menu

Elton John - The One (1992)

mijn stem
3,20 (51)
51 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: Rocket

  1. Simple Life (6:25)
  2. The One (5:53)
  3. Sweat It Out (6:38)
  4. Runaway Train (5:23)

    met Eric Clapton

  5. Whitewash County (5:30)
  6. The North (5:15)
  7. When a Woman Doesn't Want You (4:55)
  8. Emily (4:58)
  9. On Dark Street (4:43)
  10. Understanding Women (5:03)
  11. The Last Song (3:19)
  12. Suit of Wolves * (5:37)
  13. Fat Boys and Ugly Girls * (4:13)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 58:02 (1:07:52)
zoeken in:
3,5
Stonden een paar hele mooie tracks op. Last song over een zoon die voor zijn dood een paar laaste woorden heeft voor zijn vader, en the one was ook zo mooi.

avatar van Janz
4,0
Elton John maakt eigenlijk te veel platen. Dan krijg je toch een soort inflatie van zijn muziek. Af en toe heeft hij een creatieve oprisping, zoals met The One. Een van de betere platen uit zijn oeuvre.

avatar van musicboy
3,5
Dit is zo typisch voor Elton John sinds heel precies 1984: veel te veel albums na elkaar, met op elk album twee (eventueel drie) pareltjes en voor de rest opvulling. Hier zijn 'The One' en 'The Last Song' zo mooi, het openingsnummer en het duet met Eric Clapton aardig, maar de rest is overbodig. In de jaren 70 was hij even of zelfs meer productief, maar de albums waren in het geheel goed, met ook wel eens een misser tussendoor, tot daar. Wanneer creativiteit daalt, zou hij er goed aan doen maar om de drie à vijf jaar een album uit te brengen en veel nummers dus weg te laten. Vandaar 2,5 - 5 voor hoogtepunten, maar die zijn alweer te zeldzaam.

avatar van Poeha
3,0
Middelmatig album.

Paar lekkere tracks (The One, The North, On Dark Street en de laatste 2 minuten van Sweat It Out - piano solo).
De rest zou ik niet zo vaak meer draaien, denk ik.

3*

EVANSHEWSON
musicboy schreef:
Dit is zo typisch voor Elton John sinds heel precies 1984: veel te veel albums na elkaar, met op elk album twee (eventueel drie) pareltjes en voor de rest opvulling. Hier zijn 'The One' en 'The Last Song' zo mooi, het openingsnummer en het duet met Eric Clapton aardig, maar de rest is overbodig. In de jaren 70 was hij even of zelfs meer productief, maar de albums waren in het geheel goed, met ook wel eens een misser tussendoor, tot daar. Wanneer creativiteit daalt, zou hij er goed aan doen maar om de drie à vijf jaar een album uit te brengen en veel nummers dus weg te laten. Vandaar 2,5 - 5 voor hoogtepunten, maar die zijn alweer te zeldzaam.


Héél scherp bekeken en besproken, ik hoef daar niets aan toe te voegen, Meneertje Middelmaat Elton slaat weer maar eens de bal mis!

**

beaster1256
elton maakt na zoveel prachtige platen in de jaren 70 een dikke zever plaat
dit is elton op z'n slechtst !

zever in pakskes .

avatar van LucM
3,0
Het probleem met de albums van Elton John in de jaren '80 en '90 is dat er steeds een aantal matige of zwakke nummers op staan naast uitstekende, waar dat zijn albums in de jaren '70 vrijwel uitsluitend sterk materiaal bevatten. Ook dit is een wisselvallig album van Elton John die ik heb moeten aanschaffen vanwege de eerste 2 tracks, "Runaway Train" en vooral "The Last Song". Buiten die 4 prima songs kan ik "Emily" en het vrolijke "Whitewash County" nog waarderen, de rest vind ik minder. De drums vind ik hier ook vlak klinken. Een pluspunt vind ik wel dat het pianospel van Elton John terug op de voorgrond treedt.

avatar van Song4Guy
5,0
Ik vind dit eigenlijk wel een sterk album. Eindelijk de piano weer terug i.p.v. al die jaren 80 synthesizers. The Last Song is inderdaad naast The One het juweeltje van dit album. Whitewash County vind ik ook erg lekker klinken. Eindelijk raggelt Elton weer lekker op die piano.
En elk album/compositie is weer compleet anders, dat is wat hem sterk maakt.
Hij is veelzijdig. Iets wat niet vaak van andere artiesten gezegd kan worden.

avatar van bikkel2
2,5
Stapsgewijs , maar met meer kleine dan grote stappen begon Elton John zich rond deze periode weer enigzins te revancheren van zijn weinig indrukwekkende moves uit de 80er jaren .
Hier tracht hij enigzins weer als zichzelf te klinken , zonder al te veel opsmuk en toeters en bellen .
Elton blijft op zijn best in de pianosongs met sterke melodielijnen .
Het is een stapje in de goede richting maar het songmateriaal kan niet over de hele linie boeien , daarvoor zijn er jammerlijk te weinig songs met zeggingskracht . De titeltrack deugt , evenals Runaway Train ( gastrol EC) The Last Song is zeker de moeite waard .
Maar het is een plaat geworden die je gewoon niet zo snel meer opzet , geen blijvertje dus eigenlijk . De intentie is goed , maar het is het net niet .

