelt toch ook vooral in dienst van de geweldige nummers. Hij excelleert nog wel het meest op de nummers waar hij zijn hart uitstort, zoals Sweet Jesus, Found A Friend en het magistrale The Chosen One.

Samen met Book Of Shadows bevat Pride & Glory het beste materiaal dat Zakk Wylde heeft uitgebracht in zijn carrière. Al het materiaal dat hij daarna heeft uitgebracht doet me overtuigen dat die mening ook nooit meer zal veranderen.

avatar van B.Robertson
4,5
In de tijd dat CD's lang moesten duren heeft Zakk Wylde het gepresteerd louter met topmateriaal voor de dag te komen en is zijn spel ook van duizelingwekkende hoogte met alle lof voor de begeleidende ritmesectie. Na een opvolgende uitstekende soloplaat ook nooit meer overtroffen. Book of Shadows II werd het bijvoorbeeld niet voor mij en dat Black Label Society vind ik meer eenheidsworst waar ook veel aandacht naar imago uitgaat. Moeilijk favorieten te kiezen op Pride & Glory. Shine On met dat wervelende eindstuk behoort daar wel toe en de ingetogen nummers doen het ook altijd goed. Cry Me a River is misschien niet echt bijzonder wat genoeg over het niveau van de resterende songs zegt.

avatar van OzzyLoud
4,0
Pride & Glory, het eerste soloproject van gitarist Zakk Wylde (Ozzy Osbourne).Samen met James Lamenzo (bassist oa White Lion) en Brian Tichy (drums oa |Billy Idol). Dan zou je verwachten op een dikke hardrock/metal plaat maar het album heeft een verrassende southern rock kwinkslag. Zelfs de meest onstuimige nummers als Shine On en Troubled Wine is het terug te horen. Maar het begint al bij het sterke openingsnummer Losin' Youre Mind. Met een heuse banjo! Daarnaast verwacht je ook niet dat Zakk met een heuse filharmonisch orkest op de proppen komt. De arrangementen zijn terug te horen op The Chosen One (met Black Sabbath riff!) en de mooie ballade Sweet Jesus. Maar voor mij het meest verrassende en dus beste track is er een met ook het orkest en grande piano maar zonder 1 noot gitaar! Het wonderschone Fadin' Away. Dat verwacht je dus totaal niet van iemand die op zn gitaar scheurt/ van dik hout zaagt men planken...... Maar daarvan is (gelukkig) genoeg van terug te vinden, bv Horse Called War.
Zakk heeft niet de meest mooie zangstem en je moet het hier en daar wel voor lief nemen, maar het is wel een eerlijke stem. Doelbewust is er niet aan gesleuteld en dat past ook beter bij hem. Het best is dat te horen op het hemeltergende Found A Friend.
Het album wordt luchthartig afgesloten met het hilarische Hate Your Guts (Banjo!). En zo is dit een hele leuke, sterk afwisselend album geworden met een duidelijk southern sausje.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:17 uur

geplaatst: vandaag om 15:17 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.