avatar van Kronos
4,0
Het eerste album dat ik ooit kocht van Elton John. Ik vind het wat ondergewaardeerd hier. Maar het is natuurlijk ook minder dan zijn beste werk. Toch vind ik eigenlijk bijna alles wel goed tot zeer goed. Enkel kort voor het einde zakt het even in met Emily en On Dark Street. Maar daarna wordt nog een sterk einde ingezet en mooi afgesloten met The Last Song. Daarmee voor mij een album dat ik met plezier draai.

avatar van edje1969
3,0
CD is enkel kastvulling. Draai het nooit. De 3* is vanwege de schoonheid van The One en het indrukwekkende The Last Song. Samen met Sacrafice tot zijn mooiste songs van de jaren 90.

avatar van Twinpeaks
4,0
Prima plaat van Elton .Afwisselend en goede composities . Het baswerk is in handen van Pino Palladino en die geeft het een wat vollere sound mee. Das een pluspunt. De track met Clapton is een goed nummer al vind ik de vocalen van Clapton wat iel .Zijn gitaarspel maakt dit dan wel weer in orde. De afsluiter The Last Song is dan weer Elton op zijn best . Gevoelig en kwetsbaar.4 sterren voor het geheel.

avatar van Poles Apart
Beetje een voorloper ook qua sound van z'n werk voor "The Lion King", vooral hoorbaar op de titeltrack.

avatar van bikkel2
2,5
Verbazendwekkend hoe snel Elton zijn artistieke hoogtijdagen achter hem liet.
Misschien toch de foute middelen, de pers die hem stuk schreef door zijn geaardheid en het bekende writersblock.
Echt heel indrukwekkende platen heeft Elton na de mid 70's eigenlijk niet meer gemaakt vind ik.
Dit is Elton in een wat soberder setting. Terug naar liedjes die in intentie niet meer nodig hebben dan zijn piano, stem, gitaar, bas en drums.
Maar het is te pover uiteindelijk. Geen nummers die we zouden missen. Enkele aardige songs. That's it.

avatar van vigil
3,0
Ik gebruik niet vaak Spotify maar af en toe zoek ik wat nummers op welke ik op cd niet zou draaien. Zojuist Prince met Cream, Annie Lennox - Walking on Broken Glass, Warren G - Regulate, Susanna Hoffs - My Side of the Bed en Elton John met The One. Het album ken ik niet (uiteraard de andere hit Runaway Train met Clapton wel) en ik heb mijn ernstige twijfels of het als geheel wel goed zal zijn maar het titelnummer blijf ik een soort van fantastisch vinden. Nu heeft hij best wel een aantal van dat soort liedjes met dezelfde opbouw (Lion King hits bv) maar deze steekt er voor mij toch wel een stuk boven uit.

Nu overigens Life Is a Lemon and i Want my Money Back van Meat Loaf, het moet niet gekker worden.

avatar van gaucho
3,0
Jullie hebben gelijk: The one heeft Lion King-aspiraties, is ook een beetje te breed opgezet en duurt te lang. Verder best een aardig liedje, en die kwalificatie is helaas van toepassing op veel van het latere werk van EJ: het is wel aardig, best mooi gemaakt, maar het ontbeert de urgentie van zijn jaren-zeventigwerk.

Ik heb de CD, maar hij komt weinig meer uit de kast (vergeef me de flauwe woordspeling ). Runaway train met Clapton is nog een vrij goed nummer, maar het hoogtepunt vind ik het aangrijpende The last song, dat als derde single werd uitgebracht. Hier bewijst Elton dat hij het nog steeds in zich heeft om echt mooie nummers te schrijven. Maar het is een uitzondering, ook op dit verder redelijk gevarieerde, maar voortkabbelende album.

avatar van musician
3,5
Zou het verschil uitmaken, als je 30 jaar terug va banque zou stemmen, direct na de aanschaf van het album, of dat je het eerst 30 jaar laat "rijpen"?

Allereerst vind ik John goed (nog) bij stem. De muziek klinkt vol en overdadig. Het duet met Clapton natuurlijk super; maar ook de track daarna, Whitewash country, is alleraardigst.

De composities zijn sowieso niet slecht, John moet alleen oppassen dat het niet te gezapig gaat worden allemaal. Een enkele ballad/ romantische rocksong is nog prima. Maar bij 6 op de 10 vind ik het een gevaarlijk gemiddelde worden en dreigt de gezapigheid en muzikaal behang.

Maar op The One loopt het allemaal nog net goed af.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:44 uur

geplaatst: vandaag om 15:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.